Alle inzendingen over waarmee

Er was één man, hij scheen niet veel maar voldoende en leerde me mezelf lief te hebben, ook al vond hij zo, zijn bestaan "een vergissing". Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

je bent een goed acteur in je ogen spiegelt leven je gebaren zijn heel groot van koningin tot goot je lijkt je ziel te geven je maakt je op met zorgen van een ander kleedt je aan met jeugd je haar wordt minder maar het spelen blijft je grootste vreugd de zwier waarmee je danst verzacht de hardheid van de dagen, de lach waarin jij…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Het nietsziende Wijd opengesperde oog Waarmee halsstarrig Gekeken wordt, legt Het af tegen het Nog niet eens half Geopende hart Waarmee de waarheid Wordt binnengehaald En de werkelijkheid Daadwerkelijk ook gezien…

wat zij in zich heeft - alles - geeft zij ons moeder aarde waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken koester haar moeder aarde haar én haar gaven.…

wat zij in zich heeft alles geeft zij ons moeder aarde dat waarmee wij ons voeden waarmee wij ons kleden en warmen waarmee wij ons sieren en verrijken daarom koester haar moeder aarde haar en haar gaven neem ervan haal af wat nodig is met respect liefdevol proef en ruik die gaven voel en betast ze geniet ze intens maar…

Ondanks die blik in jouw ogen, waarmee je schijn me bedriegt, Blijf ik in je geloven, wanneer je glashard tegen me liegt. Ondanks die blik in jouw ogen waarmee je mij ontwijkt Blijf ik in je geloven, wanneer je ‘n vreemde voor me lijkt.…

Ook Petra L. is van haar bed gelicht, Want men vond onlangs in haar woning stoffen Die mogelijkerwijs kunnen ontploffen Of waarmee soms een brandje wordt gesticht. Ook is bij haar een keukenmes gevonden Waarmee je iemand lelijk kunt verwonden.…

Ik zoek de woorden, de woorden waarmee ik kan omschrijven, wat ik voor je voel. Ik zoek de woorden, waarmee ik kan vertellen hoe ik over jou denk, waar ik al die tijd mee zit. Ik zocht de woorden maar toen ik ze had gevonden, viel er niets te zeggen want jij en ik horen niet bij elkaar.…

het zijn haar woorden waarmee ze zijn zin weet te regelen…

om het weer kun je niet heen het komt zoals het komt de wind heeft geen wil de regen geen eigen regie het weer doet gewoon wat het doet het is hooguit de oude die het voelt in zijn pijnlijke knie…

Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, door ’n land van onzekerheid. Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, over de weg die wij samen…

Kaarsvissen glimmen in de maan, en in het licht – waarmee ze branden.…

Mocht ik de zin kunnen vinden waarmee ik jou vertellen kan dat er meer is dan jij en ik.…

het gemak waarmee ze golven wind beteugelen is er één om jaloers op te zijn…

Er wat van zeggen is nooit genoeg tevreden zijn waarmee begint de rust?…

In alles waarmee je dichtbij komt ieder onvoorstelbaar woord waarmee je mij verwart verwarmt in dit node oord zal ik bij je blijven misschien overbodig zonder iets te zeggen adem ik gezegende stilte van jouw heldere ziel en loop ik naar de oevers van het meer waar herders slapen met een woordenboek als kussen voor de dood.…

Telkens als je mij met je ogen aanraakt en ik in de ochtendmist ontwaak, word ik licht en doorzichtig als een druppel dauw in de mediterranen van je hand, waar levend water stroomt waarmee je mij hebt gemaakt, nu aarzelen je lippen nog, waarmee je mij eens zult drinken, zal zien en begrijpen als je dat gedurfd had, nu kan ik alleen…

van wat ooit tijdens het bewegen in spelonken tussen lakens van liefde zich afspeelde om te worden afgebroken door ziekte en onbaatzuchtige zorgzaamheid waarmee het koesteren standhield maar jij zegt nu iets anders waarmee je toegeeft niet meer afhankelijk te zijn van mijn liefde, die niets anders inhoudt…

gevouwen handen kalm om het papier waarmee je de pijn zacht omwikkelde…

Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten? ------------------------------------------------ uit: 'Vergezichten en gezichten', 1954.…

kleiner in mijn woordgebaar waarmee ik in de leegte woon vervreemd de snaren van mijn zielscello speels weemoediger van toon.…

Het speeksel rest waarmee ze je bespuwen.…

De nauwkeurigheid waarmee ze vorm gegeven zijn doet niets af aan de korte tijd die zij kunnen schitteren…

Grof was niet Alleen zijn volkoren Maar vooral ook De grote mond Waarmee hij Kennelijk was geboren…

Als ik het leed van de wereld en de pijn van en onder mensen verzachten kon, wat dacht ik dan, dat ik maar een fabeltje of helend gedicht verzon?…

Je ademt zoals je leeft Onrustig en niet bij de tijd Een secondewijzer zonder richting Een leven waarmee je lijdt.…

Hagelwit het garen waarmee ingebonden ongeschonden het boek dat ik openvouw ongerept de ochtend nog in dauw…

ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…