Omdat ik nooit één vers verzonnen heb dat zich om jouw schouders leggen liet als een warme arm of als een sjaal, maar je pover in mijn taal onthaalde, waar het altijd tochtig was, omdat ik door de eerzucht werd verteerd om 't plechtige verdriet van dikke kinderen of 't sjofele gesjacher van een meisjeslijf te spellen met een overspel van…

De mens zoekt overal het paradijs Maar het is een dwaze gril om dat te willen Omdat de mensen veel te veel verschillen De kranten tonen daaglijks het bewijs De mens zoekt overal het paradijs En oorlog moet de weg ernaar forceren Ach, konden wij van oude lessen leren Dan wisten we de opbrengst en de prijs De mens zoekt overal het paradijs…

Kraanvogels met machtige slag, kraanvogels in vliegende vlucht boven Hellas, hoog aan de lucht, de snavels in falanx gericht; drie wiggen in splinterend licht, met het scherp door de zeewind gewet. En zij hebben triomf getrompet waar in fonkeling Sounion lag, waar ik stond en hen hoorde, hen zag en hun paean vervaard heb vertaald:…

Hij had hobby's, eigenaardigheden, fascinaties. Zo zachtzinnig was hij, fijngevoelig, hij had pianovingers. Als hij zijn handen balde, waren zijn vuisten klein. De onbemande auto heeft hem ingehaald. Het kwam onverwacht, al is het altijd te vroeg. Niemand gaat te laat. Wij zullen ons aan herinneringen moeten vergrijpen, zoals je masturbeert…

Ze zei: je vangt wel eens wat op b.v. dat je hebbedingetje zou zijn een gebruiksvoorwerp, van hand tot hand en ja, vaak voel ik mij doorgegeven gelijkwaardig aan een of ander. Mensen bedienen zich van elkaar wisselen gegevens uit en raken zoek. Wie hebben we daar? Ik ben je naam vergeten. En zomaar, vanuit de coulissen, treedt een echtpaar…

Hoe zeg ik dit precies en goed, Op enig moment begreep iemand Dat licht niet in water ontstaat, Maar dat je voor het maken van licht Wel veel naar water moet kijken, Hij gaf de voorkeur aan mooi water Dat geen voorzetsels nodig heeft, Water dat een bloem is, een hand, Een paar schoenen, een mol, Er waren nog meer dingen Die hij meende te begrijpen…

Tijdens het gedreven vervoegen, versmelten en verankeren van taal dreigt afdwalen van het doelwit. Het omsingelen van het ongevormde vraagt een onbeschreven tactiek zoals voor het vangen van prooi in duister. Rond middernacht liep ik wat verloren tot aan de bosrand. Plots lichtten vuurvliegjes flonkerend op en kwam het firmament omlaag.…

een apelazarus neergezegen papzak plet zich een omgekeerde tent in het woud dan traag een zwart pluizige arm door ondoordringbaar bamboeriet van tak naar mond en mond naar tak op dood gemak een boeddha op een berg op dood gemak één boeddha in een bos zou de panda weten dat hij met tweeëndertighonderd is en stel dat er een constante hoeveelheid…

Gij mergelende dronkaards wáárheen voert uw weg? Uw huid bespant uw jukbeen elke dag weer strakker. 'k Las wél dat Bacchus was een joviale knaap belust op dans en zang, maar toch geen wreed tiran, een makker, en geen kwelgeest. Ik denk aan U o mergelende dronkaards die uw lach te vroeg verleerd hebt en wier vlees, door…

Kindsoldaten, Ze leven als ratten in een met schubben bedekte beerput. Ze hebben de liefde verloren zijn silhouetten van onvoorwaardelijkheid. Ze dragen dode ogen en geweren vanaf hun dertiende. Ze zijn een perpetuele plaag. Sparta en Azteken. Lodewijk en Napoleon. Pruisische blindheid. Nationaal Socialisme en Rode Khmers. Birma, Eritrea…

In een woestijn van zon, dicht langs de zee staan de platanen in een brede allee; dorstige herten, plotseling betoverd en in hun ren naar ’t water star gebleven, het groene lichaam wit gevlekt, hoornen geloverd, het wit gewei breed opgeheven. Langs lopend, te gezond, te naakt en door een lichte wijn in een soort droom bewegend, besef ik plotseling…

Ineens was ik het vermogen om warmte vast te houden verloren. Nu de kinderen het huis uit zijn, snoof ik, ja, ja. Ik kroop onder steeds meer dekens. De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een…

Jij hebt de dingen niet nodig om te kunnen zien De dingen hebben jou nodig om gezien te kunnen worden --------------------------------------------- uit: "Een leeuwerik boven het weiland', 1980…

Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn Dat is me goed bevallen Nu moet ik nog naar Wimbledon Dat is voor nieuwe ballen ------------------------------ uit: Olympische Verzen (2008)…

Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij. Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen de pasgewassen trams de…

'Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien' Slauerhoff Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het. Maar je wilt dichter worden, melkt de woorden van Rimbaud en Baudelaire en slurpt je moeders soep onder vijandig licht. En 's avonds op je kamer zit je je ouders tegen de vlakte te schrijven, je dicht en heerst in het geniep over…

Gedichten schrijven tegen de kou in paniek brieven sturen, een regel op het strijdbare papier, letters met een stramme hand. Gulzig naar berichten, afwezig bij de ontvangst. Bij gebrek aan voedsel komt het steeds dichterbij. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Wie bij het water staat, stroomt in gedachten mee naar plaatsen waar herinnering nog dichter bij vervaging en dood moet wachten op het laatste woord dat geschreven toch vasthaakt aan de oeverrand en bij machte is gevonden te worden, want gezocht wordt er altijd tot in de lange nachten. Wie bij het water staat, stroomt in gedachten terug, vindt…

Zo'n late namiddag, licht van mist en druilerig onder de bomen - haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier de leuning niet, maar terloops toch een enkel blad van de zich rond de spijlen slingerende, welige klimop misschien neuriet zij ondertussen iets als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag dikwijls spelen…

In de bus zat ik naast een jongen van een jaar of veertien. Vol plezier keek hij me aan en zei: ‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte hem toe, en hij zag hoe ik lachte. Mij beving toen de felle wanhoop, die als stille weemoed tevreden is: ik besefte dat ik nooit zou kunnen beschrijven, en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…