Gedichten

gedicht (nr. 3.741):

Tegen avond

Hemels staan op mijn hand gebogen;
ik zing mijn lied -
zon en maan draag 'k op mijn ogen,
ik sluit ze niet.

Zeën kome' aan mijn voeten breken:
zij missen kracht;
zwart maakt hij alle hemelstreken,
mijn vriend de nacht.

Dieren springen op tot mijn schouder,
mijn hoofd blijft stil;
ik word niet bleker - enkel ouder
mijn trots, mijn wil.

Nooit zal u een leven meer in tel zijn,
mijn licht, dat vlucht! -
graan is mijn daad, een bloem mijn welzijn,
mijn lot: een vrucht.

-----------------------------------------
uit de 'Verzamelde Gedichten'
van Herman van den Bergh (1897-1967)