Geloof is het medicijn tegen de ziekte van de zonde Jammer dat het zoveel bijwerkingen heeft!…

Ik leg de toppen van mijn vingers langzaam in de palm van mijn andere hand Ik raak me aan Ik voel me Een stille bevestiging van mijn bestaan Ik heb je lief besef ik nu zoals je bent De manier waarop jij altijd neuriet is de manier waarop jij de wereld kent.…

Als alles waait, plannen, gedachten, en het licht onder de deur vandaan kruipt, blijf dan. Niet als een muur, maar als een hand die niet dwingt, alleen blijft liggen. Wanneer de stad te veel geluid maakt en ik mijn eigen adem verlies, raak me dan aan zoals stilte doet: onopgemerkt, maar alles verandert. Ik hoef geen belofte. Geen…

Hoge bomen vangen niet alleen veel wind maar ook veel dierbare bevindelijkheid door de toppen van hun kunnen en de oneindige lengte van hun bestaan weten ze wandelaars te verbinden om in respect te zeggen wat ze vinden spontaan lopend met een speelse hond gaat de groet, het praatje over in gesprek met als eerste de verbazing over de bomen…

He Nethamyahu/Putin zie je niet Dat door dorpen en mensen neer te maaien Je alleen maar bezig bent haat te zaaien En er vanuit woede, wanhoop en verdriet Een nieuwe generatie zal ontstaan Die even meedogenloos terug zal slaan.…

De bril is koud, gelukkig zo, een warmte zou mij niet bekoor. Het is mijn troon, mijn stille plek, waar ik even rust mag zoeken. Hier hoor ik niets, behalve mij, geen stemmen, geen geluid, geen krijs. Alleen het water dat zachtjes stroomt, en mijn gedachten die vrij rondzoemen. De tegels koud, de deur op slot, hier ben ik even wie ik ben…

Ze klemt een beetje, zoals jij soms iets voor je houdt tot het niet anders kan dan vallen. Een kort, scharnierend zuchten — het huis lijkt te ademen op een vreemde plek. En daar — op de mat — een omhelzing in papier. Vouwen vol handschrift, vol adem tussen de regels. Ik hurk, raak het aan zoals je iets aanraakt dat vanbinnen brandt…

Ons land 'the Netherlands' heeft verloren in ieder geval niet gewonnen een 12e plaats voor Claude ons Amsterdam heeft echt verloren in mijn perceptie in mijn optiek de meest vieze plaats van ons Koninkrijk ik wandelde met Labrador Mika buiten nog vermoeid van Oostenrijk binnen de meest onvriendelijkste epilepsieaanval ooit ik zag een…

Loslaten een mysterie soms. Wat is de grens? Wat het eind? Wat het begin? 'Loslaten is je woede beheersen', bedoelt Mahatma Gandhi. Maar niet altijd makkelijk is dat. Loslaten, het los te latene. En nooit de moed opgeven.…

Ik zou soms wel eens iemand willen slopen maar dan voel ik dat ik hopeloos slopeloos ben dus niet de mens, maar wel de materie dan niet hopeloos maar meedogenloos genadeloos!…

Ik ben deze thee zat, deze snoepjes smaken nergens meer naar, zijn het dan nog wel snoepjes? In het torentje zou ik zitten vol haat naar vaag slagen. Haten doe ik dat. Ik ben een boom zonder bladeren in de zomer. Volgend jaar plak ik bladeren op m'n stronk. Geen metafoor, ik zag gewoon een boom en ik luister naar muziek. Paniek nummer twee? Nee weer…

Natuurlijk moet ik mijn volkstuin opdoeken overdragen, verkopen, weg doen maar zo natuurlijk is dat niet voor mij rationeel kan ik het duiden maar emotioneel duld ik het niet dus gedraag ik me onnatuurlijk dan wel ineens, dan weer niet niet te vertrouwen, die Jan Krediet moeilijke man! moeilijk leven? zonder enige pil maar uitsluitend…

Een gevoel in woorden uitdrukken Het zouden oeverloze leesstukken zijn Die de waarheid niet raken “Houden van” doe je op verschillende manieren Voor elke persoon is er maar één juiste wijze Wetenschappelijk is het niet te onderbouwen Hoe het is om van elkaar te houden.…

Vrijheid in de lucht. De hemel opent zijn poort. Niet meer op de vlucht.…

Er gaat niets boven Een lekker bakkie koffie Genietend van zijn smaak en geur Voor de één met veel melk en suiker Misschien met een zoetje Of gewoon een ouderwets Bakkie zwarte pleur Of je de koffie nou in een kopje In een beker of een mok doet Een bakkie koffie doet wonderen Want ieder bakkie koffie Maakt elke keer een ieder Zijn of…

Als de weg naar de hemel geplaveid is met songfestivalliedjes door grazzels, griezels en grozzels gezongen 'lijd' mij dan maar direct naar de hel! klare taal niet, ich komme!…

Ik ga vandaag naar Rotterdam vanuit de Amsterdamse Jordaan Rotterdam, de stad waar ik ben geboren op het Noordereiland, de Maaskade midden vorige eeuw: 12 februari 19552 ik ben een kind van het Rotterdamse puin een kind van de pijn van het bombardement dat ga ik plechtig herdenken samen met Henk Vermeulen componist van het theaterstuk i.h.k.v…

Claude met 'C'est la Vie' niet door naar de finale Bijna ondenkbaar maar stel dat het bewaarheid wordt dan vergaat de wereld toch nog niet blijft Europa bestaan en het Songfestival en de vrede de vrede gaat die dan naar de finale???…

Wereld, Geloof niet in de leugen van een Palestijnse ministaat met een bevolking vol trauma’s en een buurman die hen haat Nu al overbevolkt, verhakkeld, afgesloten van de zee is zo’n staat een waanidee Palestijnen, Handel naar bevinden Laat de Westoever en Gaza zonder wrok aan Israël Emigreer naar broederlanden Denk en doe, verlaat de…

De koude tegels spreken geen troost, de afzuiging zoemt als een gedachte die niet wil zwijgen. Een grijze wasmand staat als een stille wachter. Dit is geen thuis. Tot het water stijgt. Tot ik me laat zakken, in schuim dat mijn lippen raakt. Een zucht. Lang, diep, alsof mijn rug het eerst ademhaalt. Mijn ogen sluiten zich voor alles…