inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.968):

In de oudste lagen van mijn ziel

In de oudste lagen van mijn ziel,
waar hij van stenen is gemaakt,
bloeit als een gaaf, ontkleurd fossiel,
de stenen bloem van uw gelaat.

Ik kan mij niet van u bevrijden,
er bloeit niets in mijn steen dan gij.
De oude weelden zijn voorbij
Maar niets kan mij meer van u scheiden.

Schrijver: M. Vasalis
Inzender: Hannes, 21 februari 2024


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.4 met 73 stemmen aantal keer bekeken 27.320

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Hennie te Klooster, 9 maand geleden
Wat een prachtig gedicht is dit. Ik las het eerder, maar niet zo diep bewogen door haar woorden als vandaag.
Dank.
Hetty Huisman, 12 maand geleden
Bedankt voor dit ontroerende gedicht. Ik was hier naar aan het zoeken!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)