Ik hoor het licht het zonlicht pizzicato de warmte spreekt weer tegen mijn gezicht ik lig weer dat gaat zo maar niet dat gaat zo ik lig weer monomaan weer monodwaas van licht Ik lig languit lig in mijn huid te zingen lig zacht te zingen antwoord op het licht lig dwaas zo dwaas niet buiten mensen dingen te zingen van het licht dat om en op mij…

Ik schrijf geluk. Gij schrijft nog leven. Ik zie hoe gij uw dagen vult Met eten, jagen, kommer, vlucht, En hoe gij daaraan zult begeven. Ik was de knaap die tussen u zou wonen, Maar die een eigen wereld kleuren mocht, En die hier vond wat gij niet zocht, De knaap die kleurde met zijn dromen. Ik schrijf geluk. Ik werd nu vrijgegeven, Om…

Het jaar begon goed op 1 januari het was droog toen ik opstond ik zette 's avonds ervoor al de wekker deed het licht aan van het aquarium Daarna ging alles fout, erg fout, er viel van alles uit de lucht ik was er niet op bedacht, jij? niemand zag het aankomen, niemand? Toen begon de aarde plots te scheuren lawines - instortingen - stapels…

In de voorwereldlijke schemering waar nacht en dag elkaar vluchtig omhelzen slapen zij naakt en schuldeloos verstrengeld als op goddelijk bevel. Voor hen geen boom der kennis, geen appel en geen slang maar wel het tikken van een kleine feilloos afgestelde tijdbom: straks laten ze elkander los, zoeken hun voeten de begane grond, het eigen…

De ochtend in doorzichtig glazuur, nog bauw van dauw en Hoofd dat naar adem hapt. Een steenworp van de boeg Verwijderd: Ik was je nog niet vergeten. Zo innig blijft Geur in het hoofd hangen. Zo teder de gebaren van het Afscheid, de strelingen ervoor. Toen wind het boord Scheerde, de golven voorwaarts braken en het zicht vernauwde. ----------…

Toen we nog gewoon vissen waren en zweefden door het water of voor ons uit lagen te staren toen dachten we niet aan later als we geen vis meer zouden zijn, maar wezens met twee benen om te vallen, twee wangen om te blozen, twee ogen om te wenen, toen moeten we gelukkig zijn geweest in het water, ons vlug voortbewegen zonder vallen en zachtjes…

Ik wens je een landschap, zo compleet dat ik er haast niet ben, dat jij bemint en ik herken, waar ik de weg nog weet. Onder de grote varenblaren die hier lang geleden waren wijs ik je de bloemen aan die ook niet meer bestaan. Dan sta je stil, knijpt in mijn hand, en roept: Waarachtig! Daar! en wijst naar geen spoor in het gras zodat ik mij…

Eens, tussen karekiet en kraai Streek er een felle Vlaamse gaai Op Sint Franciscus’ schouder neer En schonk hem fier zijn schoonste veer Franciscus blijkbaar erg vereerd Had daags voordien wat Vlaams geleerd En zei: ‘Ik dank u goede gaai! Ik vind uw veer bijzonder fraai!’ Daarop werd urenlang verteld Hoe het in Vlaanderen was gesteld…

De plant die zich voor groei had aangeboden Werd wervelloos in slechte grond gekneld. God weet wat Hij vertelt en liegt over de lieve goden, God weet dat Hij verliezen kan want God is Spel. Maar over ziekte en dood zal Hij nog lang en warmer praten, Want Hij kent zin en wet, en hier misschien geen oplossing Tenzij dat Hij ons later roept voor…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

Twee paarden stonden tegenover elkaar. Het was lente en zomer tegelijk. Tegenover en naast elkaar lente en zomer tegelijk. Twee paarden met het hoofd tegen de hals van de ander. Verloren in de warmte van het andere lijf kijkend naar de horizon. Zo staan en het gras vergeten. ----------------------------------- uit: 'Haringen in de…

Bakker Coeck bakt grote taarten, groter nog dan bakker Schmull. Maar Schmull zijn taarten smaken beter dus die Coeck is toch een prul. Toegift: Bakker Coeck bakt zoete broodjes, zoeter nog dan bakker Hack. Maar Hack zijn broodjes smaken beter dus die Coeck die blijft een zak. ------------------------------------ uit: 'Liedjes voor kinderen…

Zilt trekt in distels helm ritselt en prikt bijna loopt hij op zee Grasduinend met vlak onder zijn voeten loerend het grondsop al Zo wankel is het evenwicht van deze en iedere wandelaar. ------------------------------------------- uit: 'Achter de rug', Gedichten 1960-1990.…

Jongen, liefde is vrij hopeloos. Het overkomt geen fotomodellen maar gewone, lelijke mensen zoals wij. Je wordt er niet beter van, je kijkt een week wat minder treurig misschien. Kortom, een hoop gedoe, slecht voor je rug... Blijf toch gezellig thuis, dan leggen we nog een scrabbeltje. ------------------------------ uit: 'De allesvrezer…

En daar stond Greet, ze had mijn partner afgetikt Ik kon niet terug, nee nee, ik moest er aan geloven Daar sta je op je vrije avond met zo'n dove Het vette haar was in een paardenstaart gewrikt Och lieve help, wat was ze houterig en stijf Dit werd een zaak van even heel diep ademhalen Die rose kousen en dan ook nog die sandalen De gele bloemenjurk…

Het bos dat ik niet meer zie is het bos dat ik in de aarde van mijn geheugen bewaarde met varens tot aan de knie. Ik blijf wel de schoolknaap die in schuilhoeken van geblaarte onmetelijk moed vergaarde en longen vol poëzie. Ik ben om het even wie maar ik adem mijn eigen aarde.…

Hopend op meer dan dit: hopende op geluk de lachwekkend ontroerende bloesem die geen vrucht draagt iedere ochtend een kans iedere avond een aanloop naar later misschien? en elke dag opnieuw verwachten wat niet bestaat dit weten tot elke polsslag dit weten met elke vezel en toch? en toch. ----------------------------------- uit…

We groeien door de tijd met onze reusachtige voeten maken de wereld klein met onze reizen dat maakt ons groot als goden de tijd zit in ons hart de ruimte op zak, in ons hoofd. Een kamer is een doos die ons bevat maar wij omvatten het huis wij varen uit in het donker ontsteken de nacht met onze dromen. -----------------------------------…

zoals een dier kan kijken in oogopslag in onderzoek naar trouw zoek je me om wat ik ben hou je van me hou je me ----------------------------------------------- uit: 'Te leven in tweevoud van eenvoud', 2002.…