Alle inzendingen over uitgeput

Als onrecht zijn eigen leven leidt en je kunt je verhaal niet meer kwijt wat valt er dan nog te zeggen of jouw waarheid uit te leggen Het oordeel is meestal al geveld en tientallen malen rond verteld je besluit nu om te zwijgen bang dat ze je zullen krijgen Het vechten heb je opgegeven wat is er nog waard aan je leven uitgeput hoor je…

Moe en uitgeput, verwarrend kom je overeind Gelukkig mijn droom is ten eind.…

Moe gebeukt door hard metaal en het ritme van de posse schreeuwt uitgeput door menskabaal gesperde bek een beestverhaal. Brother, brother, you are going down! Zo word ik wakker op de kade van een diepe gracht met daarin in trage stroom het bloed van duizend doden.…

jij luistert hoe herfst valt op blad en wind in doffe straten waar het gezicht schaduw verbleekt in’t geluidloze gewoel van blinde dagen over de brug stroomt te vaak regen naar spiegelruiten die verzinken in onbeminde kamers jij hebt gehoord en stormen begrepen maar de nacht is moe heeft mij en het uitgeputte blad in de stad…

onvoorwaardelijke allesomvattende onuitputtelijke lieve liefde hoe onvermoeibaar heb ik je gezocht noord en zuid oost en west in diepste diepten en in verste verte hemel en aarde heb ik bewogen water en vuur uitgeput en moedeloos op mijn schreden teruggekeerd en thuis gekomen poets ik mijn spiegel schoon na zoveel lange…

een grijze jas, bomen in het rijp, met witte adem geschoren, seizoenen die in de tijd gemetseld zijn met de specie van de leegte, de takken van de wind zijn dood, in een laatste kreun verloren, ontbloot aangepast het zicht, as van verjaarde bladeren steunt nieuw perspectief onaangetast in opkomend licht, vergaan door te leven en uitgeput…

Gods creatie als een schouder waarop ik uitgeput mag rusten de blauwe zee als geheelonthouder het bos als mijn tuin der lusten Lentebloesem in een koele bries verfrist mijn innerlijk vermogen de kant van natuur die ik kies streelt mijn betraande ogen Gefascineerd door de kleuren in een roes van zuiver verlangen in extase door…

Wortels die zo vaak Al te vergeefs in de Diepte naar water Hebben gezocht, Levensbron die daar Nog wel is, maar Tot op de bodem uitgeput - Hebben zich nu naar boven Gericht, zoeken het leven Nu boven de grond: Aarde overspoeld met Overvloedige regen, Rijke modder voorzien Van voedsel en vocht - Ze hebben hun weg Naar…

Het wordt weer ochtend, ik ben uitgeput. Uitgeput door het gevecht om lucht, de nacht is voorbij. Net als de astma-aanval. Geschreven door Lion Queen op 02-04-2006…

Uitgeput,dwalend over het terrein van vervagende gewaar- wordingen,in een verlangen van voortdurende beweging:alles wat ik ben alles wat ik was geweest,vloeide samen.…

je loopt op hakken tikkend doelbewust maar je lichaam straalt geen rust ogen slurpen energie in kijken en ontwijken weerwoord is er niet op dit bodemloos gevreet van lijken uitgeput van uren gaan kun jij niet meer op eigen benen staan en schopt de hakken uit ziet met ogen dicht de carrousel nog één keer gaan de rust van thuis…

naarmate de tijd verdaagt verdooft zij ook de oorzaak die vaak dubbel is gelaagd als het denken dan uitgeput vertraagt begint de eenvoud aan zijn werk; het snoeien in een verwilderd rozenperk maar eer het hart zich weer opent moet men zich ook ontdoen van opgestapeld ijs ervaren wij meestal het noodzakelijk ontdooien als…

Kan het zo eenvoudig als het voedend delen van innige sappen, die samen tot 'ons' ombuigen als dansende twijgen die in de nacht naar de dageraad neigen tot volle knoppen bevrucht en in bloesems ontwaken tot we ons een weg naar binnen beminnen om bezweet en uitgeput ineengestrengeld in te slapen. Ja, kan het zo eenvoudig zijn?…

in deze eindeloze vlakte waar tekens door het luchtruim zweven totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort in deze vlakte zonder begin of einde waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt totdat de storm uitgeput gaat liggen en ik mijn oren niet langer verborgen houd in deze eindeloze…

Uit: 'Inspanning heeft zich uitgeput' www.http//pamapoems.nl…

je hemelsblauw of grijs en grauw je zilte lucht je witte onschuld je voorspelbaar af en aan je aantrekking stoot af wat was je laf zo even verderop in metershoog je schoonheid loog waar uitgeput ten onder je genadeloos levens nam om reddend streven te oefenen nog even je aanblik is kalm je bent zo helder bijna troostend…

Vannacht is de wereld vergaan Door het vergif ten onder gegaan Onze milieukwesties mochten niet baten Zij heeft het leven voorgoed verlaten Helaas is ons reddingsplan mislukt Waardoor nu de aarde is uitgeput En we hadden nog zulke mooie dromen Hoe we deze ramp hadden kunnen voorkomen De natuur bereikte haar laatste fase Waarna zij…

zoals je daar ligt het laken wat verschoven in uitgeputte overgave snakkend naar frisse lucht zo ben jij mijn liefste prooi door ’t zout prik ik wel heen daarna smaak je des te zoeter soms kan ik je bloed wel drinken maar vannacht zal ik je nippen als een exquise delicatesse ik zal voorzichtig zijn het zal voelen als een streling en…

Zie, hoe de wereld gaat: waar twee gezellen vissen: Heeft dikmaal een het nut, en d’ander moet het missen: Een lacht er in de vuist, gans blijde met de vang, En d’ander schreit er om, en jammert uren lang; Daar is een zeker greep om dit en gint te raken, Niet ieder is bekwaam tot allerhande zaken; Wat dezen heeft verrijkt, heeft genen uitgeput…

oogje toe te knijpen maar statige koningskaarsen weten mij tijdens mijn zoektocht naar het vurig slangenkruid feilloos langs de alom aanwezige duindoorn te leiden zonder daarbij te worden afgeleid door de lonkende en zwaar geparfumeerde duinrozen die het tot nu toe moesten doen met een hier en daar verspreide teunisbloem en als ik dan uitgeput…

wat als de onmogelijkheid nog het enige dierbare is dat we kunnen opzoeken, vasthouden in onze gedachten zoals een oude stad, uitgeput door tijd maar niet meer van ons ook al staan huizen dichter dan ooit in de dag, in de nacht lopen uren in elkaar over naar liefde en de glinstering van dit mysterie dan nog, antwoord jij weet ik…

ik herinner me een nacht, gewikkeld in de dodenwacht van zeven maal plus één keer werkelijk een dag geleefd de lakens werden nat, het klamme zweet betrad al lopend oude ruggen in het overbruggen van ‘t armzalig schietgebed in de weggezette kast daar achter, in de la versta ik geen gekerm of honderduit ik wankel slechts, waarna ik uitgeput…

vandaag is alles in veelvoud dicht de dag ligt uitgeput en leeg in de aanhalingstekens van de tijd de klokken zwijgen het trage stugge lopen door de stilte hoe nu verder er is geen weg terug tussen geboorteschreeuw en sterven bloemen leggen om jou te eren loop door loop verder wij weten wie jij bent bloemen leggen als vergrijp hoe…

Net op tijd, de orde is hersteld maar het heeft me veel soldaten gekost Wat een nacht, de mannen zijn uitgeput ze hopen en verlangen dat het voorbij is maar de dag breekt aan, nu de koning en zijn aanvoerders nog terechtstellen, tentoonstellen – hij ziet er niet uit in zijn dure kleren met een schuin verband als koningskroon om zijn hoofd…

Mijn weg was wild en doornvol En ik werd uitgeput. Maar ik bleef maar hoopvol Ook al was ik ver van mijn hut. De Graal was mijn doel en moeten, Ik wist dat Hij bestond. Da Vinci Codes routen, Dan Browns wereld rond.…

Verdrongen door een vale schaduw Schuifel ik langs kale muren, Besmeurd door vertwijfeling, Uitgeput door gekwetste uren Aan het eind van de dag, Zo beklemmend zwaar, Hoor ik alleen nog maar stemmen, Zo verward en ondraagbaar Ik beweeg als een vreemde, Rusteloos in de tijd, Gebonden door een cirkel Neemt mijn falende adem afscheid…

Ik slaak een zucht, diep uit het lood slaat mijn verweer een allesverzengende gloed legt me uitgeput af bij jou.…

zoals je daar ligt het laken wat verschoven in uitgeputte overgave snakkend naar frisse lucht zo ben jij mijn liefste prooi door ’t zout prik ik wel heen daarna smaak je des te zoeter soms kan ik je bloed wel drinken maar vannacht zal ik je nippen als een exquise rode wijn ja, ik zal voorzichtig zijn het zal voelen als een streling en…

over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen, tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede. maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.…

Liggend in je vormen Jij in die van mij Voorbij zijn de stormen Genezen de wonden Geslagen door het woord Sprakeloos de monden Woord en weerwoord uitgeput Eindelijk van rede vrij ’t Woord gekooid, de zinnen los Vreeën we de hoofden leeg Hijgend, nu van daden Tot we niet meer konden Ondanks alle bomen Zien we weer het bos Laat ’t woord…