123 resultaten.
maart
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 534 Stil schuift de schemer over de akker
scheert de dag zich van het veld,
valt toch nog plots het duister
schraagt de einder het donker end.
Lijkt de natuur zo doods, zonder luister,
glimpt het sneeuwdek nog enig licht
die volkomen rust is echter schijn
want in de aarde wacht het zaad
op de nieuwe dageraad....…
Op zoek
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 519 Zoals een vogel vliegt
over pieken en ravijnen
en scheert over bossen
dalen en rivieren
op zoek,
tussen storm en regen,
naar 't eigen nest.
zo
Zoek ook ik, in deze
verdwaasde wereld,
voorbij het gehaaste
wegvervoer, en
de zwartberoete wegen
naar die ene, stille plek
ontdaan van elk streven
waar ik toch kan leven.…
MEEUW
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 De roep van de meeuw
om zijns gelijke
scheert vroeg
over het water
zijn kop geheven
op de wind
zijn roep onbeantwoord
alles stil
en toch
zo
veel later
vlijt zich het water
langs het schip
aan lij
als hij neerstrijkt
op de mast
voel ik zijn vrijheid
dan sta ik op de boeg
en haal het anker
voor de tros
we gaan weer los…
alles gaat over
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 124 een kleine valk
scheert klagend
over witte
huisjes aan
de dijk
tussen land
en water de
populieren
ruisende bakens
met trillend blad
de brede rivier
verdeelt het land
gedreven stroomt ze
door het landschap
naar de open zee
alles gaat over
in iets anders
wortels en vleugels
steeds verder
terug in de tijd…
op je schouder
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 329 de zoektocht
naar een vader
is een lange
weg die langs
ravijnen scheert
de reis is een
mengsel van
wervelende
verlangens en
onvervulde vragen
de dooltocht door
een landschap van
zwarte gaten waarin
tijd en ruimte
verzwelgen
het is de queeste
naar een brug
die verbindt met
de afwezige
het gemiste
hoe vindt men een…
de ziener
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 312 in haar kristallen bol
ziet zij wezens
reiken naar zonnestralen
voorjaarsvogel scheert
langs de rand van de wereld
een enkele zwaluw
maakt nog geen zomer
krassen de raven
die uit hun schuilplaats komen
kristal is ijs geworden
smeltwater sijpelt
tussen gespreide vingers
dan is zij wereld in water
rondom haar wordt horizon geboren…
onmetelijke bestemming
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 88 de ruimtesonde die
langs Jupiter en
Saturnus scheert
om dan ons
sterrenstelsel
uit te suizen:
wat raakt hij dan
het zwaard van Damocles?
het zangerige
Cavatina van
Beethoven dat
het zonnestelsel
binnen zweeft:
wie hoort het dan
in de sterren van
Venus Urania?…
blonde koppen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 306 de stengels als navelstrengen
verbonden mer de zomeraarde
wiegen ruizend ritselend
de rijpheid van de korrels in de korenaren
de molen scheert
met zacht gezang van wind
en zachte glans op wieken
het kaf
der blonde koppen van het koren
en voorproeft de instroom van de oogst
met ronde slagen
het gulle graan tot meel vermalen
voedend de…
Paviljoen aan zee
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 461 langs zonnig venster
scheert gracieus
de meeuw omhoog naar
Lokkende lonkende luchten
uitgestrekt en eindeloos
ontsluit zich een zee
dobberend blauw
wiegt zij wattige hemel
en in 't brandpunt van het deelbare
vallen zij heel even samen
het kind in de vrouw
en het kind in de man
pannenkoek met appel
en rozijntjes zegt de man…
Met een zwaluwstaart verbonden..
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 211 Een zwaluw scheert er overheen
en brengt als vroege belofte
de vreugde terug van het begin
toen ik bijna niks overdacht..
naar het prille uur van dichterlijke vrijheid,
doch de taalklanken beklijven
en bezorgen mij het gevoel
van duizend hoofdbrekens
om bijna niks.
R.J. van Tol…
mijn lief
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.701 lief is verliefd
Zegt straks haar woordjes voor die ander
En ik kan vergeving schenken
Want dat vindt ze fijn
Ik hou van haar maar
Mijn lief is verliefd
Mijn lief is verliefd
’t Was misschien niet te voorkomen
Of dom te denken dat wij altijd
Maar ’t doet zoveel pijn
Die hij en haar daar
Mijn lief is verliefd
Mijn lief is verliefd
Scheert…
Impasse
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 208 een poëtische scène
die circuleert in de lucht
met zachte dansbewegingen
stille intimiteit scheert voorwaarts
terwijl de hemel opentrekt
in een sliert Fries licht
op ledematen
vliegen valt niet te leren
met veren getooid
ik ben geen dier van dons
waaruit je kunt ontsnappen
vederlicht
hoog boven de grond
even teder als vogels
die elkaar…
je godvergeten onweersgeur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 526 ik neem je in de onweersluchten
je cumulust zo torenhoog
laat zelfs de snelle zwaluw vluchten
angst scheert langs de regenboog
je dondert stemmig lage tonen
bliksemt de problemen weg
de lentebui zal niets verschonen
en hagel hoort niet wat ik zeg
in het tikken op je vinger
krijgt mijn zon de goede kleur
je bent nog maar een beginner…
blauwzuur
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 brood
op het
open houtvuur
een vleug van
fijne prikkelende
brandlucht
op de akker
struikjes met
handvormig blad
haar smalle
vingers strijken
langs het blad
ze zijn tot elkaar
veroordeeld: gif
en voedsel ineen
geen boom beweegt
in de donkerte
van het woud
als haar hoge
heldere
stem breekt
een grijze arend
scheert…
winterdroom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 108 op de ramen schommelt avondrood
dof slaat de oude kerkklok zeven uur
in de lucht ganzen in V-formatie
een droeve kreet van de laatste meeuw
die langs het grijze water scheert
een dolend blad dat zijn rust nog niet vond
boven het grijze land daar is de stilte het zeerst
in de nevel loopt een man van boom tot boom
in ademloze tijd met een koffer…
Achmed heeft geen mobieltje
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 528 Sim gaat altijd naar de Turkse kapper
lekker relaxt
beetje chatten met z’n vrienden
en Achmed scheert de mooiste vormen in z’n haar
ik niet kapper, zegt Achmed trots
ik kunstenaar
maar de laatste keer
toen Sim in de spiegel keek
naar zijn kale kop
was de couscous gaar
hee man, wat flik je me nou?…
zwerm
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 57 in de boom zwerven krijsende
spreeuwen van tak naar tak
door het wijd gespreide huis
waar ze wonen opgenomen
in een verward gesprek over
het uitgesteld vertrek
dan als na een schot stort
de trillende wolk vleugels los
een zwarte vlaag scheert over
laag na laag zwenken formaties
smal breed elkaar opdelend
overvleugelen ver weg vliegen…
uitzicht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 75 rond een kerk knielen huisjes
ze zijn devoot en houden blinden dicht
de buitenwereld slaapt in
oude volksverhalen
slechts een oogwenk verderop
scheert de snelweg rakelings langs
trage dijken en daarachter
nog een slootkant, met wat riet
je ziet
dat waar de tijd in stilstand
naast de bermen schuilt, je oog getrokken
wordt naar meer…
Bemorst
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 32 bemorst met het vuil van de adders
strompel ik door
de polariserende straten
van mijn vaderland
het ijzeren monster
scheert rakelings boven mijn hoofd
spant de aders strakker
en strakker het bloed stolt
de luciferdoos
ligt op het witte kleed tussen de twee
kandelaars
meeuwen bouwen hun nest
in mijn haar
de olie verslapt…
ZOMERMAAND
poëzie
3.0 met 25 stemmen 8.938 Bedaagde Zomermaand, men laat geen schaap verlegen;
Indien het gaat vermast, zo neem het op uw schoot:
Maar scheert gij ’t om de wol, zo scheer het niet te bloot,
En was het wit als sneeuw, dat u de Hemel zegen’.…
GETIJ VERGAAT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 Klapwiekend scheert
pa zwaan over het water:
plaats voor de mijnen!
Aan het riviertje
bloeit haagwinde in pollen
én hoge zuilen.
De regen klettert:
het eikenbos dampt geurig,
heeft een warm aanzien.
De regen houdt op:
het weiland heeft een broeilucht
vol zoete loomheid.…
De kooi
poëzie
4.0 met 8 stemmen 1.803 Ik weet: nu zijn de velden zonder koren,
van dag tot dag wordt dieper groen de wei
en scheert de zwaluw sneller rond de toren,
de gentiaan bloeit in't moeras der hei.
Wordt dan voor immer mijn geboeid verlangen
gevoed door een seizoen en door zijn kleur,
is dit de kooi waarin ik ben gevangen,
waar is het slot en wie ontsluit de deur?…
Omslagpunt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 86 Ergens is dat omslagpunt
waarop je kiest voor
beige oma-onderbroeken,
en je benen niet meer scheert
omdat er niemand is
die er nog over streelt.
Er komt een moment dat je plots
langzamer loopt dan de rest,
net een pas trager,
omdat je tussen de stappen
tijd over hebt om
vogels te zien vliegen.…
Madeliefjes lachen...
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 141 Oevergenesteld
met voeten die
spitterspatter
het wateroppervlak
uiteen laten springen
in flonkerende druppels
een boerenzwaluw
scheert voorbij
de rode roos klapt
voor het koor der
blauwe bloemen
madeliefjes lachen
in de wind
omarmd door grassen
en bloemen botergeel
zwartpootsoldaatjes
bevrijen elkaar en
het koninginnekruid…
Zeemandril
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 505 dat was nog voor de schapenheul
opa was de beste oppasser,
de schrik van iedere dierenbeul
-scheert opa nu giraffe-oortjes?
zachtjes kind, oma kan je horen
opa heeft dikwijls tussendoortjes
hij is als zeemandril geboren
-hoe oud kunnen mandrillen worden?…
niet te vergeten dat
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 112 de wilgen met hun kaalgekapte koppen
staan er, in een strak gelid
de weg scheert langs de waterkant en
lichtgebogen
staat het riet de laatste wind te keren
boven, in het lichtbewolkte scheren voorts
de eerste vogels in hun lentekoorts
op tijd te willen zijn
fijn dat elders bloemen bloeien
fijn
dat in het gras de eerste meizoen
wist…
Zijnsvergetelheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 170 Zij bestaan onstoffelijk
Een bandopname repeteert de doden
Als straatnamen van de stad
En op schoot mijn brabbelende schat
Die in een tram langs dit verleden scheert
Mijn onbevangen dame
Daar komt alweer een stop
Reizigers rond de klaproos schieten op
Slaan haar vertederd gade
Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten
Sommigen denken…
Paringsdrang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 676 reptielenzaad
Het leven verstikt
zoals de marsepeinen deken
die de ingewanden
van een bruidstaart bedekt
Depressie is zonovergoten
en door de goden gebracht
Zij versieren alles met gouden sluiers
zelfs het stiefzoontje
dat wordt verkracht
Ik meng het morgenrood
met mijn koffie
terwijl een wilde mannetjeseend
onhandig over de vijver scheert…
alles gaat voorbij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 104 een vrouw prevelt magische mantra’s
in de schaduw bij de heg van prikkeldraad
een zwaluw scheert over vuren
om angstgeesten te verdrijven
lost dan weer op in het wolkendek
moeizaam weeft de tijd zijn web
een mus knaagt aan aangekoekt leed
zuchtjes lucht persen zich door de heg
heimwee is iets anders dan het was
een landschap…
Verse Lente - een lente vers
netgedicht
4.0 met 41 stemmen 734 Een zwaluw scheert met een tulp in zijn bek
de zware baard van het voorjaar.
Herders flikflakken over het hek
van de dam zijn de lammeren hoorbaar.
Krokussen deinen verrukt op de maat
van wat kwinkelerende vinken.
Een bakkersjongen loopt fluitend op straat
zijn neus en zijn bolletjes blinken.…