De vorm van een hart is een leugen maar in haar tuin, het hart van een middag heeft ze op me gewacht, haar stralende gezicht door licht omkranst, ze krijgt goudinjecties om kalm te blijven Ze heeft onze afspraak afgezegd, opnieuw gemaakt Het gras woekert, bloemen overschreeuwen elkaar, ranken rond de tafel met blinkend bestek veldsla omzoomd…

De passage van de twee ravenzwarte vlechtmeisens vuur- straalogig de diepe straat door brengt de nacht teweeg. De hengst de merrie bevruchtend, zijn fabelwindvleugels over haar, de samenhuivering hoef aan hals: uitgeveegd. Door de lievezoete voedster opgevreten een spijze wordt het miserabele nest kleverige misgeboorten dat ze kreeg. Tot…

Wij zijn gelukkig. Buren bonken op onze muren: 'Wij ook! Wij zijn ook gelukkig!' Voorbijgangers blijven staan, drukken hun neus tegen ons raam, roepen: 'En wij dan... Vlak ons niet uit...! Alsof wij niet gelukkig zijn!' lopen peinzend verder, vragen elkaar: 'Wij zijn toch gelukkiger dan wie dan ook? Dat is toch zo?' Kinderen sluiten…

Als wij, de grote mensen, moe zijn Van het praten met elkaar, Als wij moe zijn van het slapen Met elkaar, het wandelen En handeldrijven met elkaar, Het tafelen en oorlogvoeren Met elkaar, als wij zo moe zijn Van elkaar, van het elkaren Van elkaar, dan zetten wij de kat Op onze schouder, gaan de tuin in En zoeken de kinderstemmen achter…

Denk iets dat je goed kent. Zeg: ze kamt haar haar. Herhaal het: zij haar haar kamt. Doe er een spiegel bij. Maak het vertrouwder dan je waarmaakt: de eerste sneeuw/het eerste riet. Hoe ze plotseling haar hoofd naar voren of naar achteren wierp. Zeg dat ze haar haar kamde; zich naar voren of naar achteren werpt. Terwijl het sneeuwde of…

Zij zingt haar klanken zijn verscheurd van overvloed aan verlangen zij zingt. Hij zingt zijn klanken doen melodieën omfloersen met verleden hij zingt. Die klanken doen denken aan vergeten tijden terugkomen in nu herinneringen een klank, een hart verscheurd een verlangen betoond een muziek gehoord en woorden gewijd aan vreugd…

Driehoog in de Amsterdamse binnenstad denk ik terug aan de rots van Gibraltar, een flonkerend speldenkussen door de zee omhoog getild naar laag hangende sterren terwijl ik terug dacht aan het plaatje van een bult die opstak uit een blauwe vlakte, dikwijls bekeken door een kind vol vage gedachten aan later dat nu vroeger is. -----------…

Dit zit goed vastgeplakt. Wel mooi papier. Een lint met krullen. Doen ze met een schaar. Ik weet niet wat jij hiervan vindt, of jij dit hebt, dat ik het ruil, dat jij dan wacht op mij, dat ik dan onderwijl wat anders voor je koop, of, want, tenzij, dat jij het houden wilt of bij vergissing denkt dat jij het toch al had, maar niet dus, of niet…

Ik heb nog een antiquariaatje van geel verkleurde dromen op de oever van groot failliet. Veel komen er niet, maar die er komen, kopen met tweedehands verdriet. ------------------------------------- uit: 'Bandeloze gedichten', 1996.…

Hij zei dat zij zei dat hij zei - En toen, en toen, en toen? Het was in de tijd dat de padden dansten. Het was in het Jaar Zoveel. Met meer voeten in de aarde dan je dromen kan verenigt de verteller nonnen en stieren, hermelijn en geweren, karren en kentauren, en wekt bliksem in de melk. En zet een weerhaak in het vel van wie alleen vermoeden…

Wuft de handschoen, wuft het klein gebaar, wulps de mond en ’t licht in d’ ogekieren, wolvenbeet de bont om ’t blonde haar: vrouwen zijn de wonderlijkste dieren. Bidt de mond den appelbeet te vieren, wijkt de blik te wimper voor gevaar, waait de scheemring over lustrivieren, wenkt het lied over de nachtgitaar, beeft het woud onder…

ik hou van mensen die blijven, zei hij, we stonden samen onder het afdak te turen naar het kantwerk van de winterbomen en door zijn woorden had ik moeite om weg te gaan hij voerde me door de geschonden lanen van zijn jeugd, langs vergane boomgaarden, nabij tere beken, voor een gesloopt huis hield hij halt en keek heimelijk door het venster…

[Fietsend naar zijn werk, passeert Anton Korteweg elke dag twee tunnels (tussen Leiden en Den Haag). Op de eerste ontmoet hij om 8h20 de woorden: "Astrid, I love you". Om 8h30 passeert hij de tweede tunnel en ziet staan: "Astrid skelethoer. Negative erection". Deze steeds weerkerende dagelijkse realiteit inspireerde hem tot volgend gedicht…

Je bewoont al jaren alle kamers in mijn hoofd. Het lukt maar niet je te verdrijven. Ik heb er andere namen in gestopt, maar geen wil zo beklijven als die van jou. Ik vind hem terug in het merk kleren dat ik koop, je speelt mee in alle films die ik zie en zo vaak roept iemand je op straat dat ik me afvraag hoe het kan dat je uniek…

Elk voorjaar diezelfde twee eksters in de tuin je zou je afvragen: wat doen ze daar? Waarom in deze tuin? Zijn het de wolken die loom en zwaar boven de grond hangen het gras nog jong en sappig van net gevallen regen de zon die kortelings vrij spel had met schaduwen van bomen, hagen? Of ben jij het met de krant op de keukentafel ik…

Barst plots in de sneeuw de helleborus open trompettert leven en knalt geel forsythia. Guur waait de lente weg de stille winter dun hoog licht verdrijft behaaglijk vuur. Ineens moet alles uit zijn grond of tak in bermen joelen paardebloemen de kromme wilg rilt in zijn lichte groen. Daar staan wij ook, naakt en koud met bloesem in grijzig…

Het is een bloem om er met een vaantje om rond te gaan en zacht te zingen. Het is een bloem om niet meer burger te zijn, maar een broer van een kinderhemdje in zonneschijn. ------------------------------------ uit: 'Verzamelde gedichten' 1976.…

ooit heb ik geprobeerd je geheim te doorgronden, maar je pakte je zout in en droeg je geluiden weg en in je golven stond: verboden toegang vergeefs probeerde ik de dagen op muziek te zetten maar ach zelfs de regen liep mij nonchalant voorbij, en met eeuwen stof over mijn voetstappen bleef ik in de trieste sfeer van oude gebeden…

Uw bruikbaarste woorden zijn er bij gaan liggen. Genoeg gebruikt, denken ze, neem maar de onbeschadigde om te herhalen. Herhalen doen ze op de televisie ook. Maar die kapotte kleerhangers vraagtekens. Wat het was waar u zich vijftig jaar aan heeft geërgerd. Waar u uw man heeft neergelegd. Er prijken al zo lang met haast beschreven ansichtkaarten…

Zeur niet. Hier kan niets gebeuren. Bij de buren misschien. Dat daar een tafel omvalt. Of een kachel. Dat daar woorden vallen. Dat men daar elkaar Naar het leven staat. Dat daar later alles koek en ei is. Maar hier niet. Hier gebeurt niets. ----------------------------------------------------------- uit: 'Hier gebeurt niets', ongepubliceerde…