Alleen liefde waar ik ben, Familie, vrienden, iedereen wenst me goed Ze houden van mij en ik van hen Ik besta in liefdesgloed Een traan die breekt mijn wang en op kijk ik, verschrikt De zon, mijn ogen, de pijn en het gezang De wind fluistert in de kuil, verstikt Het fluistert voorspoed, afscheid in een flard heimwee, verleden, een afgebroken…

De gedachte dat jij aan mij denkt, denk ik aan jou. De gedachte dat ik aan jou denk, denk je aan mij. Als ik aan jou denk en jij aan mij, dan denken we elkaars gedachten. Zo zijn we altijd samen.…

Achter ieder woord dat ik schrijf sta jij ja, blijf ga nu niet weg nu ik je het meest nodig heb blijf naast me blijf in me ademen geef me je lucht vul mijn longen voordat ik in mijn laatste vlucht mijn laatste lied heb gezongen.…

De timmerman timmert, de smid smeedt en wat doet beroepshalve de poëet? Hij zaait woorden in terzinen en kwatrijnen, laat daarmee zijn inzichten ons beschijnen en oogst in verzen voor ons troost. Breng daarom op deze dichter die onvolprezen gemoedsverlichter op een vast moment een toost. De woorden gezaaid door de poëet verzachten…

ik snak naar lucht... het enige wat mij rest is een laatste zucht alles wat ik had is nooit wat ik hebben wou het enige wat ik nog heb is een ruw touw ik doe mijn ogen dicht, ik kom nu naar jou. het licht in mijn ogen raakt langzaam vervuld  met duisternis het spijt me voor dit gemis.....…

Ik draag je aan mijn hart en nooit moe zo hoog te dragen geef je mij uitzonderlijke kracht om jouw beeld levend te bewaren. Ik draag je aan mijn hart jouw liefde die zo kostbaar in mijn leven en toch hoe diep werd weer de smart toen ik jou aan God terug moest geven Ik draag je aan mijn hart een herinnering die nooit mag sterven en komt…

Wie ben ik Om jou te verwijten Dat je niet meer verder wilde Een oordeel Dat is niet aan mij Wat er toe doet Is niet wie ik ben Maar waar ik ben En wat ik voel Ik ben hier Jouw laatste woorden Ik herhaal ze nog een keer Maar ze verdwijnen In de stilte Want ik ben hier En jij niet meer.…

hoe moest het met mij morgen, als ik weer mijn rust ontweek, hoe moest ik voor een fit lichaam zorgen, als ik uren tegen het plafon aankeek, zo ging dat maanden lang, niemand anders hoorde ik praten, steeds zag ik jouw schaduw op mijn behang, onzin! maar dat had ik niet in de gaten, ach zo jong al, al het vertrouwde te moeten ruilen, was…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…

een vriend, jarenlang, een gabber meer dan dertig jaar van mijn leven, gemoedelijk en zonder dwang, bleef hij zichzelf geven, onschuldig en zo puur, voor mij zo helder als glas, geen kwaad zag ik in het geven van vuur, want hij verdween toch telkens weer in as, al die jaren was ik mij van geen kwaad bewust, niemand kende de gevaren om hem…

Al het goede wou ze aan iedereen geven. Nee, niemand genoot meer als zij van het leven. Niks gaf ze om haar veel te lage loon. Iedereen die ik ken vindt haar een geweldig persoon. Een geweldig persoon dat is ze zeker. Voor al haar goede daden verdient ze een beker. Als ze iemand kon helpen dan deed ze dat meteen. Lachen en praten dat deed ze…

Vertrouwd Het voelde zo vertrouwd. ik moest je laten gaan, was bang om je te verliezen. Een bestaan zonder jou, nooit aan gedacht. Hoe nu verder…..…

Het verliezen van je eigen kind het allerergste lot wat je kan treffen dat kind – je eigen je bent het zelf Jij bent dood en ook weer niet Nooit wordt je weer compleet wat was – geen ommekeer Je blijft de gelijmde vaas waarvan je altijd de breuklijn ziet Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu Maar toch geloof me je hond moeten laten…

diep van binnen weet jij heel goed, dat jij hem moet vergeten, naar voren kijken dat moet, weg met het verleden, jij ja jij weet heel goed, dat jij haar moet laten gaan, naar voren kijken dat moet, jij zult op eigen benen moeten staan, maar mijn god voor beiden doet dat pijn, pijn om alles te moeten laten varen, want samen was het ook…

als ik je niet zou willen zien zoals je nu bent dan had ik het vandaag nog steeds niet geweten dat je mij niets geeft en dat nooit zal doen wat morgen blijft bestaan toen, lang geleden was alles nog anders de hoop nog vers in het geheugen de toekomst helder en tastbaar de moed nog aan beide kanten even sterk ooit kwam ik jou tegen schijnend…

Geertje. Als je uit gemeanderd bent Je stroom stopt Het loopt uit in een brede waaier Een vlak meer De horizon verwatert met het leven. Als Eb en Vloed Jouw Downs en Ups Een lach een traan Je krachtig verzet. Wat was en niet meer terug komt. Dan ontspant je gelaat Alles wat ooit in je samen dromde Komt tot staan en staat. Kan…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

Wie ik liefheb wil ik niet verliezen liefde is mijn levens grootste schat daarom ging ik voor zij die mij verlieten kamers bouwen vele kamers en geen graf. vele kamers en geen graf daar wou ik niet voor kiezen omdat ik zoveel om hen gaf. wie ik liefheb bestaat niet in de dood. die leeft zijn leven verder In mij voort!…

de vlam is steeds lager, het vuur is bijna uit, de antwoorden steeds trager, onbegrip waar je op stuit, hoe heeft het zover kunnen komen, al die jaren leken zo goed, niets is er over van de dromen, en nu maar zoeken hoe het verder moet, maar kijk eens in de spiegel spontaan, voel wat je ogen jou zeggen, jij hebt je best gedaan, dus je…

Denk niet dat ik er niet meer ben als mijn as wordt uitgestrooid en verwaait met de wind dan zal ik ruisen, ruisen in de hoge toppen van de populieren word ik meegesleurd met de zaden van bloemen en planten zal ik rusten onder het bladgoud van de herfst tot ik verteerd in de winteraarde zal ontkiemen in de lente ik zal de witte lentekrokus…