In de bus zat ik naast een jongen van een jaar of veertien. Vol plezier keek hij me aan en zei: ‘Ik heb niet betaald'. Ik knikte hem toe, en hij zag hoe ik lachte. Mij beving toen de felle wanhoop, die als stille weemoed tevreden is: ik besefte dat ik nooit zou kunnen beschrijven, en niemand anders dit ervaren zou dan ik.…

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je moest niet naar de hel -, ik stel me je na mijn dood voor als een rare sijs, natuurminnaar, verloren in het paradijs, waar, op een open plek, een wilde engel sluimert, half pauw, half meisjesbengel. Bekijk dat opgewonden, raak het onder- zoekend aan, sta versteld van het wonder, o, om dat te beschrijven…

Misschien is voetbal écht het enige doel, ook van het onderbewustzijn en het bewuste: twee delen enkel en alleen omdat een match twee ploegen vereist. Ooit stelt de helft van je neuronen bewust voor een bal, zo groot en zwaar als het hoofd zelf, waarin groeit buiten jezelf om de geurherinnering van pasgemaaid gras: het veld. Eerst wint de…

Wat helpt is een wonder, een zintuig is ook een gunst wat helpt is een tatoeage: 'liefde is de som van gemis' wat helpt is de zin van een peer die openscheurt in de pluk wat helpt is een dwars kind, het verandert, het begint wat helpt is de gift van een vriend, hij likt zijn schitterende hand wat helpt is een buigende koning,…

zoals alle mensen heb ik de meeste prijzen op deze wereld niet gewonnen heb ik de meeste boeken niet gelezen er nog minder van geschreven heb ik de meeste kinderen niet gebaard de meeste mensen nooit ontmoet de meesten niet eens gekust dat stelt mij voor vandaag gerust ------------------------------- uit: 'Ik ben mogelijk', 2011.…

Ons bereikte het bericht dat een regelmatige inzender van gedichten op onze site helaas is overleden. Aan zijn nagedachtenis wijden we vandaag een gedicht van hem dat hij vorig jaar op onze site publiceerde. Wij geven zijn familieleden en vrienden onze gevoelens van medeleven mee. ------------------------------------------------ zen ik…

Het zijn die ogen in de schaduw die dood gelezen zijn. Waarheid is een woord met wapens. Het gaat om angst in de woestijn, gevleugeld beest uit lang vervlogen eeuwen, wreedheden flitsend op een zinkend scherm. Je moet niet met je vinger wijzen, het was haar moeder die het zei. Ze stak hem in haar keel, de boot schokte zich door een storm…

Alles kun je dichtmaken, fiksen, heel houden, redden wat reddeloos, her- stellen wat ontsteld tot op de kern niet meer in orde wil. Niet opgelapt, behoed, genezen. Orde is maar een haar waaraan je hangt, nagel geprikt in je kist, vezeltje over been, houdt niks niet tegen. Wat stuk is, koester het niet langer dan het vraagt. Laat het alleen…

Ik ken iemand die zeker weet dat hij gelukkig is, maar het niet is, iemand die zegt dat de dag komt waarop hij gelukkig zal zij - hij glimt al van voorpret en ongeduld - iemand die bij hoog en bij laag beweert dat hij niets is, niet gelukkig en niet ongelukkig, iemand die zijn geluk niet vertrouwt en het uit de weg gaat, iemand die niet gelukkig…

Kijk dan toch hoe mooi het is, alles! En mooier nog met sneeuw of op een foto. Zo mooi was het, toen, en we wisten het, want we fotografeerden. Wisten we het niet? we wisten het. We hadden een griezelig inzicht in later. En ook zelf waren wij mooi, zelfs wijzelf. We waren mooier dan we dachten. --------------------------- uit: 'Maar…

ik weet niet hoe verlies eruitziet. het plots aanwezige van een nieuw niets. sommige woorden kunnen niet meer, ik geef geen voorbeelden. andere, oude, liggen te wachten. adderjongen, luierend in de zon. --------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

Uit het duister schrijf ik je een brief, gesloten in mijn huis, mijn hand in het licht, peinzend over hoe het papier in jouw hand komt. Ik zie geen letters meer jouw beeld in mijn hoofd. Het geeft niet of je dit hoe lang je ernaar kijkt. Je hoeft niet te komen. Je bent er als adres.…

Je staat op een leeg toneel en moet uitleggen wat je ziet. Zoals: Ik sta nu in een hoek van een drukke markt. Nu kun je tot vertegenwoordiger van de staat op deze markt benoemd worden. De opzichter die kan zeggen of de gewichten juist zijn door ze in zijn handen te nemen. Want je hebt je nooit vergist in van wie een gedicht was.…

Nogmaals ik zie wat ik zie. nee dat is niet veel. Elke dag vraag i me af of het wel genoeg is maar ook dat hoort bij het zien vermoed ik. Tastbaarheden als een huis een vuilnisbak schoorstenen boom bakfiets een boot een spinneweb Letters op papier en wat ik zie als ik mijn ogen dichtknijp de vlammen die mij inslaan. Meer dingen tussen…

Heb mij nodig. Kun mij niet missen. Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen, levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet: het is familie. Van geluk weet ik dat niet. er is geluk waarmee je alleen moet zijn. Het te grote. Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag door bossen gelopen. En toen pas besloten dat jij er misschien mee te maken…

Bleef alleen over het rillende riet en in het weiland de jongen in de verte die de zon blikkerend in zijn brandglas ving wat daar gebeurde kan alleen per schilderij Hoe het weiland opsteeg naar de wolken graspollen zich vastzetten in het hemelgewelf de jongen naar mica geurend, gehurkt als slagschaduw in het maaiveld verdween. ---------…

Ik ben niet, ik ben niet dan in uw aarde. Toen gij schreeuwde en uw vel beefde Vatten mijn beenderen vuur. (Mijn moeder, gevangen in haar vel, Verandert naar de maat der jaren. Haar oog is licht, ontsnapt aan de drift Der jaren door mij aan te zien en mij Haar blijde zoon te noemen. Zij was geen stenen bed, geen dierenkoorts, Haar gewrichten…

Als glas, als ijs dat breekt en waar een ster in springt, of zelfs als licht in ogen dat wijkt en door het doffe wit zich ziet vervangen, neem afscheid, kind en weet, dat ooit er volgen zijn zal, jou, als ’n hinde die sprongsgewijs je achterna komt huppelen, ’t parelgrijze veld over van ’t stille, en kristallen door de zon gekamd.…

Er was 's nachts iets in mijn luier beland. 't Moest nu nog heel vroeg in de morgen zijn. 'k Kon niet meer slapen; maar 'k was nog te klein om over 't hekje van mijn ledikant te klimmen. - Buiten, in de zonneschijn, hield een merel boven op een gootrand zijn mededingers zingend op afstand; er waren grenzen aan zijn broedterrein. 'k…

Waar geurde je toen naar, toen, het was een woord dat er niet was, zomersneeuw, zweem van lichtweefsel, mondstilte, honinggras vandaag, najaar, in ons slordig beheerd paradijs hoorde ik, afzijdig, tussen de wildgroei je pathetisch geblokkeerde zilver rinkelen ik ziende taalde het doofste, witvlinders, leven zo licht dat geen naam het kon…