In 't kust-pension kwam liefde hem bezoeken. Zij at haar visje en zijn hart werd warm. De zoutpot gaf hij haar met blijde charm' en hij sprak Engels zonder een woord op te zoeken. Zijn lieven thuis geraakten in het duister want in zijn knieën kwam een oud gevoel. Hij schertste wervend naar zijn zondig doel. Zijn nieuwe pak gaf hem '…

tak van wilg stam van berk roerdomp bank prullenmand en tussen riet dat je daar ziet een meerkoet een waterval een minderkoet een waterviel in ons geval afscheid van wat in woorden en aan water heeft bestaan van onze liefde van on zel iefd e rechtop lopen daar vandaan. ------------------------------------------------…

Op een weg tussen de weiden - geen mens te zien, alleen wat eenden slapend weggedoken in het gras, en de lichten van verspreide boerderijen wedijverend met de avondster - raakt vrede mijn ogen aan. Maar in mijn binnenste wroet heimwee rusteloos naar resten van een vroeger leven toen iemand mij in zijn armen terugdroeg naar de stilte van…

Tevergeefs negeer ik de ondraaglijke pijn. De uitgetekende stippllijn van het druppeltraject zoekt naar het sudderende lichaam, zij is niet hier. Niks wordt nu gevonden, er zijn geen andere dingen dan deze. Aarzelend tast ik naar de rand van de tafel waar jij aanzit als een schimmige bezoeker die bleef. Het bed beslapen, maar te zeer afgekoeld…

lief, de tijd is voorbij, er zullen geen stemmen meer wonen in mijn hart geen vogels boven het koren geen lam in de wei en geen onrustig waaien in mijn oogopslag geen kraaienest in de mast mijn dag om naar je uit te kijken geen golven breken nu meer aan het strand van je naam geen schelpen als lege open handen liggen aan het strand van mijn…

Mocht je me niet op je feestje uitnodigen ik zal aanwezig zijn. Ik zal er zijn in jouw speciale aandacht om me niet uit te nodigen en in de ongestelde vragen van je gasten in de vermoedens, de gissingen. Ik zal het gesprek sturen, want halverwege een zin die lastig op mij toeliep stokt iemand, ik ben het waar jullie overheen praten wat…

Nee zo mogelijk valt jouw voet in het tapijt ben ik mijn tas aan het inpakken of een zo raar mogelijk weesgegroet aan het opzeggen in een onhoorbaar monotoon. Niettemin zou je de door jou zo gewenste positie tussen leven en dood kunnen innemen op mijn chaise longue. Ik zal uit een bepaalde hoek van de kamer tevoorschijn komen alsof…

Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging. onder eindeloos levende spiegeling van liefdes eenzaamheid, zoek ik vergeefs haar te hervinden in wie zij nu verworden is. Peilingen, stukgestoten in oude vertedering op nu verzande diepten spannen nog een verlangen dat lang reeds ongegrond bleek en hopeloos verweesd. ----------------…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Ik heb een vrouw bemind, die best een tweede Troje zou verdienen, en die door drank en heroïne onder mijn ogen werd verpest. Tot ziekbed kromp het liefdesnest, en ik zou zachtjes willen grienen, omdat alleen dit clandestiene sonnetje van ons tweeën rest. Zo'n veertien regeltjes waarmee je een tipje van de sluier licht, wat zout om in…

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste. Het heeft alleen zo lang geduurd: de bitterheid waarmee wij streden heeft voor ons alletwee…

Gebombardeerd tot hempjes, onder- en ander goed om het vege lijf, lag het er naakt bij: het hart van de stad - bloedeloze boulevards, pleinen om zienderogen op te verdwijnen en overal was ze ver weg, nergens de jouwe. Zo goed gekleed was zij meteen al onbereikbaar; minzaam wellicht d'r mond, maar van haar lijf geen vaag idee en bovenal: werkloos…

Uit een voorbijgaand raam kiert vaag een naam word ik geroepen? Wie, denk ik, woekerend met heden en verleden. Terwijl een glazenwasser stuurs rechtlijnig lapt, ik onder ladders stap, gloort onverwacht jouw stem weer op en snerpt. Het raam versplintert barstens tot de randen Ik sta versteend en voel opnieuw de splinters branden.…

Ik heb in Hotel Paris gewoond met een man, ik heb met hem ontbeten en geluncht, we aten wafels met room, we dronken verschraalde champagne omdat we, direct nadat de fles was ontkurkt en het glas voor de eerste keer was volgeschonken, de drank vergaten, we vielen in slaap. Hij sliep veel, hij sliep als een kind dat bij zijn moeder in bed ligt,…

Ik vraag me af na zoveel jaar hoeveel jij nu nog van mij weet, nog voor mij voelt, weet hoe het in mij voelt. Het kan toch niet zo zijn dat jij van mij inmiddels alles bent vergeten? Ik zal veranderd zijn, vanzelf, maar wil zo graag nog één keer horen uit jouw mond wat je nog ziet, herkent, desnoods in haar of in een ander. Als…

In de witte kamer der verbeelding spelen wij het spel zonder begin of einde. In iedere hoek slaat weer een klok en aan de zoldering gloeien duizend witte lampen. Geen deur, geen venster sluit ons in alleen de witte spin van allerzuiverste verbeelding. Toch heb ik je nog lief maar doorheen de witte schittering doorheen de witte kamer der…

We vinden iets terug, het is niet meer dan een scherf van die veel te jonge en te mooie te grote god van de liefde alsof hij brak toen onze handen loslieten we hebben hem niet gezocht maar daar ligt een verdwaald stuk van zijn gezicht alsof we misschien toch om ons heen is alles hetzelfde gebleven de wind het waaiende helmgras het witte…

De avond in de boomgaard groen de plons van ratten in de grachten en wat wij mateloos verwachtten was woordeloos en somber tussen ons. De netels geurden bitter in de grachten en droegen zachte bloemen wekenlang en men lag slapeloos men lag beschaamd te wachten hoe schuw wij waren en hoe kwetsbaar toen. Wij lagen eenzaam en de paarden liepen…

Ik weet dat je nog bestaat. Jawel, want geen nieuws is goed nieuws. Je loopt dus ergens rond op deze aarde. Waarschijnlijk ben je gewoon thuis: kopje thee drinken, fles jenever je nieuwe kind door elkaar schudden je vrouw een zoen geven voor ze gaat slapen de televisie aanzetten - niet kijken met een washandje je gezicht deppen want je ogen…

ik zie haar nog wel eens blond en aangepaste lippenstift verkreukeld perkament van dichtbij een vrouw met bontjas in een bus tas dichtbij haar lippen dicht op elkaar want je weet nooit wat er kan gebeuren de ogen vosachtig wantrouwend achter de kooi van een modieuze bril dan zit ze op de bank en praat ratelend uit een oud plakboek en…