Alle inzendingen over vleugel

Vervilte hamers liggen stil in verroeste slotakkoorden dood samenspel in de paskwil waartoe aanslagen behoorden op alle zenders die ik zap dwars door klankbord van gekeuvel zoek ik de stok onder de klep van mijn dichtgeklapte vleugel spreek tot mij in alle tonen van onze pure partituur waar je zingt daar zal ik wonen en spelen tot het…

De aarde, blauw aangezicht in het kosmisch kille licht, ik wrijf je warm, op vlucht tussen de planeten, waarvan we vandaag de namen zijn vergeten, ik dichtte een arm om je middel heen. Je kwam liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in meer staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles…

zwartgele vleugels brengen natuur te dichtbij er zwermt agressie…

Vleugels gevangen tijd herschrijven geschiedenis, op dichterspallet. Penselen met verf, erkenning van z’n streken laat de schilder koud. Gerijpte vruchten, strelen kindertongen op de elfenbank en druivenrank Rimpelende meren, spiegels van luchtkastelen, zonder bewoording.…

Een handvol akkoorden drijft neerwaarts als de muze haar lente lispelt Het is alsof er woorden missen in de grootte van tegenpolen Ik herken de eeuwig vallende traan als nabijheid van seizoen wisselt en de verte wenkt in kraters en zwarte holen Met een dichterlijke vleugel dek ik graf en kerker toe Niet zichtbaar voor een oude…

Dit wil ik ook En net toen hij naar beneden vloog Lieten zijn vleugels hem in de steek…

als jij mij kust worden dagdromen bevrijd uit de nacht dan volg ik het witte meeuwenspoor en trek de zee naar me toe wij zien de vogels vorm krijgen jij zegt zachtjes ik vlieg en terwijl het laken blauw golft likken wij het licht uit verdwaalde druppels zout…

Op de vleugels van de tijd koestert het mijn gevangen lichaam, gebaard achter gouden tralies van de moegestreden horizon.…

er was eens een engel geboren zonder vleugels naar verre sterren vliegen kon zij niet een stervende vlinder schonk haar er twee zij glansden parelmoer op de rug van haar hoeder glimlachend verhief zich de engel handen gevouwen rond een tere ziel bracht de vlinder thuis naar de hof van Eden…

niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten dat vrolijk schijnt door de ruiten tijdens de dagen van eenzaamheid verwarring en angst voor het onbekende dat besloten ligt onder de aardse zon 't valt niet mee bij 't zien van 't zonlicht buiten dwars door de dagelijkse dampen gesluierd in en om het huis bij 't zien van zoveel lamgeslagen vleugels…

in deze zomermaanden laat ik uit de stilte die me roept mijn woorden stromen overspoeld met licht dat voorzag in druilerige herfstdagen in de zachte wind elkaar verwarmen met de adem die ons onder hun vleugels beschermen terwijl wij binnentreden komt men thuis onbekend als kind op aarde erkend door de moedertaal terwijl…

leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd als vlinder, zijn vleugels waren wij, vleugels van satijn..…

hele leven, héél vrij mijzelf kon zijn die nacht, vermomd als vlinder, zijn vleugels waren wij, vleugels van satijn..…

ik aan jou in veel woorden, waaronder lief liefhebben en -kozen Terwijl ik hier drink en lekker eet denk 'k aan alles dat jou mooi maakt én zo beminnelijk Hoewel ik hier schrijf, denk ik aan jou in een paar woorden heel erg veel overspoeld door jouw pracht Weet ik dat wij samen, jij en ik slechts met elkaar toekomst hebben onder vleugels…

Sibillijns was zij in al haar vormen en in de wijze waarop zij vogelt Met uitgeslagen vleugels klaargemaakt Hapjespan roergebakken eieren Testosteron omgezet in zangzaad Raadselachtig geeft zij geen geheimen prijs Haar genetisch bepaalde schoonheden Zichtbaar voor mannelijk oog, mits niet bedekt Aangenaam dat wij een sauna pakken Haar lijnen in de…

je heen op een groot bed Daar waar de liefde altijd wordt bedreven en er kunst wordt gemaakt en gedichten en liederen worden geschreven Daar waar talrijke vrouwen hun benen opendoen smachtend naar die stoot die ene zoen Waardoor zij van binnenuit wordt bevrijdt zodat zij als een waarachtige vrouw rechtop kan gaan staan met de vleugels…

o, oeverloze dagen zonder warme hartenklop eertijds tevreden kraaiend gezoogd aan jouw borst melk uit de moederspeen getart zonder erbarmen een levenloze pop spotvogels hinken om beurten twee keer op het linker en het rechterbeen opgetild uit het stof der aarde rondom witte wolken het blauw van vleugels een grenzenloos erbarmen…

het kunstig geweven web van de spin beschermde ons voor indringers lichtstralen werden gemorst over de doorzichtige vleugels gevlogen in 't zilver blauwe glinsterde het spinrag als een schoon kunstwerk het is voldoende om naar de gevangen zwarte stippen te kijken met ogen van de ochtend vandaag schilder ik opnieuw…

Laat me verdwijnen onder je vleugels in een slaap van ongerepte warmte Laat me verdwijnen in de slagen tegen mijn borst Laat me onder je vleugels in de engte van een zware herinnering naast je verdwaalde voeten Laat me verdwijnen als mijzelf…

Je staat als een roerdomp zonder vleugels en kijkt naar het water dat rimpelloos wacht tot jij weer wegvliegt zonder vleugels…

was ik een vlinder zonder vleugels…

was ik een vlinder zonder vleugels…

eendagsvlieg oogverblindend zacht met wit doorzichtige parelmoeren vleugels vliegen vanaf de oever naar de overkant had ik vleugels van morgenrood…

Een passiestorm nam mij mee, op mijn vleugels der wind, niets kon mij tegenhouden, ver over de woelige zee. Ontoereikend, onbegrepen, op mijn vleugels der wind, verloor ik veer na veer, liet het maar aanslepen. Hoop in innerlijk verlangen, op mijn vleugels der wind, fluisterde hij mijn naam, in zijn stille lofzangen.…

Als ik mijn vleugels uit kon slaan zomaar klapwiekend in de lucht zou ik niet lopend hoeven gaan vermoeiend, oei ik zucht. Als ik mijn vleugels uit kon slaan stijgen kon tot ongekende hoogte me laten voeren op de stroom ver voorbij de regenboog.…

ik reis graag licht zegt ze legt haar vleugels af en laat ze drijven op de wind ze kan zonder verder reizen drijven is niks voor haar ook niet met vleugels…

God gaf me de vleugels om zinnen te geven aan maanlicht dat even zich druppelt in dauw Hij gaf mij alleen niet de kracht om verheven die woorden te weven die ik jou zeggen wou Toen heb ik mijn vleugels aan Hem teruggegeven uit angst dat in streven ik niets zeggen zou Maar nu ik je hand voel zal ik hier weer zweven op vleugels van…

Voor Lina Nadat je met Geknakte benen Uit het ei gekropen was En je dit leven lang Niet zonder hulpmiddelen Door kon komen Zijn nu ook Je vleugels gebroken En fladder je vandaag Met gebroken vleugels De hemel in…

Gevallen, bijna haar vleugels verloren, maar ze richt zich op, voelt zich als herboren. Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…