Jij wil de kathedralen van de taal zes letters gotische liefde achter gebrandschilderde ramen daarin zie ik ontstaan het staaroog der vervalsing geloof me niet in woorden woont de adem zomin als goden wonen in de tempels ik kan wel liefste zeggen een mondvol waanzin die buiten jou geboren is maar laat ik je dansen met mijn schaduw ik…

Ach je moet gewoon alles optellen Je telt gewoon alles op Het slechte vergeet de mens en het goede vergroot-ie, je telt gewoon alles op. Dat zeg jij, zegt zij, maar zo werkt het niet niet bij mij. Maar we zijn tenminste één. Welnee, toen wij zogenaamd heerlijk in het gras lagen zegt zij, lagen we in scheiding, dat zeg je er niet…

'Wie van ons twee heeft de ander bedacht?' - Paul Eluard Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken. Ik dank de sterren en de maan dat iedereen die komt en gaat de diepste sporen achterlaat, behalve jij, dat jij mijn deuren, dicht of open, steeds voorbijgelopen bent. Het is maar goed dat je me niet herkent. Kussen onder straatlantaarns en…

Hij die komt noch gaat geen woorden draagt in zijn mond hij die geen man meer, nog geen vrouw met zijn speeksel me wassen zou hij die het brood bijna breekt het licht net niet dooft zich nauwelijks uitkleedt me rakelings aanraakt (o de paarse bessen van zijn tong hoe blauw het dons van zijn dijen rijzig eindigend in nog zachter) met…

Als ik tenslotte oud zal zijn en na een zoveelste kale reis strand in mijn laatste onhuis zal het jouw gezicht zijn, ongelezen, dat ik uit het verre daglicht aanhaal. Geloof me of niet dat het liefde is, jou mijn zwerven om je heen te besparen en het hoogste, straffend geluk voor mij als je je dan warmend in honkvaster gezelschap nog eens…

nooit valt ergens te lezen dat ik haar vroeg te minnen mij te nemen in haar zinnen zij mij koel heeft afgewezen terwijl ik tot haar luide sprak ‘mijn liefde is niet oud antiek ik ben fris en authentiek’ gedreven in jouw koude wak wilde je als pinksterbloem jij bruisend pinksterbeest geheel in ons jouw geest pruimedant paardebloem…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

Ik hou van je, jij uit het noorden, met je glimlach van geheimschrift en je kijken zuiverder dan zelfs het zuiverste licht hier. -------------------------------------- uit: 'Om de mond van het licht', 1973.…

Deze diepte heb ik nooit tevoren in iemands blikken mogen meten het zuiver dat ik dacht te weten heeft alle glans opeens verloren voor het eerst mag ik beleven hoe een ziel zich teder hecht twee levensdraden samenvlecht tot zij als eenheid zijn verweven Dat zeg jij.., tot traan bewogen maar ik antwoord met affectie wat jij ziet is de reflectie…

zou mijn monoloog van een glim- worm willen houden voor jou je als een zonnebank vol energie laden en de aanmaak van vitamine D bevorderen tot je humeur opnieuw straalt als een pasgeboren zon met jou is het leven te verdragen zonder jou verlang ik je te zien en och ik ben er ook niet knapper op geworden, de winter knaagt aan mijn merg,…

Als ik aan je denk, als ik chipolatapudding eet, bitterkoekjes, gevulde chocolade en roomsoesjes en vooral slagroomtaart en ook als wij samen aan tafel zitten en we drinken dan een glas rode wijn en ik asperges op mijn bord zie liggen dan bekruipt mij een gevoel dat ergens onderin mijn voeten begint, naar boven tintelt tot aan mijn rok…

Begeerte kleurde haar lichaamslandschap wazig; troebel trokken open ogen penseeltrekken op een doek van dromen. gevangen in zalige zielsverwantschap hield zij mij dat hele weekend gezelschap; ik en haar op weg naar Ons, geen ontkomen aan gehaaste harten die overstromen. een Leven vol liefde als nalatenschap.…

mijn priapos staat voorbijbels ik, de heidense godin kan hem tomeloos berijden witte bloemen schuimen voorhistorisch mijn spelonken af dansend met de phallus zal ik uitdagend wijngaarden versieren een uitgestoten roes verslaaft tot blindheid die hem nederslaat mijn enthousiasme in extase negenmaal vergroot orgiastisch ingewijd ik drink…

Langs smalle richels omzeil ik de klip vergrijsd graniet schaaft mijn huid open tot ik de spatten voel. Zout kerft de wond. Het moet de branding zijn die mij ontboden heeft en hijgend hier omarmt. Nu het avond wordt zal ik hier blijven de vloed belemmert mij te gaan zoals een minnaar dat betaamt. Aalscholvers hoog op de rotsen vieren…

Bij de cipressen van een lustwarande stond je te lachen om het bronzen zwijn toen je uit de lucht in mijn blikveld landde aangeschoten, door een teveel aan wijn snel zouden we in dat hotel belanden het oud palazzo van een Florentijn die ooit als monnik tot de vuurdood brandde we gloeiden er na, omringd door jasmijn. In door Toscaanse maan…

Ik schrijf u met de ravenveer, Mijnheer. Mijn eer en uw eer uw hart mijn hart heeft niets gemeen. Ik schrijf u met de ravenveer. Ik schrijf u met het ravenzwart het teken: neen. ----------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten, 1980.…

Als een verwante, met niemand heb ik de hoop gemeen Met niemand de keuze van de liefde Waarmee ik eenzaam leef, waarmee ik wankel Bewegend maar bedwongen door het mateloze landschap Waarin de dood de aren leest. Ons blijft alleen de tijd en niet het vluchten En alles dat op de aarde beweegt, Ons blijft de laatste reis van twee vermoeide mensen…

Men moet de mooie dingen mooi laten zij heeft een vriend, ik ben getrouwd men moet de mooie dingen mooi laten voor een avontuur ben ik te oud Dat neemt niet weg dat ik haar erg leuk vind 's morgens aan de koffie is zij mijn zonnetje ze heeft een rok met buidelzak daar zou ik graag in willen zitten Zij scoort nauwgezet rattenagressies ik…

Overspelig is de dromer Die in winter, herfst en zomer Met al die geile vrouwen speelt Die zich vol met drank laat gieten Van de liefde wil genieten En zijn vrouw genot ontsteelt Op deze drie kwartalen rente Teert hij verder in de lente En zijn vrouw barst van verlangen Hij eet en drinkt voor zijn potentie Zonder verdere pretentie Want…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging meerdere poezen waren weggelopen mijn gezondheid liet veel te wensen over langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en…