inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 681):

El pueblo blanco*)

Hoog boven de oceaan
versmolten met de bergwand
’n Moorse uitkijkpost.

Ooit, witte schelp van Andalusië,
vlakten en zee aan je voeten,
droeg de tijd je op handen.

Met je blik op de kust
kwam de eer van de overwinning
steeds weer aan jou.

Nu het tij keert
alle strijd lijkt gestreden
wacht vergetelheid.

Wat witte scherven
tussen hotel en disco
vertellen het verhaal:

je jeugd naar de stad
enkel ouderen blijven
en wachten zich dood.

*) El pueblo blanco ('Het witte volk'): klein dorpje hoog op de kust van Andalusië met een roemrucht verleden, nu bijna van de kaart verdwenen.

Schrijver: josephine banens, 2 september 2006


Geplaatst in de categorie: tijd

4.7 met 94 stemmen aantal keer bekeken 9.007

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Sara, 19 jaar geleden
Pueblo betekent niet alleen volk maar ook gewoonweg dorp. El Pueblo Blanco is m.i. het witte dorp, niet het witte volk. De moren waren namelijk niet zo wit...
Tessa Vertaler, 19 jaar geleden
Heel mooi geschreven!
rob, 19 jaar geleden
Josephine, ik vind dit een mooi gedicht. Het doet mij denken aan de fijne vakanties die ik doorbracht met mijn vrouw in Andalusie.
Gerard Cornielje, 19 jaar geleden
Dat vind ik nou nog eens een prachtig gedicht!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)