112 resultaten.
Luilekkerland
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 1.046 Op fluwelen kousenvoetjes
sluipt het schemer naderbij
leg lieve knuffel aan je zij
vlij je neer en doezel zoetjes
van pure chocoladedromen
waarin suikerbloesem bloeit
en de dropstruik welig groeit
langs rode limonadestromen
zo klonk mijn slaaplied
lief en teer
maar ik vond
geen woorden meer
toen ik hem zachtjes
hoorde vragen
papa…
in de lommerte van een eik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 165 gerieflijk vlij ik mij
tegen jouw brede bast
sterke doorleefde armen
beschermen mijn boven
diepe zelfverzekerde ankers
behoeden voor wegwaaien
hoe wij al vele jaren
elkaar bijpraten
lief en leed delen
ik werp mij neer op het gras
en smeek je teder te zijn
overwortel mij
maak me deel
bij jou ten grave liggen
wat durf ik meer?…
Bloemen
gedicht
3.0 met 18 stemmen 10.447 Gronden, in schemering gehouden,
met wind en eenzaamheid gevoed,
vlijen zich open, horizonnen
wijken en worden afgesponnen,
er is geen landschap meer behoed
voor deze enige getrouwe
die overal zijn intocht doet.
-----------------------------
uit: Eiland der ziel (1939)…
Hij wil zo graag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Hij wil zo graag
zichzelf laten zien
stenen zagen, een huis
voor mij bouwen
met divans en tuinen
om me neer te vlijen
mijn schoonheid te vieren
met zijn liefde
en mij weg laten glijden
naar de zevende hemel
hij wil zo graag
met mij wonderen
ontdekken in de wereld
waarvan hij droomt
(nergens ligt er iemand
in nood of in tranen)…
Droom-vrouw, kom!
poëzie
2.0 met 16 stemmen 4.816 kom
En vlij mijn kleine
Vlij mijn kleine….
Die slapen wil….
In je droomhof….
Manestil….…
Zinnen en zonnen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 584 Een gedachtespel
speel ik met de lente:
vlijtige vlinders vlijen
zich als innige innen
aan mijn vastberaden zinnen.
Een blije bij cirkelt rondjes
rond mijn hoofd, de tijd tolt
en een bal rolt sporen in het gras.
Kleine kinderen kruipen sluipen
door het gelukzalig groen
nemen de kortste route
door de tovertuin.…
hun stilte is te groot
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 342 ik weeg stilte en
het valt me zwaar
ik kan de druk
niet meer verdragen
de antwoordloze vragen
ik leg ze naast me neer
is er nog plaats
om gedachten naast
gedichten neer te vlijen
zinnen moeten ook betijen
anders zijn de woorden
zonder context waardeloos
ik steel lucht
in ademloze nood
wil decibellen breken
alle mensen…
veel geluiden zijn al dood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 483 ik weeg stilte en
het valt me zwaar
ik kan de druk
niet meer verdragen
de antwoordloze vragen
ik leg ze naast me neer
is er nog plaats
om gedachten naast
gedichten neer te vlijen
zinnen moeten ook betijen
anders zijn de woorden
zonder context waardeloos
ik steel lucht
in ademloze nood
ik wil decibellen breken
alle mensen tegenspreken…
Samen oud......
hartenkreet
4.0 met 41 stemmen 2.605 Kom laten we even rusten
heerlijk aan de waterkant
vlij je hoofd in mijn schoot
leg je hand maar in mijn hand
kom laten we onze ogen sluiten
zodat de stilte van het water
geëtst wordt in gedachten
als herinnering - voor later
kom laten we even genieten
van ons rimpelig samenzijn
samen oud - samen oud
wat moet dat prachtig zijn…
Bloemen in de wind
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 583 oosten woont
adem mij je dichtzang
laat de lentemaan stijgen
in ‘t lied, door sneeuw bedekt
het landschap wervelt traag
met ranke rug gebogen
naar de sterren en
mijn abrikozen droom
kom, strijk neer
ik werp bloemen in de verte
over maagdelijke bomen en
de stilte van een winterzee
kom, rust uit
op het windkussen
van de nacht
vlij…
Hanenbalken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Rieks Haan
Twee klompen
Staan nog als
Stille getuigen
Beneden aan de
Voet van de ladder
Die je zo vaak
Naar boven bracht,
Om hoog in het
Hooivak alle
Ingehaalde hooi
En stro in schoven
Maar ook in balen
Zorvuldig tussen
De hanenbalken te vlijen -
Nu staan alleen je
Klompen hier nog als teken
Van je bestaan
Nu je…
uit zoveel woorden
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 376 de woorden van de schrijver
vlijen zich voorzichtig in mij neer
er moet eerst plaatsgemaakt
proef maar: de tonen van de smaak
van goede wijn
ontstaan pas in je mond
en voel: de klanken die je toe wilt laten
zijn toon voor toon
te toetsen
er is zo veel
en toch zo één
de geuren van een veld met zomerbloemen
wij zaten onder eeuwenoude…
Abracadabar
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 53 Ik kom je nog een keer proeven
in het geroezemoes van de avond
aan de Abracadabar, het ruikt er
niet zoals toen, maar zoals jij
boven alles uit bloesemde
zo zingen de zinnen rond
die zich in mij vlijen
tot wij twee straks overblijven
en samen naar huis gaan
Ogen, lippen, borst en buik
tranen om stoere zelfspot
ik leg alles in de schaal…
Het nest
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 186 vertel me niet
van de buitenbeulen
ze slaan het merkteken
van de rode dood
ze lachen in jouw ogen
kom nu in mijn veilig nest
ik heb de takjes glad gevijld
de bodem zacht verdonst
vouw je vleugels
en vlij je neer
hier staan we
in onze vederlichte liefde
als het winteren gaat
de bomen kalend en jij
nog steeds van mij
en ik…
Meeuw in een plastic jasje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 Vlekkeloze natuur
Schoonheid in
Vleugels gevat
Door meedogenloos
Blik goeddeels
Uit elkaar gereten
Maar je hoofd
Doet het nog,
Je kraaloogjes
Kijken nog vol
Levenslust de
Wereld in, en ik
Die door jou
Geraakt word,
Je behoedzaam
In een plastic
Jasje vlij
En je in
Veiligheid geborgen
Afgeef bij mensen
Die goed…
Moment
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 199 Het overviel me gisteren
in de winkel
ik voelde iets van
me-willen-vlijen tegen iemand aan
Plots zag ik hem staan
die me op een avond op de dijk
na het zwemmen, de picknick,
het liggen,
om de beurt
een regel citerend uit een gedicht
het verre licht uit Urk
verleiden wou
maar voor wie ik net niet zwichtte.…
De vlinder in een mens
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 64 Vlinders komen
Waar landschapspracht mag wonen
In sferen om van te houden
Waar je vredegevoel op mag bouwen
De wereld kent hier vlinderwolken
Romantiek hun leven mag bevolken
In vrijelijk rond elkaar fladderen
Het gevoel niet hoeft af te bladderen
Hier vervul je elkaar met goedheid
Waarin je samen aanvult en verder kijkt
Versieren van…
Lieve liefste.....
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 2.387 Lieve liefste,
kom, kom met me mee
kom, kom laten we dansen
aan de zee
lieve liefste,
kom, kom in de zon
kom, kom laten we lopen
tot aan de horizon
lieve liefste,
kom, kom laten we vlijen
kom, kom laten we vrijen
in het hete zand
lieve liefste,
rust nu maar loom
en denk in je gedachten
nog eens terug
aan deze mooie droom.…
Genot
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 3.417 Zinderend van liefde
Kijkend naar het glinsteren van je zilte zweet
Vlij ik mij naast je
Streel ik jouw ronde billen en vochtige spleet
Jouw hand zoekt onvermoede
Om te versmelten in rondingen,
Zo prikkel jij mijn uitgestoken roede
Mijn tong schrijdt over bekende paden
Zoekend naar geurige nectar liefdevol,
Het gekreun heeft haar bron…
Verdwenen straat
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 754 Er zat niets anders op,
zo dacht ik toch,
dan in de witte, zachte wolk,
die juist van pas al aangedreven kwam,
mezelf maar neer te vlijen,
al hopend dat de wind
me naar het zuiden sturen zou
waar ‘k in de warme zon
andere luchtkastelen
bouwen kon.…
Lieve vos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 Vosje, schenk me je vruchten vannacht,
vlij je bevallig naast me neer.
Je buik en schoot zijn donzig zacht,
je lijfje is geurig en teer..
Geef deze krijger, vermoeid en bekaaid
voor één keer waar hij naar smacht.
Zodat hij niet langer in rondjes draait,
verlos hem van het kwade vannacht.…
Verloren droom
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 590 In het zwartste git van de nacht
raken gesproken zinnen zoek
ijlend wil ik dromen ontsluiten
nogmaals in een roes verdrinken
Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd
vlij ze voor even naast mij neer
smoor jouw blikken met mijn kussen
sloop immer voortrazende hoop
De angst om wéér te verliezen
verdringt elke rede van denken
het licht van de opkomende…
SILENCE
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 311 Silence
Een hoopje zand
Kleine verhoging in het land
Verstopt achter boerderijen
Ligt daar het kerkhofje
Van Zwartewatersklooster
Hier zou ik mij neer willen vlijen
Bomen en hoge zerken
die een schaduw werpen
op een voorbij leven
Niks meer te streven.…
In wispelturig bewegen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 263 vluchtig is mijn letterzaad
luchtig gedragen
door een vragende wind
speels en verstrooiend
letters schampen
het kalende land zonder
opening van vingers
blijft alles strak in de hand
maar woorden vlijen
zich neer in de luwte
van struiken gedijen in
zacht van een zomerse zon
tussen bosrand en weiden
vermeien zich zinnen tot
strofen…
Zorgen
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 1.748 Gewikkeld in beweende doeken
draag ik de dagen naar de dood
en vlij ze stervend in zijn schoot
terwijl m’n ogen zorglijk zoeken
naar die ene zwakke schicht
dat ik vast zou willen grijpen
om zijn groei te laten rijpen
tot hij vlamt van levenslicht
Ik omklem met al mijn macht…
BRANDEND VEL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 163 Ik wring en wrijf en lig te woelen,
vlij mijn verlangen aan jouw zachte borst,
kom weer open, golf van voelen
en krijg verschrikkelijke dorst
naar nieuwe woorden, vrije lijnen,
verse vellen voor mijn oercontouren,
een pen die een punt zet achter oude pijnen
en haakjes opent voor wat mij mag beroeren.…
Rozen
poëzie
2.0 met 7 stemmen 1.586 Vlij hier u neder, zalig dwalensmoe,
Dat ik mijn tuin zijn bloemenpraal ontsteel
En op uw hoofd mijn rozen reegnen doe.…
Moment suprême
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 397 De korenrozen bloeien vurig rood
en wij, we vlijen ons in ’t golvend gras
en zonder gêne geven we ons bloot
terwijl de zon zich richt op het gewas.
Ik voel je hete adem op mijn lijf,
zo passievol en zo intens bevlogen
maar op ‘t moment suprême kijk ik stijf
van schrik in twee verbaasde koeienogen.…
Danse Macabre
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 153 We zwieren luid lachend rond,
dansen tot de ochtendstond;
we vieren feest, we vrijen,
vlijen zoenend mond op mond.
Maar…
de penis verheft zich slechts
om weer neer te vallen.
We hebben broze botten,
ouderdom laat ons rotten;
danst de Dood in ons midden,
dan helpt bidden noch spotten.…
de tijd is slechts een lach
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 816 je gaat weer lopen
op de zwarte steen
los van alles
nergens heen
in het raken voel je
het verleden naken
kom geef je over
je bent te vaak alleen
voel me
vlij je neer, je ziel
heb ik al lang gemist
accepteer weer mijn gezicht
je hoort bij mij
deel de schepping
die we vroeger waren, kom
dan gaan we God ervaren
de tijd is slechts…