leeg de stad vol het land trillend stilt lucht zonder schaduw schroeiend vlees als water vertroebelt leeft de sloot op zie je na het stof van de oogst weer horizon…

mooi is een kooitje met een kanarie erin heel mooi ook een kooitje met een parkiet erin met een merel erin, met een kolibrie erin, een slavink erin, een bos wortelen erin blokjes marmer erin, een glaswater erin maar het mooist is eigenlijk een kooitje met niets erin. --------------------------------------- uit: '128 vel schrijfpapier…

Voortreffelijke boeken kocht ik. Zij willen graag mijn koop belonen. Maar ongelezen wachten zij, Want steeds verwijlt mijn geest het meest Bij jullie - Schonen. ----------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1958)…

De stilte als je weg bent. Ik koop bloemen om haar te overstemmen, hoor de stilte, hoor de stilte van de man die de rozen schikt. De stilte als je weg bent, ik mijn code ingeef, kijk hoe handen van een ander mijn gebaar wikkelen in de stilte van de banktransactie. De stilte als je weg bent en ik thuis een lege vaas, die doofstom staat, water…

onmogelijke belichting. kriskras. vierkante middeleeuwse overblijfsels (volgens beschrijving) van een stad, onder de voet. dalen. meters diep in keihard verdikt verleden. achttien zijn wij - het lampje meegeteld nabij het hangmat waarlangs de gids met sleutels en ketens als laatste nu naar beneden klautert. ---------…

Zet stil die klokken. Telefoon eruit. Verbied de honden hun banaal geluid. Sluit de piano's, roep met stille trom de laatste tocht van deze dode om. Laat een klein vliegtuig boven 't avondrood de witte boodschap krassen: Hij is Dood. Doe crêpepapier om elke duivenkraag en hul de landmacht in het zwart, vandaag. Hij was mijn Noord, mijn…

(Naar het Portugees) Kindje, slaap maar, kindje, 't was ook zo warm deze dag. In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt…

(melodie: ‘Sì dolce è’l tormento’ Claudio Monteverdi) De mistige morgen verhult het gezicht De grauwgrijze nevels verstrooien het licht Je staart naar het water Het zinloos geklater Is zonder gewicht Niets komt bij je binnen Niets prikkelt je zinnen Het venster is dicht Je vragen en wensen zijn wijd als de zee Maar golven vol…

De aarde danst op haar wolken met het geroezemoes van de middenstand Ultragolven bereiken mij niet meer ook niet die van het erbarmen. Kan een gedicht denken? In welke zin? De aarde is er voor het koesteren van klei, voor het boetseren van gedachten Kijk in mijn ogen! Blijf niet wachten en verachten! Door louter makelij Kan de dichter…

De kameel heet wel het schip van de woestijn, daar kan ieder over meepraten die op zo'n beest gezeten heeft. Je zit hoog op een stoel als het ware, je gaat wel heen en weer, maar je voelt je daarbij op je gemak, terwijl in de diepte de kop van het beest gelijkmatig naar voren glijdt als de boeg van een roeiboot, met schokjes. ------…

wat de ochtend bracht haalde de middag weg, verliezend zich weldra in blauwbestoven nacht, wij zoeken al het moois bij elkaar en laten de rest, de boel draait lelijk door, wij vegen onze voeten, graaien met handen vol gaten wat de nacht niet haalde; alleen in het voorbijgaan zich tonend: een vlaag de ochtend, een lichtspel de middag een…

Als ik het woord brood lees hoe snel ga ik dan van de eerste naar de tweede o? En als ik het schrijf? ----------------------------------- uit: 'Tellen en Wegen', 2011.…

Door albast blinkt de zon. De velden schijnen Ons tegen met dezelfde gele glans, Die ook op ’t hardblauw vlak aan de balans Der schaatsen ontschampt in bestoven lijnen. Het kruis der armen, ’t overstag der voeten, De losse haren onder mutsenvacht: Alles biedt de weerstand tegen ’t ontmoeten, Dat wij zo lang vermeden, overmacht, Een korte…

Het is tijd, we gaan op reis We verzamelen ons, we zijn met velen Vraag niet waarom, waarheen, hoe lang We volgen een innerlijke drang Vleugel aan vleugel schrijven wij luid gakkend in gelijke vlucht de laatste letters van het alfabet in de grijze novemberlucht --------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…

Ik verblind je met mijn buitenkant. Want binnen is slechts duisternis die men, zelfs door mij te breken, gelukkig nooit zal zien.…

Elke maand is de maan vol en even groot en rond. Maan, moeder der idee, het ding onkenbaar. Vol is zij het voorbeeld van cirkel, onaantastbaar gaf zij ons te denken, schiep de rechte lijn. Een appel is nooit zo rond, te eetbaar daarenboven. ---------------------------- uit: 'Landgoed', 1989.…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen ---------------------------------- uit…

Steeds weer komt boven zij verdrinkt in een droom. Aan haar navelstreng onder water een steen. Aan de oever met een liefde die geen kinderen wil een man die niet helpt. Die lacht. Die mijn gezicht heeft Je vertelt het, je ogen vertellen het, je wimpers vechten tegen opkomend tij. Ik koud en klein als een kiezel, nooit groter vijand van hem met…

Schitterende groene ogen glinsterend ros haar perzik fluwelen huid rijke ronde borsten venusberg vurig rood universitaire studies doctorstitel en toch alleen.…

Tussen vijf en zeven 's avonds Als er niets gebeurt, Dan klimt het kwik in alle zieken En leren de kinderen vloeken. Ze smijten al zingend en scheldend de melk Van tafel, ze steken stampvoetend Hun honger omhoog als hun dierbaarste speeltje 's Avonds tussen vijf en zeven Als er niets gebeurt. Dan laten de mensen hun lichamen zakken In…