inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 22.653):

LEEFTOCHT

Haar lokken dansten een glans van kastanje.
Haar sproeten sprongen in 't oog. Het mensdom zag een jonge ree.
Jaren later staat er een dichteres voor de deur. Gejaagd troont ze
Amos mee.

Zwarte wind
wervelend op de kim -
het licht is van huis

Zij vergt dat hij haar stroeve nek masseert. Haar vel is van
fluweel en heuvelend als Umbrië haar borst. Lust kruipt door
vingertoppen, en deernis.

Dat zware gonzen
in het donker boven ons -
ganzen op leeftocht

Schrijver: Abel Staring, 10 oktober 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 528

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)