51 resultaten.
Gisteren
gedicht
3.0 met 47 stemmen 35.698 Toevallig zag ik gisteren op
de bodem van een vijver het bleke
gezicht van mijn grootvader liggen.
Hoe het kwam weet ik nog niet.
Vissen zwommen er keurig omheen.
Het was of hij zijn bril maar weer
had op gezet: dwars door zijn gesloten
oogleden keek hij naar de wolken.
en naar mij. Al was hij toch al bijna
5 jaar dood, hij was nog niets…
Stilleven
gedicht
2.0 met 59 stemmen 40.752 Voor me de schedel van grootvader
van koperen hersendak voorzien
met uitsparing voor sigaretten
hij grijnst al veertig jaar
Ernaast de baarmoeder van oma
keurig in wekfles bewaard, daarin
groeide mijn moeder: ei werd mens
deze machine in sterk water gevat
Als trofee de rechterarm van vader
en de moederkoeken van de zussen
eronder de foto…
Mijn broer en ik
gedicht
3.0 met 90 stemmen 49.377 Als kind deden wij stiekem
alles samen
jij bedacht het plan
ik voerde uit
Toen de oorlog uitbrak
nam je een vliegtuig
weg wezen
en kwam als held terug
Daarna had je andere belangen
een vrouw - een kind
een huis van steen
in een ver land
Ik zie je nog maar zelden
ben me bewust van steelse blik
naar mijn besneeuwde hoofd
Moeilijk…
Allegro ma non troppo
gedicht
2.0 met 93 stemmen 47.468 De baby slaapt
en zijn vader slaapt,
de witte kater wulps
tegen hem aangevleid
op de divan.
Het huis vol suizend geluid
het licht komt gesluierd
de kamer binnen
en in de keuken
komt de waterketel
ruisend klaarop de gloeiende plaat.
Voorzichtig schenk ik koffie op
niet overhaast
en niet te traag
maar in het juiste tempo.
------------…
Mijn oudtante
gedicht
2.0 met 89 stemmen 40.703 Zoals zich in het voorjaar soms
nog één bruin appeltje
verbeten vasthoudt aan de tak
die bijna weer in bloei staat
zo hangt zij aan het leven.
Kogelvrij door crème en rouge
maar met het vaag vermoeden dat
de dood loert door het sleutelgat.
----------------------------------------------
Uit: 'Oranjebal', 1975.…
Sonnet
gedicht
3.0 met 98 stemmen 75.936 Soms loop ik 's nachts naar het Victorieplein,
Als kind heb ik daar namelijk gewoond.
Aan vader hand zijn zoon te zijn,
Op moeders schoot te zijn beloond
Om niet. Om niet is het, dat ik hier ga,
De vrieskou in mijn jas laat dringen,
Alsof de tijd zich ooit zou laten dwingen,
Terwijl ik roerloos in de deurpost sta
Om thuis te komen. En zo…
Oom Karel: een familiefilmpje
gedicht
2.0 met 126 stemmen 54.561 Vanmiddag een familiefilmpje gezien. Oom Karel
niets vermoedend in een bootje bij Loosdrecht.
Drie weken later was hij dood, niet meer vatbaar voor
celluloid.
Hoe goed zou het zijn een filmpje van zijn sterven te bezitten
als operateur zijn laatste adem af te draaien
vertraagd het stollen van zijn blik, het vallen van die hand
langs ijzeren…
Twee foto's uit het hoofd geciteerd
gedicht
3.0 met 31 stemmen 38.199 1.
Rechtop staat zij met naast haar
zittend op een stoel haar broertje
onder haar rokje dalen pijpjes van
een linnen broek met kant
tijd 1870
mijn moeder's moeder
tien jaar oud
Zij huwde een nietsnut
kreeg zeven kinderen
stierf in 1925 aan anemie en
de inflatie
Ik ben haar dubbel kwijt:
in 1943 roeide Puls haar foto uit
2.
Het…
Het Andijker Volkslied
gedicht
3.0 met 102 stemmen 35.982 Lief plekje grond, omringd door groene dijken
Door 't voorgeslacht ontwoekerd aan de zee
Door vaart en weg verdeeld in kleine rijken
Waarop vol pracht de bloemenvelden prijken
Een oord van vree
Hier klinkt het lied van d'arbeid allerwegen
Te midden van de zangen der natuur
En verre van 't rumoer der stad gelegen
Komt hier 't gevoel van…
zonder titel
gedicht
3.0 met 87 stemmen 43.825 Ergens in huis
slaat hard een deur dicht
en even wankelt
de kleine giraffe
van vrolijk oranje plastic.
Geschenk van een 6-jarig
jongetje dat pendelend
tussen ontredderde ouders
zijn lot onbegrijpelijk
blijmoedig draagt.
------------------------------------------------------------
Gemis, ontgoocheling, afscheid en dood zijn de centrale thema…
Grootmoeder
gedicht
2.0 met 82 stemmen 41.241 Haar hoofd een stad te vol
om er weer kind te kunnen zijn.
Maar in dat labyrint stond nog gegrift
een vaderhuis met vele woningen;
toen raakte zij op drift.
Alle dimensies werden in haar wit,
getallen cijferden zich weg uit reeksen
en elke volzin weigerde te zijn.
Zij werd een interlinie tussen dit
en dit terwijl haar ogen keken…