Als jij je laatste pijn moedig hebt verbeten 't verkrampt gelaat weer glad wordt en sereen en ik die met de moed der wanhoop heb gebeden een lege kamer verlaat in snikken en geween. Als mijn woorden niet meer tot je spreken het teder aanraken je niet meer ontroert sinds alle aardse verbondenheid werd verleden en je hierboven door de Heiland…

leeg is mijn tuin zonder jou ieder bloemenhart is geknakt gebroken in rouw eens waren zij mijn symfonieën in lentebegin met snerpende vogels en dansende vlinders erin nu hangt aan ied’re bloemenkelk nog een traan voor wat zo mooi bloeide en niet verder kon gaan en grijze wolkensluiers houden mij uit jouw zicht en hopeloos zoek ik naar…

Als de octoberwind zijn stervenslied zingt doorheen bomen en hagen zuchten en klagen rukt hij aan ieder tak en blad keert kermend terug als hij iets vergeten had. Hij raast en hij tiert om wat lente en zomer met licht en warmte paradijselijk had gesierd - ook jij een schattig kind, in volle bloei en niet eens voorbereid ons houden…

wees niet bedroefd om mij ik ben vredig heengegaan door mijn engelen bijgestaan die hymnen zongen aan mijn zij verrezen ben ik aan de overkant door een sluier van dichte mist verscheen plots een hemels licht kwam ik een zonovergoten land hier heerst geen verdriet of pijn alle lijden door de Liefde verzwolgen onder 'n ijzige aardkorst…

De zomer sterft – de bloemen treuren in verlepte harten treur ik nu om jou je hoeft mijn bloemen niet meer, om je op te beuren mijn tuin ligt onder een wade van verdriet en rouw. Zelfs de zon verdwijnt en wolken drijven ze drijven langzaam of heel snel je had beloofd nog lang bij ons te blijven maar‘k weet niet – of je nu dicht bent of heel…

Droog, droog die tranen op je wangen je hebt lang genoeg geschreid. Voel mijn liefde voort in jouw verlangen en weet dat ik je hierboven verder begeleid. Ik leef alleen maar wat verder van je af in hart en ziel zijn we nauw verbonden. Ga niet treuren aan mijn graf laat de rozen bloeien waar wij elkander vonden. Droog, droog die tranen op…

Mijn Afrikaanse buren zijn verhuisd en de stilte grijpt mij naar de keel, want slechts herinneringen blijven achter. Ik weet wel waar ze naartoe zijn gegaan, maar toch, ik heb ze meer dan vijftien jaar gevolgd. De ouders in het begin nog als smoorverliefden op de balustrade achter elkaar heen zien rennen. Wonderschoon. De kinderen noemden…

wanneer 'het straks' nu zal zijn kan niemand zeker weten het einde is niet zonder pijn dat wordt het soms wel verweten 'het straks' is vast niet strak omlijnd niets lijkt bekend daarover wel spreekt men zachtjes en verfijnd 'men rust' - ik vind dát wel wat pover straks komen wij elkaar nog tegen daarboven, want je weet maar nooit…

de schommel hij strompelde er heen rafels aan het touw hangend plankje scheef twee verzakte palen hij was nog een kind veel ruimte om te spelen zwevend in de lucht vader deed hem duwen benen ver boven de lat luid gillend in de wind elke dag opnieuw vol fantasie en kracht op het hoogtepunt prachtig vergezicht hoge sprong eraf lachend…

Eén verlichte dag met afscheid van een knipoog siert vriendelijkheid achter donkere wolken als souvenir voor leven.…

Verzonken in gedachte op weg naar jou met zicht op kenmerken van madeliefjes en giftige reuzenberenklauwen in de berm bloeien gelukservaringen in herinnering. Een horizon gekleurd in het blauwe uur waar jij vurig voortleeft in je rode jurk met jouw pirouettes van de paso doble dat typeerde als de grootste verleiding. Op weg naar…

Ogen gesloten contactloos in de stilte in tijdloos kledij blijkt de verbinding constant tot eindeloos beademd.…

Zonder jou rolt die traan met in gedachte een geurig boeket die ik deel van kleurrijke fresia’s die mij steunt tot levend verzet.…

Dus... ik ben voor 's zondags, hij voor de week ? dan is hij oud brood en ik weer de cake. hij houdt van Aspe, ik houd het bij Claus, ik lees de Russen, hij geilt op Mickey Mouse hij houdt van Straus, ik verkies Mahler ik houd mijn haardos, hij wordt steeds kaler Woont hij in Kessel dan ik in Parijs maak ik het bont dan zweert hij bij grijs…

Ooit was je zijn alles ooit was het wij en niet jij of hij ooit was hij een vriend ooit of was het toch nooit? Was alles toen schijn en voel je nu geen pijn? Nee het was ooit anders het was ooit mooi het was ooit wij maar nu weer jij en hij het afscheid doet pijn maar hoe zou het anders kunnen zijn hij was een…

Bedankt voor alles zei je. We hebben het met liefde gedaan. Dat weet ik, maar ik ben op, ik kan niet meer. Ga maar slapen papa, morgen zijn we er weer. Welterusten pap, welterusten opa. Welterusten liefies. En toen was het stil...........…

Zomaar ineens besef je hoe kracht verandert in kwetsbaar zijn Zomaar ineens ervaar je het loslaten Zomaar ineens zie je en help je waar mogelijk is... En zomaar ineens sta je er samen voor En naarmate de tijd verstrekt besef je Dat het ook zomaar ineens voorbij is…

Ik schrijf de woorden die ik wil horen die ik wil zeggen die nooit tegen mij worden gezegd Ik voel een groeiend gemis voor iets waarvan ik voel waarvan ik steeds zekerder weet dat ik het niet heb gehad Ik wil een zachtjes houden van een geruststelling een liefde net zo fysiek als het romantiek was Een liefde die overloopt van zeggen…

Langs de kade zie ik het overzicht dat naar jou leidt de helder blauwe lucht ademt jouw reinheid getekend door schapenwolken die duiden je ademhaling wat zo aandoenlijk blijft bewegen in mijn herinnering. Dat gevoel is wat ik vanavond weer omarm om je verlegen te laten kleuren tijdens zonsondergang. De weg in perspectief maar…

In het vaarwater van de stille oceaan groeit de depressie door op drift geraakt gevoel dat tegen de klok beweegt. In serene rust onder toezicht van het oog raast de pirouette op passievolle ritme gestaag naar koelere streek. Als stervende zwaan met onhoudbare windvlaag stijgt de warmte op…