Alle inzendingen over stamper

de vlinder en de bij zijn op de bloem van mijn hoop neergestreken en zonder het amper te weten hebben ze de stamper weten te bewegen en na haar zachtjes te hebben gepeld gezorgd voor een prachtig bloeiend bloemenveld…

Een bloempje blauw satijn en zacht Vol ermee een tak Groei een stamper en een steel Bloei een draadje met wat meel Wees met jou de kracht…

sterke krokus houdt in haar stampers de zon gevangen blauw van buiten rood het hart geel haar geheim bitter en zoet als de liefde uit haar hart kleurt ze de pap de passie en mijn voortuin…

Meeldraden stuiven een gouden poederwolk en elke kelk en wilde stamper siddert van plezier. Juich bloesems, juich om de vruchtbare lentewind en wees vooral niet bang om fruit te zijn!…

het bloemblad krult onthult de donkere kleuren uit het diepe hart meeldraden wiegen uitdagend gespreid lokken bijen en vliegen met een honingontbijt de stamper staat koning te zijn doet audiënties in de geurenfontein ieder komt zijn eigen hart luchten bloemen bevruchten op het lentefestijn…

Ik roek oe, jazeker voorjaar hangt in de lucht En hoor de vogels, ook zij winden zich op, zij fluiten Afrikaanse liedjes en stampen de vorst terug in de grond Het komt nu rap, het duurt niet lang, voor stampers melig stuiven gaan en duiven koeren "roekoe, roekoe, rokjesdag komt dr aan."…

hé, grote grijze ik voel me leeg vandaag het groenvoer met slakken ligt nog steeds onder de haag en jij, jij krijgt om de haverklap de volle laag gescheiden, ’t doet me wat ik krijg kramp in m’n maag ach groentje, wees blij jij krijgt het bruidsboeket ik de razernij van een stamper die mijn schedel plet…

je rankt in groen je mooiste lentekleur wiegt licht verschrikt op zomers warme winden bloeit te snel omdat in het verstoorde evenwicht je geen balans kon vinden je stuifmeel is verkleefd omdat de stamper niet mocht groeien de bijen zijn niet langs geweest er was geen koningin op het uitvliegfeest de darren zijn te vroeg dit…

ik steel je op oranje blauw je ontluikt schitterend uit het winters grauw spriet in lentepracht trekt bijen aan de eerste hommels zijn al bij je langs gegaan jouw stuifmeel aan hun lijven zal in het diepste blauw bij virulente stampers blijven in zacht oranjerood komen zomers weer de vruchten bloot die herfsten in het grijze…

Er danst van bloem tot bloem geen stamper laat het onberoerd een volijverig bijenkind het doet zijn werk in weer en wind natuurgetrouw zijn levensloop bepaald ten dienste van de koningin wipt bloemen in en uit de honing is een onderdeel bevruchten dat is toch de plicht en in het late zonnelicht bloeit volgend jaar een jonge plant…

ik blader schreeuw een bloem mompel zacht de steel denk de wortels al afdalend langs behang gaf je laminaat als water bij de vis die niet tevreden is omdat de vangst haar zwemmend leven wist ben niet bang om eigen kleuren weer te geuren warm je maar het zal je stuifmeel slechts eenmaal gebeuren ik stamper al je macht je woorden…

heb je niet geplukt je groeit en bloeit nu eindelijk voluit je bloesem zacht bekeken weet dat jij in zomerswarmte de eerste vrucht gaat geven je roept met kleuren als ik fladder in de zon verleidt me met je geuren tot ik hunkerend in je kelkje kom wij stuifmailden in eindeloos ontmoeten ook de stamper als portier kwam ons uitbundig…

De zon schiet gaten, in de wereld vallen kraters, één deel blijft schaduw Bevangen stampers, honing die wespen verleidt, ontlokt vruchtbaarheid . Katten van de maan, jacht op de zonsondergang, lichtval blijft bestaan. Graven geleden, was de aarde nog één tuin, nu een Fata Morgana.…

angel en honing kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers…

angel en honing kom dichtbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers…

Waarna zes meeldraden de stamper in gebed omhoogstuwen... 'Gloria in excelsis!' zwelt, schalt, echoot het door de woonkamer. 'De Messias is écht geboren!' 'Amen,' roepen de huisgenoten. 'Zo'n bloem die zich te buiten gaat, uitbundig de boreling bewierookt... Christmas-amaryllis zal hij heten!'…

angel en honing, kom dichterbij ik streel je tot koning je dood is goedkoop als je mij nu zou steken zo kort bloedt geen leven weef het geel van de maan met de kracht van de wind in het blad van de bloemen de glans zal verbleken als het licht van de zon de nacht doet vergeten we vliegen in rood stuiven meel op de hunkerende stampers…

Wie die bijen jent, krijgt te maken met voeten stampers stampei. Zij trappelen zonder in te boeten, vervend op Candy. De voort planters sappelen voor dag en douw, met wij in de wei. Zogeheten ongestoord eten dat doen de schransers, anders worden ze met horde mesjokke en brengen angels, met aanhangsels die nog kloppen, in positie.…

waarom zit je zo stil met vleugels die trillen kom, fladder wat rond er zijn bloemen genoeg die jouw neerstrijken willen ze openen hun hart om met jou hun wereld te kleuren breng ze wat stuifmeel en ga met je lippen hun stampers eens keuren ik zie in je ogen het speuren je lijfje vult zich alert met de meest verleidelijke geuren je…

daar vliegt een bij van bloem tot bloem zij is blij bestijgt de meeldraad gaat tot op de stamper alles voor de honingraat weerstand kent ze amper nectar moet naar de koningin dat monstrueuze lijf dat leven uitpoept alsof haar leven ervan afhangt werkers, soldaten en darren vadsig beetgenomen zouden eigenlijk moeten reageren als door…

Billen en dijen waar een kind vanaf kan glijden voeten als stampers die een auto kunnen rijden. Ik trek een grijns ik trek wat scheef, gelukkig dat ik in een lachspiegel keek!…

Een zachte waterstroom Glinstering op het lelieblad Zachtroze kleuren als in een droom Een sfeer waarin gemoedelijkheid optrad Meeldraden ogen teer en zacht De stamper in het midden aangebracht De bloembladen in oogstrelende kleuren Gedachten weten het allemaal goed te keuren Glinsterende waterdruppels op het lelieblad Niets hoef je voor…

Ik zie het aan z'n stijl en aan z'n stamper!" "Ach nee, je brengt me danig uit 't gerief Kijk dan! En zie en huil en lach, bewonder Het is een meisje - en nog wel van mij! Ik noem haar Lelie, blanke bloem van mei Wat vind je van mijn nazaat, Madelief?…

Maar al dat oude moordgerei bleef in een stille en gesloten la: een boebazuin om dove ruches in zijn oor te tuiten, de stamper voor puree erbij, de groentehakker. Onaangeroerd en toe. Zijn potten in de diepste. In de kolenkelder de spat- en spottepannen tussen dode spinnen.…

toen de reformist hervormingen verkondigde de drukker boven zijn letterkast zwoegde de stratenmaker op zijn stamper leunde het wintergraan in de aarde viel zwermden immigranten over steigers en kades uit toen ze samen opliepen met de zacht invallende nacht pakten de eeuwige loop der dingen zich samen nu we in files koppig stil blijven staan…

Een vlinder vindt met geloof en intuïtie de juiste voorgeschreven kleur, ter verlichting van de muze, een troost, wat draden meel op stampers samensmelt, waaruit z’n voorkeur zich in het juiste ritme laat raden, vermeldt samen met z’n kroost de zaden van z’n daden.…

't Is voor de goede orde Hij/zij zal vast van 'n lila bloemblad dromen Al is die minibaby nog zo klein In juni kan hij/zij volwassen zijn Maar moet eerst "boomen", hoger nog dan bomen Zijn lichtpaars glanzend tooigewas laat zien Dat met een agapanth niet valt te spotten - Het is een hij en haat die plantenpotten - Zijn stamper rijst…

Zijderupsen vinden met intuïtie en een vast geloof de juiste tint van voorgeschreven kleuren, ter verlichting van hun muze, in de troost van wat stuifmeel dat op stampers samensmelt, waaruit de voorkeuren zich in een vast timbre raden laat, het kroost tot brokaat te weven uit de gouddraden van de evolutie.…

Ik drink de nectar uit zijn kelk, laat zoet vocht m’n zinnen verdoven; streel z’n stijl, stempel en stamper, bestuif en word bestoven. Zijn liefde is als een roos; uitnodigend warm, teder, fijn, passievol en diep romantisch als rozengeur en maneschijn.…

En ik hoor de meeldraden zingen en de stamper in de bloem. Grote raven en andere kerkehovevogels bezingen hoog boven het woud mijn lot. Nu kon ik niet meer terug. De ijzeren poort van het boshek vol tralies was op slot gevallen. Wie wil leven moet ook van de waanzin houden. Ik werd soms waanzinnig.…