Alle inzendingen over voeden

Vriendschap is liefde in een winkel werken ook maar dat is praktisch de koude kant Warme vriendschap is ongeorganiseerde liefde (wederzijds te pas en te onpas zoals het uitkomt) om elkaar te voeden omdat je jezelf herkent in het beeld dat je hebt van die ander en dat je graag in je hart sluit een vriend is eigen een vriend is vrede…

aan jouw borst wil ik weer even liggen je bent in mijn gedachte als ik een appel schil het mes snijdt, glijdt langzaam in het vruchtvlees het leven heeft zijn loop genomen de wereld eet niet uit mijn hand ik ben uit koers geraakt hoe jij alleen mij zogen zal voeden met elan…

O metrovrouw bloem in onderaards bestaan jij bedwelmt supersnel, palmt me in, een roes begint zijn werk te doen ik vrees verlatenheid bij elke haltestop ga toch mee met mij ik zal je in een bedje doen voeden, keer op keer weer laten komen bloeien…

Zo´n boodschap kan toch niet in deze tijd Ik hoor bestuurders alom pruttelen Vanwege schaamteloos betuttelen Wat nou I love? I hate de overheid! En elke keer als ik zo´n bord zie staan Denk ik: nu geef ik nooit meer richting aan…

Mijn tranen voeden een waarheid. Die van een onvervalste leugen.…

Koolmezenpaartje hectisch af en aan vliegend, snavels te voeden!…

, ik voed, ik voed het telkens kleine hapjes leven om de dagen kans te geven te lengen in de zonnegloed…

AVAAZ als de wereld je aanstaat volg ons voed ons vecht mee!…

Een vrij omvangrijk gebaar begroet Zijn huichelarij waaruit hij zich voeden moet.…

het schuim drijft aan de oppervlakte dode vissen spoelen aan de gieren voeden zich voldaan…

Ik zal het voeden met nemen en geven en wikkelen in deemoed totdat.…

vliegensvlug wijken voor zijn volmondig bestaan een zwaluw scheert weg landerijen voeden vee en duizenden insecten…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

vol overgave voeden zorgzame valken hun dierbare grut tot krachtige vleugels weer boven het landschap zwieren…

Ouderschap is Leiderschap Leiderschap is Wilskracht Wilskracht is Liefde Liefde is nalatenschap…

een halve melkplaat, gesneden en een half donkerbruin, vermoed ik ook gesneden, vandaag voedde ik mijn kind het beleg deed er niet toe het brood was nodig om te kunnen spelen wonderbaarlijk…

kijk hoe ik hier nu zit te wachten mij voed met tot zolang oeverloos overloop hondsmoe van het er doorheen zitten sta ik dan toch maar langzaam op vreemd er gebeurt niets en toch beweeg ik hemel en aarde…

vanmorgen viel de sneeuw kleedde grauw in onschuld voedde de hoop op ooit in een witte wereld ademt mijn land nu stilte bevriest voor even het kwaad…

Zijn wij liefdevol als we het verval rekken door elkaar te voeden weinig aan elkaar te vreten en elkaar vrij te laten mislukken en groeien van binnenuit, vanzelf?…

ik hoor je vogelkijn ik zie je niet want je bent zo klein trouw aan vrouw aaneen gevleugeld voed jij je kinders nauwelijks gewicht in de schaal maar je piept er wel op los…

Om ons voor opvoedfouten te behoeden, Te zorgen dat de boel niet wordt verknald En redden wat er nog te redden valt, Komt er een cursus ‘Hoe je op moet voeden’. Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

ik vlieg af en aan om jou schrokop te voeden ik baarde je niet je bent er gewoon barstend van verlangen jouw nest is mijn nest zo is het altijd al geweest de kleine karekiet die in het riet het koekoekskuiken voedt…

'Voeden, voeden, immer voeden van mijn barbaarse vlees!' 'Pulp en resten! Stockage in bulk! De nacht verterend in containers van de dag!' 'Opstaan' oreert mijn lafste ik. 'Zie je me nog graag?' vraagt ze mij.…

In een omgekeerde wereld groeien bomen aan de blaadjes, laten honden baasjes uit, voeden kinderen ouders op, jagen zeerobben op haaien, gaat het volk Jan Peter naaien...…

Leef mij bind je met mijn woord Leef mij voed je met mijn bloed Leef mij zied je met mijn toorn Leef mij teer je in mijn pijn Leef mij misbruik je al mijn kracht Leef mij zeg je zelfs niet zacht…

Mocht mijn eeuwig het eeuwig zijn, Liefde, om uw lamp te voeden, wil ik eindeloos verbloeden in zuivre pijn.…

De deuren staarden me koud en grijs aan door een kleine kier glipte het groen stiekem naar binnen dankbaar voedde ik mijn ogen en hart totdat de deur het met een harde klap ontnam.…

De overheid besloot in arren moede de ouders van die ouders op te voeden.…

De monden die men ziet praten nemen de waarheid voor lief zwijgen stil, blijven gesloten, hijgen schril en voeden zich passief, onuitgesproken. Wat heeft men aan het Gesproken Woord? Ach het is bewogen lucht wat men is, wat men hoort…

Is het zinvol je hersenen te voeden, met de kronkels van een onbegrijpbare geest? Kunnen we echt nog diep nadenken, als het goed is en geen voldoening mee hebben?…