afscheid nemen van haar die alles voor hem betekende die alles voor hem deed is als een onbekende tunnel ingezogen worden steeds dieper steeds verder er lijkt geen eind aan te komen z’n laatste levenslust wordt er door gebroken en dan plotseling waar het licht zou moeten wezen met het einde in zicht staat zij daar met haar armen gespreid…

de kleur van het behang gisteren goed voor discussie vandaag van geen belang…

Blauw met zacht geel Beide kleuren bleken Niet somber genoeg De witte deurtjes Van het kastje Bleven eeurwig toe Het voorleesboekje Lag geopend Op de grond Op de bladzijde Van het sprookje Dat nooit begon…

De dikste tak Werd afgezaagd De stevigste stam Werd omgehakt De diepste wortel Werd uitgerukt Maar de noest In elke plank Dat ben jij…

Vleugje Gaultier Op het kussen De pasfoto In een lade Koude koffie In een tas Een paar sokken Voor de was Onze ringen Wat ik snap Op een trede Van de trap…

Een vriend van mij Is gestorven Opgebaard En geborgen Het is wel vreemd We hebben elkaar Niet echt gekend Het is wel vreemd Want hij heeft me Nooit echt gezien Ik wist het nog niet Tot zonet In de krant terloops Werd opgemerkt Ik hoorde hem vaak Ik hoorde hem graag De lach de traan Goedhartig spontaan Ik zal hem nog…

je zult mij niet horen over verlies ik zal het met de stilte delen de stilte die alles omkleedt en samen met jou het verlies denkt te kunnen beperken het nooit helemaal kan oplossen als in een kalme stille zee zoals een vis zal het zich erin verschuilen en af en toe zal het zich laten zien en zal ik toch weer aan het verlies…

Al weken staar ik naar die dode twijg Met onderaan iets nieuws en pril Dat groeit en naar het zonlicht neigt zonder enig gedoe en stil Alsof het niet gezien wil zijn en met groene bladeren De twijg verbergen wil Rank en slank en fijn Kan het zijn dat in de twijg De dood slechts tijdelijk verblijft Zoals de dag de nacht verdrijft…

sinds jij vertrok is er nog steeds zon is er nog steeds regen maar onze regenbogen zullen blijvend ontbreken…

je hield afstand al die tijd ook al streelden je handen mij sprak je liefde zonder woorden omdat het zo was tussen ons ik en jij eindigden wij zonder woorden en was niemand die ooit meer wat hoorde over ons ik en jij voor altijd voorbij...…

Soort bij soort of thema bij thema op alfabet of op kleur op jaartal of gebeurtenis op componist of muziekstijl op auteur of titel boek in albums of los in mapjes in dozen, ordners los in laatjes, kasten het is afzien het ordenen van je leven 'to be or not to be to do or not to do' zelf kom ik uiteindelijk in het…

Vergeef me Steeds maar de vraag waarom leef je In mijn leven een nieuwe start Het Leven heeft me getart Ik zeg het niet vaak maar het komt uit het hart Eindelijk een comeback van Danny van Strien En een hele nieuwe start…

Mijn oude vestingstad Hellevoetsluis Gelegen aan het Haringvliet Water boten schepen die je daar aan de boulevard ziet Ook al is er niets te doen Ik voel me echt thuis In mijn oude vestingstad Hellevoetsluis…

als je niet meer wilt weten wat ik voel en ik het niet meer zie zoals jij het ziet als je niet meer luistert naar wat ik vertel en ik niet meer wil horen wat je zegt als je wegloopt wanneer ik huil en ik je dan laat gaan als we nooit meer samen praten en we elkaar los moeten laten omdat het nooit meer is zoals het was en het…

hij zei: als ik niet meer ben laat het iedereen en niemand weten al degenen die ik wel of niet ken vertel het geen mens want ik was ook hen nu en in de toekomst en verleden vergeten begraaf me in het bos stilletjes – zand er over zoals ook een daar gelegen boomstam wordt verteerd en overwoekerd met mos dek me toe met afgevallen…

Mam, Het eerste jaar zonder jou. Weet lieve mam, dat ik altijd van je houd, Waar je ook zult gaan, waar je ook bent, Het was fijn dat ik je als mijn moeder heb gekend, Liefde overstijgt alles, mijn liefde voor jou blijft bestaan, Waar je ook bent heen gegaan, je blijft mijn moeder, Ik jouw kleine meid, tot in den eeuwigheid.…

Mijn kind, ik zie je overal, je bent nu bij de wind, het mooiste bergkristal, Ik hoor nog elke dag je stem, schrijf nog iedere dag je naam, Ik mis je zo vreselijk op dit aardse bestaan, Mijn leven gaat door, al lijkt hij stil te staan, De dag dat ik jou verloor, is de dag waarop pijn nooit meer voorbij zou gaan. Je glim lach, je liefde,…

alles zal je ooit verlaten het voorjaar dat plaats maakt voor de welkome zomer die weer verwaait door de onverbiddelijke herfstwind zoveel verlaat en komt ooit en soms nooit weer terug vaders moeders zusters en broeders gaan hun eigen weg maar wat je er ook van vind het verlaten uit het nest van je laatste kind bezorgt je ook weer…

mijn oude mobiel deed het al lang niet meer en toch was er nog die ene plotselinge keer de accu was af en leeg en toch bracht hij even z’n eerder vertrouwde beltoon weer teweeg dat kan toch niet dat kan niet bestaan het leven dat hem ooit verliet hoe kan hij toch overgaan het was mijn moeder al jaren dood ze zei: ik voel jouw verdriet…

Denk ik aan jou dan lig je niet in de natte klei Van een kerkhof in Monaghan; ik zie hoe jij In een laan tussen de populieren loopt Op weg naar het station, of blij Naar de tweede mis op een zomerse zondag – Je komt me tegen en je zegt: ‘Vergeet niet voor het vee te zorgen !!!…