Alle inzendingen over wonen

eindelijk woon ik op een woonwagenkamp slechts om de belasting te ontduiken met drie procent leek alles in kruiken maar door kamervragen is het echt een ramp woon asociaal en betaal me straks blauw door armoede ook nog gedumpt door mijn vrouw…

Zes jaar wonen wij nou Gezellig in ons flatgebouw. Alle bewoners, behalve Dien, Zijn gelukkig zo te zien, Misschien, doe ik uit de hoogte tegen Dien. Want, bovendien, Woon ik boven Dien.…

Het is vandaag Vaderdag een dag die me weinig zegt als verlengstuk van Moederdag wat me ook zo weinig zegt maar vandaag toch een gevoel vader´s lege nest syndroom; gisteren ging zij op vakantie mijn dochter met haar moeder ik hielp, pakte in en zwaaide uit en daar stond ik, en betrad hun lege, vooral stille woning waarin geen leven te…

Omdat ik eigenlijk veel meer verdien Dan wettelijk voor mijn adres zou mogen, Besloot men fors de huurprijs te verhogen, Zodat ik naar iets anders om zou zien. Mijn schuld liep op, de opzet is geslaagd; De huisbaas heeft me net op straat gejaagd.…

Mijn ramen en mijn deuren ga ik sluiten, Dat apenpokkenvirus moet ik niet. Je schrikt je rot als je die bulten ziet, Die apenpokken houd ik liever buiten. Wel had ik twintig jaar -met veel gedruis- Twee echte apenkoppen in mijn huis.…

Dichters wonen in een hemel Laten woorden vallen op de aarde In vlammend vuur van licht en regenbogen Raken zinnen in een mensenhart Dichters wonen in een hemel Moeten naar de aarde dalen Worstelen met strijd en macht Zoeken schone zinnen voor de Goden Dichters wonen in een hemel Een land verdwenen voor het mensenoog Verlangt de aarde…

Studenten gaan massaal op kamers jagen Dat hoort zo bij de jaarlijkse patronen Uit wonen om een woonhuis uit te wonen Lukt echter niet zo snel meer dezer dagen Tenzij het oude woord 'studentenkast' Nu letterlijk zal worden toegepast…

Wij wonen in niemandsland Verdreven van huis en haard Is de uittocht al eeuwen oud Op zoek naar brood en water Wonen wij in niemandsland Zoeken heil en verlossing Zijn onze geliefden verdwaald Mijn moeder, mijn zuster Mijn vader, mijn broer Wonen wij in niemandsland Knielen neer in vreemde oorden Smeken om genadebrood Wachten in…

Waarom wil je in je verdriet Blijven wonen Waarom wil je al je scherven Bij je blijven dragen Weet je dan niet Dat ze je dag na dag Meer zullen gaan verwonden En dat je huis van verdriet Steeds groter wordt Terwijl je kleiner bent gaan wonen…

Soms denk ik, woon ik maar dichterbij. Zodat ik je kon steunen, Mijn arm om je heen slaan Je wat op te kunnen beuren. Maar afstand is niet alles. Het is het gevoel dat in je hart zit. Dat je maar weet dat ik van je hou, Dat ik je toch heel erg mis. Nog steeds denk ik, woon ik maar dichterbij...…

Ik woon niet waar ik meen te wonen als in het donker van deze venster- loze kamers de letters van jouw gele naam op elke muur mijn eigen zwak- heid tonen. Het is laat. Ik heb me- zelf ontdekt. Hoor je, ik heb gezegd: "Ik woon in andermans huizen waar tuinen bloeien, steeds, als 's zomers.…

In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen wrange woede daar, geen tieren dat rond mij komt staan. In het duister kan ik wonen, in het duister kom ik thuis. Geen woest vervloeken daar, geen fel gebaren dat mij dood wil slaan. In het duister neemt het duister al de koude weg uit mij.…

Hij zegt: ik woon om de hoek Zij zegt: ga zo het hoekje om Hij zegt: niet letterlijk mag ik hopen Zij zegt: zullen we dan maar rechtdoor lopen Zodat we geen misverstanden oplopen? Want al woon je " om de hoek" Ik hoef je niet kwijt en wil niet naar je op zoek!…

Jotie won ook en ik kan Oek niet meer volgen zonder hem te zien...…

Het dorp waarin we wonen is een doodgewoon dorp. Mensen worden er gewoon geboren. Mensen leven er zoals ze leven. Mensen verdienen er hun brood. Mensen worden er ziek. Mensen gaan er dood. De straat waarin we zijn gaan wonen is een doodgewone straat zoals alle andere straten. Ons huis waarin we wonen is een doodgewone woning.…

woon op de aarde ben werkzaam in de hemel en verdien de hel…

Die Floyd Landis, de mennoniet, won die de Tour nu wel of niet?…

Op mijn lange reis woon ik in mijn gedachten – aan onze liefde.…

(Den Haag-promotie) het oord waarin wij wonen is een merk! dit is de metropool van recht en vrede (alleen op kousenvoeten te betreden) de pijlers van Den Haag zijn ijzersterk het dorp der dorpen werd de stad der steden het oord waarin wij wonen is een merk!…

zacht en warm voegde zich het leder van de bank naar ledematen die ontspanning in vorm en kleur zagen niet eens het commerciële spel van bieden en overtreffen maar juist het signaleren van de klikken van verstaan de lach als uitnodiging in herkenning en ervaring de zit een heerlijke evenaring van het thuisgevoel ik zag je…

daar waar jij waakt en slaapt spreekt alles zijn eigen taal en staat of gaat jij kent hun afkomst spreekt de dialecten en weet de context van hun bestaan jij hebt ze niet verzameld wel bij elkaar gebracht in soms even schikken tot alles past in het wennen aan alles om je heen was het van twee kanten communiceren lukt nooit…

O, wat moeilijk om in Harlingen te wonen zonder hond zonder kat zonder fiets. ------------------------------------------------------ uit: ‘De fiets, de vrouw en de liefde’, 2002…

De rijken en de armen eten zelden samen Spreken niet dezelfde taal wonen ver in niemandsland De rijken kennen niet de wereld van de jungle op de straat Geld leeft in grote huizen hun kinderen doen aan cultuur en kunnen alles breken De straat is van het volk slechts de wet van overleven wonen in huizen zonder geld Hun kinderen zijn verdwaald…

Mastodonten doorklieven het kiel, marcheren als edele betonnen rosse wachtend voor de grachten van onze mooie ring vluchtend op pilotis verankerd in de aarde als stenen bossen opwaarts naar onze kathedraal zijn enige schoonheid zijn stenen hebbeding…

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen, Nooit vond ik ergens anders onderdak; Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak, Een tent werd door de stormwind meegenomen. Alleen in mijn gedichten kan ik wonen. Zolang ik weet dat ik in wildernis, In steppen, stad en woud dat onderkomen Kan vinden, deert mij geen bekommernis.…

het dakterras een hand zwaait vanaf de vijfde verdieping naar haar onderdanen het is er wat krap: we schrijven onze boeken in de wasmachine en lezen op de trap tussen niet bestaande illegalen junkies knabbelen aan haar tenen borsten zijn verboden terrein ergens onder het midden droom ik van een tuin, een kruiwagen in de kelder wij wonen…

Nog niet Telkens hebben we bijna een huis, bijna Terwijl de dagen zeker voortschrijden De dag van het moeten vertrekken nadert Nadert, nadert, nadert, nadert Ineens is het genadeloos dichtbij Plotseling is het spel gespeeld Iets heel goeds is ons toebedeeld Zonder aankondiging hebben we De beste hand met kaarten We slaan onze slag Eén…

Ergens zit ik tussen spullen Daar, waar anderen zullen zeggen Daar woont hij En ik die schouderophalend Het slot open doe En binnenkom in dit ergens en denk Hoe lang woon ik hier nog Hoe lang moet ik hier blijven Hoe lang zal ik ondergaan Dat dit het is Weer stoot ik mijn voet tegen De openstaande deur Waar er te veel van zijn In deze…

ik heb ze zien bouwen de torens van babel maar niemand was er ooit thuis zij kozen voor muren in scheiding van wolken hebben geen buren genaast wel haast om elkaar te ontwijken nooit mocht er iets van enige warmte blijken er waren slechts blikken uit donkere ogen die een schuw contactvermogen lieten zien talen zongen…

Het krot waarin ik krapjes ben behuisd Wil ik graag voor een villaatje verruilen Waar ik mij ongestoord in kan verschuilen En waar geen vreemdeling mijn paden kruist. Ik denk dat ik mij maar eens laat bedreigen Om ook zo'n droomhuis van de staat te krijgen.…