inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.198):

De zomer kan me gestolen worden I

De zomer kan me gestolen worden.
Fris groen verschrompelt zinderend tot as.
Mijn vader die vurig gelooft
Dat God zijn goudreinetten stooft
In zonlicht van miljarden jaren oud.
De larf vreet zich tot worm des verderfs,
Begeerlijk vruchtvlees roest tot op het bot,
Het klokhuis wordt een tongewelf van smet.
De ledigheid van liggen in het gras,
De zonnebrand van Onans stuifmeel,
Verkleeft tot donorgift op het gewas.
Op blote voeten zijn de sintels scherp,
De boetedoening is geen vorm van straf
Een legpuzzel van woede stroomt de helling af.

-----------------------------
uit: 'Jaargetijden', 2000.

Schrijver: Jan Wolkers
Inzender: jvdv, 2 augustus 2020


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 16.647

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)