Alle inzendingen over sproet

hij speelde met blokjes in alle vormen en kleur stapelde langzaam tot bouwen in tijdloze aandacht lachte geluk voelde hij warmte en vertrouwen toen kwam het kind speelde met wind danste op hoge voeten haar open gezicht bleek en wat sproeten groette hem stil in voorzichtig kijken begrepen zij beiden dat ieder anders was speelde…

Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en voelbare hordes krijgen een stralend daggezicht de ogen staren naar een open veld met sproeten een toekomst tegemoet.…

Het lentegevoel doet denken aan jou vol van ingehouden kracht verstild niet vanwege het groen maar het wit van verdwenen sneeuw en ijs op de sloten Jouw gezicht omkranst met rood goud krullend omlaag vallend en omhoog eruit sproeten, gekuste schoonheidsvlekken op een geurende, gekarnde zachte huid Hoog boven het plein sikkeneuren de statige…

Roodharige meisjes zijn niet lelijk Met roestige sproeten in hun gezicht Inspireren zij tot een platonische Liefde, of een vurig rood gedicht. Roodharige meisjes doen mannenharten Vlammen; geven aan de liefde een diepere Betekenis; en wanneer zij mannenlippen Kussen, weet je dat er nog echte liefde is. Mooi rood is niet lelijk.…

Prins Hendrikkade 2 oktober Amsterdam sloeg ik je gade zittend in de tram grote groene ogen sproeten op je neus hakken, hele hoge kapsel modieus truitje van Chanel kort en net te strak make-up naturel roze nagellak kruisje om je nek veel te blote knieën horloge high tech even over drieën zonnebril van Prada Voskuil in je hand…

Haar sproeten sprongen in 't oog. Het mensdom zag een jonge ree. Jaren later staat er een dichteres voor de deur. Gejaagd troont ze Amos mee. Zwarte wind wervelend op de kim - het licht is van huis Zij vergt dat hij haar stroeve nek masseert. Haar vel is van fluweel en heuvelend als Umbrië haar borst.…

als ieder woord een droom zou zijn gegund zou ik maar één woord schrijven misschien zou je me dan zien staan verwonderd om mijn schuilplaats waarin je alles terug kan vinden alles met een begin zoals poëzie of een kleine rivier vol sproeten bij de schoonheid van een zomeravond het dichtbij gefluister van een vlinder die…

Blauwe sproeten Op een roodgeverfde muur Best een mooie kamer Als ik er binnen gluur Mooie mensen Lopen heen en weer Schuifelend voorbij de ramen Dan weer eens een dame, Nu dan toch een heer Ik dim de lichten En aanschouw het spel Veilig vanuit mijn donkere kamer Veilig vanuit mijn donkere cel Het verlichte bestaan van de passant Verbleekt…

Op weg naar huis is hij alleen; hij ziet dat leuke meisje met die sproeten rond haar neus. Zijn idee is lumineus; hij wil haar wel trakteren op een ijsje maar wat blijkt? Ze hoeft er geen… Deze kans gaat hij toch niet vergooien en vraagt: “Wil je dan wat met me drinken?”…

kastanje bruin krullend haar blauwe meedogenloze ogen een babyachtige neus boven volle paarse lippen met bijpassende nagels alles was nog onuitgepakt in een strakke groene jurk zwarte fonkelende netkousen in muiltjes met stilettohak onder een grote paraplu bleke sproeten huid onvolwassen borsten magere blote billen gestriemde rug je…

Onverwacht een hete dag, de bries stond stil, zo ook jouw vlag, de blanke schil getekend in wolken van stralend wit en hemels blauw, en op het meer jouw rimpels, de vrije wil van een smachtende weerspiegeling, de zon zonk neer, de horizon spoog rood de sproeten op je huid, kennelijk te snel en te jong ontbloot in prikkelende dauw,…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendlicht Op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik…

Maar vosje, laten we elkaar ontmoeten, in een bos op een warme donderdag in mei ik streel je haren, kus je sproeten en leg je vossenhoofdje gerieflijk in m'n zij.…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendzicht op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond tussen sproeten die verdwalen ik wil…

zij was het korenblonde meisje met sproeten als een sterrennacht op klompen langs het smalle pad de lange weg naar het oude dorp de hemel kraakt, de stilte kruipt Duitse ulanen op hoge paarden als moe geplaagde horzels in hun Grooten Oorlog, slaan de avond blauw, het volk huilt, het dorp brandt, de onschuld sterft, de nacht likt het zwartgeblakerde…

Het is dat de wind haar gezangen zingt Dat de zon het psalm van haar ziel in hem geschreven heeft Dat de bomen haar heupen in de wind laten wiegen Dat het groene gras glimlacht naar haar borsten Dat het lieveheersbeestje haar sproeten tot realiteit verheft Dat het mos haar blonde pracht doet herleven in zacht fluweel Dat het water haar gezicht…

je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij zijn, dus zwijgen zij je dood. ze zwijgen, of ze slaan je. ze slaan je half dood want jij bent niet als zij, dus voelen zij zich groot.…

je hebt sproeten of je stottert, bent homo, moslim of jood. je bent anders dus dan zij zijn, dus zwijgen zij je dood. ze zwijgen, of ze slaan je. ze slaan je half dood want jij bent niet als zij, dus voelen zij zich groot.…

Binnen zie ik welbehagen door brillenglazen vol heldere sproeten. Het gaat tekeer Je slaat je er doorheen En denkt alleen: "wat een hondenweer" verkleumd tot op het been. Kleine kinderen stampen in de plassen. Ik spring, loop er omheen of maak een spagaat.…

Zonder aanstoot ‘des persoons’ vliegt al wat lief en toekomst heeft met de branding mee, het zout stolt de sproeten op haar wangen van die kleine dwaler aan de kust, ze klapt het kristallen gruis van jurk en handen, de parels van een groot verlangen, zij gaat verder in weer en wind, door menigeen bemind, langs wegen waar ik haar…

Wat is een glimlach te midden van sproeten zonder een paar vrijersvoeten? Wie kan ons nog meer benijden om de toekomst die wij ons bereiden? Welk hart klopt meer van goud voor diegene van wie je houdt? Twee tortelduiven samen op stok fuiven de klok rond zonder amok. Duivenpraat siert het kostelijk maal.…

in staal naar boven joeg, en aan de oppervlakte, vers besneden, verslapt de aandacht, wanneer de uitgebeende huid, zich openlegt in arbeid, mechanisch voorbereid, vervalt de aarde tot rust van eerbaarheid, in lange voren tot magere kluit, de stralen van een nieuwe zon zich in het hunkerende land zal testen, met volle sproeten…

zout stolt op de sproeten van haar wangen, die onbevangen dwaler aan de kust, klapt ze het schelpengruis van haar handen als paarlemoer snoer waarmee ze mij om haar vinger windt, fantasieën die ze met mij niet delen kan en waarin geen mens haar vindt.…

Stoere bink sterke man vol levenslust spelen en ravotten met vrienden en natuurlijk vooral met je broer sportfanaat en spring in ‘t veld kleurrijk creatief en vol met dromen een kunstenaar dàt zou je later worden blonde krullen lieve sproeten en een hartveroverende lach niets in het gareel geen gedoe gewoon jezelf, dat ben…

goud glinsterende manen boven zwart fluwelen kraag je bleke sproeten gelaat met fonkelende blauwe ogen jou met dienblad zien balanceren op het drukke duin terras geeft mij Vlielands schoonheid op een presenteerblaadje verstopt achter een boek het hart kloppend in je broek voedt een koel glas bier je fantasie met wild plezier mooiste…

Als de vlinders komen die de zinnen van je huid mogen vangen, de zinnelijke spirit in de ogen, bron van dromen als de knoppen botten, fluisterend gebaar van vingertoppen in de ravenzwarte haren, de koelte van schaduw op de oogleden, sproeten op de wangen, bloesem van je jeugd in een zijden cocon te spinnen.…

Je haar in de war en de sproeten op je neus Ik bekijk je, je bent het heus! Nog maar pas geleden mijn kleine vent Ik geniet van wat je geworden bent. Bijna 10....al een echte knul Je bent lief, gevoelig en erg gul Trots ben ik, ik vind het fijn dat ik jouw mama mag zijn.…

speel en klim klim in bomen laat de zon maar naar je komen gooi je voeten in de lucht volg je sproeten tot een zucht van jeugdig blij beleven speel maar zie de schittering van vocht een nat verleiden dat jou zocht zo'n zomerspiegel van kristal het kleurt de dag om bovenal zijn diepte door te geven in schaterende rimpels…

Herfstbladeren zo bros, er waren tranen opgedroogd, strijden stralen in zeeën licht, gericht op komend seizoen, de boezem van ander zicht, gaat het gerucht dat de zomer daar sterven wil, kiemt zaad onzichtbaar uit de prille vrucht, onomkoombaar voor elke vloek of zucht in een bekend bestaan, veegt de laatste zon de sproeten van mijn…

Zonder aanstoot ‘des persoons’ vliegt al wat lief en toekomst heeft met haar mee, het zout stolt de sproeten op de wangen van die kleine dwaler aan de kust, ze klapt het kristallen gruis van jurk en handen, de parels van een groot verlangen, zij gaat verder in weer en wind, door menigeen bemind, langs wegen waar ik haar niet kan volgen…