inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.931):

Aan een terras

Zij zaten samen voor een gouden glas,
vroeg in de ochtend, aan een koel terras.

Zij dronken niet; tenzij elkanders ogen,
met blikken die — zo bitter jong — niet logen,

en spraken niet: de taal der liefde was
hun vreemd of geen van beiden boeken las.

Zij keken mijn kant uit en zagen niet
hoe spot in mij worstelde met verdriet.

Schrijver: Raymond Herreman
Inzender: F.F., 14 januari 2024


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 3.002

Er is 1 reactie op deze inzending:

Kris Van Acoleyen, 2 maand geleden
Heb dit altijd een mooi gedicht gevonden, en met ouder worden krijgt de glans meer patine. Raymond Herreman heeft dan weer banden met Richard Minne (moeten uitgebloeide lupinen nog gegoten worden?), die dan weer met L.P.Boon, en dan zijn we weer vertrokken...waar is de tijd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)