152 resultaten.
Gelegenheid
gedicht
3.2 met 46 stemmen 
47.367 In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open
juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade,
hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer,
emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel
nog dicht, twee elastiekjes eromheen.
Binnen zaten ze allemaal bij elkaar,
een vroeg om zijn vissershoedje, een ander…
Uitgestapt
gedicht
3.0 met 70 stemmen 40.800 Mijn blote voeten lieten stille sporen
in het tapijt van de uitgesleten treden
die ‘k nauwgezet steeds had gemeden
uit angst ‘t rustend duister te verstoren
Vlammend laaide m’n vrezen in gebeden
het stormend bloed stolde zich bevroren
m’n jagende blik zocht wijd en verloren
naar schimmen uit een ontzield verleden
Ik schreeuwde mijn wanhoop…
Westgaarde
gedicht
3.0 met 44 stemmen 37.079 Dat ik er niet zal zijn wanneer je sterft
- mijn hand niet over je gezicht gegleden -
is een gedachte die mijn wezen kerft.
Als eens mijn geest boven je doodsbed zwerft,
Zal ik je vangen in mijn witste kleden.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
uit: De Veltman-verzameling (1996)…
Grafschrift
gedicht
2.6 met 43 stemmen 38.553 Op middaghoogte,
de citroen met een kreet afgeworpen
van zijn tak,
en weggesloten en niet meer geel;
daaroverheen stil weggewandeld
herinnering - een wandelend blad.
------------------------------------------
Uit: Verzameld werk, 1983.…
Op is nu eenmaal op
gedicht
2.3 met 203 stemmen 57.739 Wie zal in mijn schoenen lopen?
Wie van mijn vriendinnen dromen?
Wie terecht gelukkig zijn met
mijn schilderijen, wie mijn boeken
niet lezen, mijn saldi nadelig
ontdekken. Maar op is nu eenmaal op.
-----------------------------------------------
Uit: 'De warme slager', 1973.…
De getrooste dood
gedicht
2.6 met 190 stemmen 65.961 De Dood, die onbekend en onbemind,
Zo uit het oog, zo uit het hart vandaan,
De weg vervolgt die hij vanouds moet gaan,
Weg waarop niets hem aan zijn offers bindt,
Vindt soms op stille ziekbedden, waaraan
De laatste hand hij leggen zal, een kind
Dat hem herkent en glimlachend bemint
En hem verzoent met heel zijn doodsbestaan.
Hij neemt het…
Dood zijn duurt zo lang
gedicht
3.6 met 97 stemmen 55.482 Het is niet fijn om dood te zijn.
Soms maakt me dat een beetje bang.
Het doet geen pijn om dood te zijn,
maar dood zijn duurt zo lang.
Als je dood bent, droom je dan?
En waar droom je dan wel van?
Droom je dat je in je straat
langzaam op een trommel slaat?
Dat iemand je geroepen heeft?
Droom je dat je leeft?
Maar ach, wat maak ik me…
In memoriam
gedicht
2.3 met 132 stemmen 59.129 Vanmorgen zag ik Van der Z in zijn Mercedes
Op het plein staan wachten voor het stoplicht.
Stak mijn hand op, maar geen teken van leven.
Vreemd, ik keek toch recht in zijn gezicht.
Daarna bedacht ik dat hij al weet ik hoe lang
dood is, van de weg geraakt bij regen
en dat ik geen gevolg had gegeven
aan de uitnodiging het cremeren bij te wonen…
Oosterbegraafplaats
gedicht
1.8 met 93 stemmen 45.778 Als het dan toch moet, deze dag
komt me wel zo goed uit. Zonnetje
op het gras, jas thuis, je voelt dat er
nog genoeg overblijft. Al ligt hier en
daar geel blad op het grind, herfst
is heel wat anders. Keurig naaldhout
zorgt voor altijd groen.
-----------------------------------------
Uit: Recht onder de merels, 1971 van Tom van Deel (1945)…
Nooit
gedicht
3.3 met 17 stemmen 5.635 Nooit schreef ik je een brief. Je was zo dicht
dat ik je elke dag kon zien. Jouw verte
was anders dan de mijne. Maar het viel ons licht
daar over heen te praten. De toekomst was zo lang
dat over vroeger spreken nog wel kon. We deden
dus gewoon. Maar waren beiden bang
dat alles toch weer fout ging. Deze nacht
leg ik voorzichtig bloemen op…
de rivier
gedicht
3.6 met 83 stemmen 46.475 de veerman bracht me zwijgend naar m'n doel
gene zijde van een ijzig koude stroom
daar wenkte -tussen lelies- een fantoom
ik naderde, gedreven door gevoel
hij vroeg met zachte stem z’n pad te volgen
en leidde mij naar schimmen in het veld
'u wordt verwacht', zo werd me nog verteld
vervolgens werd hij door de mist verzwolgen
de schimmen…
tempo doeloe
gedicht
4.1 met 49 stemmen 41.977 de vlammen uit de oost zijn nooit gedoofd
je bleef de sarong steeds volhardend dragen
je lachte wanneer ik weer op kwam dagen
als jij je culinair had uitgesloofd
de onvolprezen geur van Indisch eten
je huis een pasar malam in het klein
we dronken kelken toeak na ’t festijn
ik zal je ajam roejak niet vergeten
je hebt je leven hier met trots…
Bezig met laden