Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik. Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij - en ik bezweet van zomer, haast en gêne. Zij lijkt een beetje op een zonnebloem: gebruind gezicht, blonde haren, nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt. Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust. Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek: kan nog heel…

Je staat te glunderen, alsof je al gewonnen hebt. Of wil je de menukaart zien? Lieveling, er trok vandaag een optocht door de straat, er was confetti, er waren voorzorgsmaatregelen, er was genoeg voor iedereen. De dag stond bol van nijverheid. Dit is geen gezeur, dit is de kolder in m'n kop, secondewerk. En dit hier liep ik in de oorlog…

Ik groeide op in volksbuurten als volksjongen ik bezocht wekelijks het volksbadhuis ooit at ik wel eens in een volksgaarkeuken en af en toe in de Volkenbond bij het Entrepôtdok. Op de Albert Cuypmarkt bezoek ik graag een volkskoffiehuis waar ik luister naar volkswijsheid uit de volksmond; mijn moeder was volksvrouw en leed aan volksziekte…

Omdat ze geen akkers hebben, geen steden, geen muziek, komt de zon en neemt hen mee, praat met hen over de klei, over T.S. Eliot en zijn 'Waste Land', over hun jeugd vol zoete herinneringen. Ze luistert naar hun gebroken levens en naar hun dromen, die wegrollen. Zonder twijfel zal ze bloemtuilen in hun kussens planten. ----------…

Liefste het water viel met een klap op de bodem van het kanaal, de wolken werden zwart ingezwachteld, kermislui zeiden, ja het is avond. Ze gooiden draaimolens en schiettenten in de golven, ze riepen me, dat geboefte pakte me beet. Ze rolden om van de lach, eet van je suikerspin, zeiden ze, drink uit een fles, word dronken. Liefste ik…

vannacht droomde ik je rug het bewegen van je armen voor de Steinbach je drie namen moeder, mevrouw, Rebecca riep ik waarom niet eenmaal je omgedraaid ----------------------------------------------- uit: 'Het Albanese wonderkind', 1991.…

ik was nooit zo verliefd dat mijn hart mijn hoofd de baas werd... nooit kon hij zover beslag op me leggen dat er geen 'ik zijn' meer overbleef... voor hem wijzigde ik m'n dagindeling voor hem veranderde ik m'n standpunt wat ik geloof, geloofde ik bij hem niet meer ik hield rekening met zijn wensen aangaande eten en vrijen en slapen…

'Geachte Heer, ik moet u danken Voor 't postpakket dat ik ontving. Maar u vergeeft mij ongetwijfeld Een zekere teleurstelling. Toen ik de hand vroeg van uw dochter, die ik hartstochtelijk bemin, deed ik zulks niet in letterlijke, Doch overdrachtelijke zin.'…

over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet…

Je est un autre. Arthur Rimbaud ik ben een vreemde in eigen bloed mijn hartslag klopt aan andere deuren van het schuim der goden herken ik de kleuren maar het is ik die mij huiveren doe het zijn de eigen ogen die mij breken en de stenen die als ontluikende bloemen langzaam aan mijn ingewanden groeien ik ben verdronken in dit drijfzandlied…

Is dit wijsheid? Zal dít het akkoord overstemmen van de snaren van mijn hart wanneer ik naar u hoor en mijn hart klaart en opengaat? - 'De mens is gelijk de dieren, die vergaan.' Moet ik dát vertellen aan de geslachten? Ik luister liever. ------------------------------ uit: 'De psalmen' 2003.…

Ik was Abba al voorbij maar Abba haalde mij in het was een jonge dag de dag voordat jij kwam het was zo'n dag dat iedereen je aankijkt en gestalte neemt en: bewogen de gordijnen in de deur er was geen wind knikkend zakte iets opzij een vloed een flakkering van licht in het licht een zingend kleuren van de kleuren naar zichzelf het was de dag…

twee lindebomen strekken hun schaduw uit naar het huis dat hier stond ----------------------------- uit: 'Navigator', 2001.…

Een vlieg die een toneelstuk speelt klopt aan en ja hoor hij mag binnen komen wordt door de butler opengedaan. Jaren ervaring van de vliegentemmer gaan hier in en niemand die het hoort of ziet wat het publiek betreft wàs hij er niet dat zou een grote kunst zijn vind je niet? ------------------------------- uit: 'Vliegen', 1994.…

De lijster weer. Die was geen avond het spoor bijster: z'n soundtrack tussen de huizen liep feilloos synchroon met het in deze werkelijkheid on- ontkoombaar effekt van wolken, lucht en dalende zon, en terwijl ik me hield alsof ik voor dood lag, floot hij. Hij floot. ------------------------------------------------ uit: 'Om de…

Wij fietsten naar Egmond mijn liefje en ik. Al in de schemering, Een bosuil gleed stiller dan messen door zuurstof boven ons, streek neer aan de rand van de wei en schikte het bruin van een boom om zich heen. En steeds als we dachten: is hij er nog? schudde hij nee. En dan zagen we hem. -------------------------------------------…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin. ----------------------------------- uit: De groeten (2002)…

We zagen de spraakwatervallen van Speed, hangende tuinen, verre sterrebeelden die toch nabijer dan medereizigers waren. In een bus vol naasten bezochten we en werden bezocht door nachtmerries, visioenen van heiligen en engelen zongen ons doof en we ontwaakten in hotel Harmonie. Twee spiegels, tegenover elkaar geplaatst boden ons een oneindig…

Moeder je kwam om elf uur thuis. Niet later zei je zelf. Ik zit nog steeds alleen in huis. Het is kwart over elf. Ik kwam uit bed om negen uur, ik hield het niet meer uit: geroezemoes achter de muur, figuren langs de ruit. Straks komen dieven om de hoek en klimmen door het raam. Naar geld en klokken zijn ze op zoek, ze fluisteren mijn…

Mijn adem gaat daar waar zijn handen gaan en komt tot staan in vastgeklonken ogen. Daarna is heel mijn evenbeeld bewogen en raakt me, ook al raakt hij me niet aan. Ik heb mijn lichaam dikwijls afgedaan als bron van overmoed en onvermogen die ik haast onverschillig op liet drogen. Maar nu wil ik het water weer verstaan. Zo lig ik als een…