We zaten samen op mijn lange waxcoat. Het was oktober in een bos in Drenthe, de zon warm op het gras, het leek wel lente. Zij had de picknicktas met kaas, fruit en brood. We keken naar de letters in de beuk, groot gegroeid sinds onze geboorte, we prentten ons de stilte in, de taal die niet went en 'op jouw jas ben ik altijd veilig' besloot…

Niet god is god maar ik ben god. ik ben de schepper van god. Ik heb hem gemaakt van wat ik ben. Ik heb hem gemaakt van mijn taal toen ik taal werd. Hij is het weten van mij. Zo is god van mij.…

Hij sprak aan één stuk door: in onze kringen doet men nog steeds te weinig aan cultuur, ik geef het toe, maar in het laatste uur gaat het – nietwaar – ook om de laatste dingen! Zijn adamsappel danste op en neer boven de toga of het khaki-hemd, over het godsrijk sprak hij hooggestemd en blozend over seksueel verkeer. Hij sprak over zijn eerbied…

Het is tijd voor open spel, mijn liefste. De kaarten op de tafel. Ik heb er twee: mijzelf en wat ik schrijf. Ze zijn van weinig waarde, om niet te zeggen van geen tel. De hand van jou is rijker: je lijf is nog het minste, al is het lang niet mis. Maar ook illusies heb je nog, en hoop. Jij hebt alles wat er is. Toch ben ik soms al op…

Ik, zei de gek van Tiengemeten. Ik heb de hond in zijn staart gebeten. Ik heb de kat aan de boom genaaid, ik heb de wurm in een knoop gedraaid, ik heb in het afval een vuurtje gestookt, toen alles fikte kindje gekookt, toen alles gaar was, smakelijk eten, pan bij de buren naar binnen gesmeten. Wie heeft dat gedaan? Wie heeft dat gedaan? Ik…

ik zei ik zie de roos als een wrak in aanbouw ze zwierde aan de kroonluchters boven de romige hapjes met een vorkje porde ik van alle kanten in het gebakje vat vol ongenoegen dat ik ben inclusief slenterhart dat al twee dagen zijn plek niet meer kent en ik maar denken ik liet haar gaan maar niet zonder slag of stoot geen letter…

Mensbeeld als wensbeeld van generatieve foetussen. Beweeglijke gevoelshorizonten en hun zelfadaptaties. In ons lichaam om de 120 dagen geheel nieuw bloed waarin nog visvormen zwemmen. Nog maar 70.000 jaar geleden waren we bijna uitgestorven. De ramp als natuurlijk experiment. Net als bij gifslangen niet sterven aan je eigen vergif.…

Een vrouw van zesenzestig doet een draad door een naald. D.w.z. probeert. Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker -…

Met de pen roer ik mijn koffie met de schaar krab ik mijn kop met een mouw veeg ik mijn snot weg dweil met mijn sok een melkvlek op Mijn nagel drukt in ’t tafelblad een diepe kloof groeit daar gestaag woorden weeg ik met het vreten dat retour komt uit mijn maag Met mijn tanden bijt ik splinters uit de poten van mijn stoel uit mijn tenen…

vergeef de wilde kat zijn beten als eenzaamheid de overhand mocht krijgen begint de wilde roos te bloeien de meidoorn geurt haar kleur is rood of wit violen spelen in de tuin met licht jasmijn blijft aan de strijkstok hangen de weemoed om het alledaagse leven 'wie er passeert, wie er blijft hangen' is niet te overbruggen met een stukje tuin…

Kmoet onthouden te vrgeten all1 dan verlost van pyn want wat heb ik aan t weten van wat er is n nooit kan zyn…

Het water van de zee is altijd zout, Hoe men de suikerpot ook mag hanteren, Geagiteerd over het strand marcheren, Terwijl de wind de brandingkoppen krauwt; Een borstbeeld hakken uit scheepstimmerhout, Des nachts, in droom, met meerminnen verkeren, Tarbot fileren of Neptuin vereren: Het water van de zee is altijd zout. Daar helpt geen moederlief…

Het opstaan, het baden en voortdurend het gaan van jou. Het is laat en ik zeg dat ik plaats maak, er is geen tijd om te rekken als tijd. Met lange nagels kras ik zigzag over de lakens en een ooglid trilt. Er is een ogenblik. De man ontwaakt. Hoe val ik in het licht? Je draait me in de leegte van een bed. Terwijl: binnen de…

In Siddeburen was een bok die machtsverhief en worteltrok. Die bok heeft onlangs onverschrokken de wortel uit zichzelf getrokken, waarna hij zonder ongerief zich weer in het kwadraat verhief. Maar ‘t feit waardoor hij voort zal leven is, dat hij achteraf nog even de massa die hem huldigde met vijf vermenigvuldigde ----------…

Ik dek mijn rechteroog af met mijn rechterhand lees Love Letter en met mijn linkerhand mijn linkeroog lees Love Lace en weet het nu eindelijk zeker. Op jouw muur staat: ik hou van je. Niets blijft liggen in de mist, geen nevel drijft voor mijn ogen. Als…

Er brak plots brand uit in het Museum van Moderne Kunst. Ben Shahn, Robert Moterwell en Man Ray dienden haastig van de muur gehaakt en weggebracht. Ik keek toe, de handen rustig in de zakken. Heimelijk legde ik de eerste steen van het UNO-gebouw (1949). Buiten, in de zon van 5th Avenue liep een meisje uit Californie, ik telde haar zomersproeten…

We maken ons om veel dingen druk, die nodig zijn voor ons vermeend geluk, we stomm'len haastig door de wereld, 't leven, en trappen, wat begon te bloeien, stuk. ------------------------------------------ uit: Wij en Gij (kwatrijnen) (1947)…

Niet langer dan een ademtocht, lang is dat niet, kijk maar, ik deed het weer, zo lang al hou ik van je, en dan niet zomaar even, nee, de hele tijd als nu, en nu, en verder nog, denk ik, mijn hele leven. -------------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

Ik ging wandelen. Mijn keurige regenjas stond mij goed. Met mijn verzorgde uiterlijk stonden vele deuren voor mij open. Maar ik wandelde. Ik was mijzelf genoeg. Vele straten verder stokte mijn adem. Mijn prettige voorkomen vertrok van angst. Wat ging mij nu gebeuren? Ik wist het niet. En eens ging ik uit wandelen. Er heerste volslagen…

Luisteren luisteren luisteren Begrijpen Slikken Verwerken Slikken Begrijpen Glimlachen Mooi zijn Jong zijn Verstandig zijn Handig zijn Elegant zijn Weten hoe een man is Weten hoe een vrouw is Blij zijn, dat een man een man is Luisteren Glimlachen Begrijpen Slikken Mooi blijven Jong blijven Opgewekt blijven Glimlachen. ----…