inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 517):

Et lux perpetua (en het eeuwige licht)

Is het gepraat van kaarsen, laag over het arduin
van kathedralen, het paars van de waakvlam
om een aangebroken lichaam.

De slagtand van de koplamp in het melkvlees
van de nacht? Op woorden, in een kamer,
de vlek die het ineens verstaanbaar maakt?

Is het over sneeuwland de vonk die alles doet
ontbranden? Over mijn dorp van kometen
de regen? Het schrijven met krijt dat niet blijft?

Is het uit stenen, koppen slaan tegen elkaar?
De laatste sigaret in een mondhoek in Texas?
De dimmer die stuk was? Het ondichtbare licht.

------------------------------------------------------------
Uit: 'Man in Manhattan', 2003.

Schrijver: Peter Theunynck
Inzender: BJvN, 3 juli 2004


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 9.066

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)