Netgedichten

netgedicht (nr. 8.078):

de zwier waarmee je danst

je bent een goed acteur
in je ogen spiegelt leven
je gebaren zijn heel groot
van koningin tot goot
je lijkt je ziel te geven

je maakt je op
met zorgen van een ander
kleedt je aan met jeugd
je haar wordt minder maar het
spelen blijft je grootste vreugd

de zwier waarmee je danst
verzacht de hardheid
van de dagen, de lach
waarin jij je steeds hult
maskeert ook onze schuld

jij bent en wij acteren
wanneer gaan wij
dat spelen eens proberen
we zijn geen achtergrond
ook wij hebben een mond