Wat deed ik anders aan de rivier dan fuiken uitzetten, luisteren naar oude bloeddoorlopen verhalen, grommende in haar binnendringen en een gouden zoon voor na mij maken? Goed, dat was vroeger. Maar het was deze oever, waar het gebeurde dat ik bij maanlicht, onder het knopen van netten, tegen het bosrijke donker daarginder iets wonderlijks…

Computergestuurd begint feilloos in de ochtend mijn molen aan de oude partijen trieste rijst stop go stop go stop go stop, Terwijl ik goed weet, met ziel en lijf dat ik wilde, en zachte haver leveren moet, heden dagelijks. een ongezond bedrijf. ---------------------- uit: 'Retro', 2001.…

Aangaande het noodlot in leven en werk van Jan Kal Wat wil het uiterst wonderlijk geval? Een kennis van Jan Kal die woont zowaar precies op nog geen uur van Zevenaar en zeven is net een geluksgetal, dus die z'n zus woont weer in Nijverdal toevallig naast een rijwielhandelaar en de ex-overbuurvrouw nu van haar heet door een vreemde samenloop…

Wegen vervoeren (verkeer, waarvan vooral het snelle vee; klein leven teniet doet). Wegen zijn meestal recht (bochten vermijden luidt het devies bij aanleg, waarschijnlijk, om redenen). Steenslag spat soms op van wegen (vervelend voor het oog of oor van de argeloze). 'Wegen wegen...' (meer voordelen, toch, dan nadelen, blijkbaar).…

Wij herinneren ons woorden als huis, als boom, als maan Wij herinneren ons dat als de maan zwom de vis klom Wij herinneren ons de maan en ook de dood Wij herinneren ons woorden als gras, als vogel, als wolken Wij herinneren ons dat als het blad viel de vogel vloog Wij herinneren ons de vogel en ook de dood En dat, toen de papaver…

Ik hoor dat Mozart is teruggekeerd op aarde en ik mag hem rondleiden Hij schrikt van de auto's Op straat loopt hij met zijn handen op zijn oren We gaan een café in Ik zag daar is het stiller We hebben geen geluk de jukebox gilt en de mensen Mozart kijkt om zich heen Waar zit dat orkest In die kast, wijs ik en leg hem in tien woorden…

Staat er dun en beverig op het bord geschreven: De mens wordt geboren, de mens gaat dood en daartussen heerst de liefde. Het eerste is waar, denkt Meneer de Vries, het tweede ook. -------------------------------- uit: 'Alles is er nog', 2003.…

Ik heb je uit de modder opgeraapt, als ’n klein verloren diertje. Je was geschramd en geschaafd, je hoest was onbedaarlijk, en ook je vleugeltjes waren verwoest: waarlijk, ellendiger kon je ‘r niet aan toe zijn. Ik heb toen, om je niet te verontrusten twee van je soortgenootjes aangehouden, even git- zwart en verward van haar als jij, en voorzien…

Wat is er in mijn hand gevaren dat mij voor mijzelf onleesbaar maakt, verwrongen staart het schrift mij aan. Een ander heeft het woord genomen schrijft tegen de letters in, een averechts gedicht stijgt naar het oppervlak. Zoals jaarringen zwijgen in een boom totdat zij, door de bijl bevrijd, rond gaan zingen in ontwortelde tijd. -----…

Als god is goed dan heeft hij krullen houtkrullen metaalkrullen krullende golflijnen krullen met potlood getrokken door boodschappenlijsten krullen op zee God speelt met zijn haren in de ochtend speelt met zijn haren in de middag laat in de avond wat krulspelden vallen Midden in de nacht jaag ik een vinger door god's…

Ik ontmoette je voor de tweede maal nu bij de fontein voor het theater in mijn geheugen was geen plaats voor al je schoonheid en ik verloor mijn gezicht ik volgde je onder kroonluchters en ornamenten die mijn interesse moest vastklampen om te kunnen lopen tot aan de geheimen van het pluche ik hoopte dat je me zou herkennen dat mijn hand…

Zojuist vertelde mijn huisarts dat ik aan een depressie lijd, somber, slapeloos, rusteloos geen plezier of levenslust wel prikkelbaar en agressief ik ben stil van de lof en geef mezelf een schouderklop ----------------------------------------- uit: 'Dans van een bevroren land', 1998.…

Kijk haar, ze denkt dat ze alles weet en 's nachts zwemt ze in wolken maar ze weet nog niet eens hoe ver ze kan gaan en in haar dagboek staan dingen waar god te moe van wordt en maar weinig voor de eeuwigheid dat de wolken zo mooi zijn. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

Hij is al weer lang van haar af. Moet ooit dus haar hebben beklommen. Soms zal het gestormd hebben, daar, maar soms was het weergaloos helder. Soms lag het daar heerlijk, dat moet wel. Soms ook wel niet. Nu is hij dan dus van haar af. Gedaald eerst, gerold, toen gevallen. Het dal in. Niet eens geprobeerd zich vast te grijpen aan takken…

ik wou, ik zou, ik droom… dat ik een elfje werd of soms en boom. ik ben, ik zou, ik wou… wel koningin zijn of mevrouw van jou! ik zou, ik zou, ik wou… dat jij bij mama bleef en zij bij jou, en dat er niets veranderde of liever niet zo gauw ik wou, ik zou, ik wou… dat jij mij net zo lief vond als ik jou en jij met mij ging samenwonen…

Zo Hollands als de erwtensoep met spek. Het volk is één, al zitten er scholieren te sms'en, kletsen met z'n vieren. Een kind sproeit roze Fristi in mijn nek. Bejaarden hebben hier hun vaste stek voor stamppot, boerenkool met worst, papieren servetjes in hun bord tegen het klieren. Ook havermout met basterd is in trek. Het restaurant heet…

Ze vallen meestal tegen als je ze herleest, de boeken, die je ooit (figuurlijk) hebt verslonden, want wat je daar ook vroeger mooi aan hebt gevonden, dat blijkt dan op zijn hoogst inmiddels mooi gewéést. En toch... Je pakt wel eens een bandje uit een kast, blaast er het stof af en al bij de eerste zinnen wandel je lang vergeten paradijzen…

[een 160 is een tekst die bestaat uit precies 160 tekens, inclusief spaties: precies de lengte van een sms'je. Het wordt ook wel de haiku van de 21e eeuw genoemd] Ik weet het niet, groeien. Net boom, komt de bijl. Als kip: een paar weken. Mens wordt niet mooier. Groeien: niet doen! Maar moet het, dan krom, richting aarde. ----------…

Op hoge poten stond het voor de klas met platen door de juffrouw aangewezen en letters om de namen mee te lezen alsof je niet vanzelf zag wat het was. Het lam had van het vuur niet veel te vrezen, de schapen stonden grazend in het gras. Als letterkundige begreep je pas dat mies geen jet en jet geen mies kon wezen. En 's avonds met…

Er zit een dreiging in de wallen onder onze ogen en op de bedrand hebben wij onszelf met moeheid zo belogen dat er onverwacht wat aarzeling ontstaat, een nacht die liefde overslaat. Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op, die egels met hun stekels prikken voor elkaar. Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt op wat ons bij…