pingelen, pingelen moet je in Turkije of ze nemen je beet met hun prijzen eerlijke mensen wijzen ongerechtvaardigde koopwaar beleefd af zonder pleiten…

een krokus opent haar lipjes voor een tongzoen van de voorjaarszon…

Verdriet en pijn Opnieuw en opnieuw Geen hoop, geen geluk Enkel gebroken Van binnen Van buiten Enkel kapot masker, Fake glimlach Waarom niet? Een keer geen masker, Geen glimlach Een keer echt gelukkig, zelf gelukkig Waarom niet? Niemands last Zelf geen last Waarom niet?…

Ik heb twee glazen flessen, hun halzen trekken krom. 't Zijn twee precies gelijken, ik lach er een beetje om. Het is alsof ze naar mij buigen. Glanzend groen, een mooi gezicht. Ze hebben een dikke bodem, die schittert in het licht. Ernaast staat een klein vaasje, met één enkele rode bloem. Vanuit mijn stoel zie ik het aan, het hele plaatje…

elk jaar biedt 8 maart ons weer een reden om de vele vrouwen in ons leven te vieren de dochters de moeders en de vriendinnen die wij liever toch dagelijks fêteren zouden met diep respect en de oprechte waardering die hun moed hun inzet en inzicht verdient met een lach weten zij de wereld te keren veranderen zij somberheid in waar geluk brengen…

In mijn droom Ben ik vrij Zonder zorgen Ben ik er Gewoon Ik hoop Dat Die droom Ooit eens Uit mag komen…

't Is avondstil .Ik hoor een klokje slaan de hemel roept mij, om tot U te gaan Uw engelen liggen al in aanbidding neer ook ik breng een lofzang voor mijn Heer! U legde zelf de woorden in mijn hart die doorheen de dag gaven moed en kracht en woord na woord vormden zij 'n liefdeszang waarmee ik U wil loven mijn leven lang. Dat avondstil gebed…

In mijn stoutste dromen ging ik hem te lijf, met goedendag, salpeterzuur of met een ordinaire rijf. Maar ‘t zou wellicht zo vlot niet gaan, die gast heeft ooit nog judo gedaan en leerde smerige streken van nonkel Kageebee, hoe je banden lek moet steken of katten kan verzuipen in een vieze achteraf w.c. Maar kom genoeg gelachen, Vladi is…

Van onder de beschermende mantel van de donkere aarde hebben de eerste voorjaarsbloeiers in een kleurrijk tapijt zich een weg gebaand naar het eerste zonnelicht dat een gevoel van verlangen oproept naar de komende lentetijd en een glimlach zal brengen op ieders gezicht...…

Het middagconcert was begonnen Ik ging er goed voor zitten Achterin de woonkamer Van de Uylenburgh Ik spits mijn oren Nieuwe composities Zijn zo aan mij besteed En dat nu dan in de Uylenburgh Ik voel me verbonden Met muziek en mensen Zeker ook met oude(re) mensen Verzorgd in de Uylenburgh De pianoklanken vullen De smaakvolle huiskamer…

Als ik mij neerzet om te schrijven, is er een remming om mij heen. Door al die hoge muren, ik bouwde zelf….ja, steen voor steen. Ik voel me daar zo veilig, ja, ze zijn hoog genoeg. Houd deuren veilig dicht, blijf zelf wel uit het zicht. Men hoeft toch niet te weten, hoe klein ik werk’lijk ben. Met schaamrood en met tegenzin, schrijf ik…

de witte voorjaarsbruid staat mij op te wachten ze beloont mijn leed van verlangende gedachten en toont haar witte kleed de sluier is af genomen ze laat me bij haar komen want ze weet zo ondertussen dat ik het niet kan laten haar te omhelzen en te kussen daar is ze ieder jaar weer op uit…

Men liet weten: het vuren voor even te staken zodat mensen konden vluchten, toch vielen knallen te horen, werd er geschoten door die onverlaten! Staakt het vuren, slechts voor een paar uren zodat mensen even naar buiten kunnen het mocht echter niet lang duren ze wilden geen leven in vrijheid gunnen! De grenzeloze bruutheid van slechts 1…

'Onze Lieve Heer heeft rare kostgangers' en dan kijken we meestal naar anderen!!!…

Blauwe bloemen in een blauwe lijst, die wil ik maken. Ik zie ze reeds in mijn gedachtegang. Het doet me nu al deugd, blauwe bloemen in een blauwe lijst, geven me nu al vreugd. Blauwe bloemen in een blauwe lijst, en dan op een witte muur. Ik stel het me zo voor. Mijn hart raakt al vol vuur. Die ga ik schilderen, schilderen in azuur. Het…

Het trotse rijk Oekraïne lijdt onder de geweldige buur dat uitgestrekte Rusland bommen suizen kwaadwillend sterke gebouwen van de hoofdstad branden weerloos tot puin en as mensen vluchten angstig weg of schuilen vol klamme angst in ondergrondse ruimtes wil de machtige heerser van het ruime Oosten een dwingeland wezen gelijk de tsaar…

Als ik de herfst voel Van binnen zo leeg en koel Soms op die momenten Maak jij het in mijn ogen lente…

Toch raar dat al die kleine landjes... het meeste lawaai maken verbonden door een unie voelen ze zich super ze roepen en ze tieren, en sneren voor een camera. hou op en staakt het vuren of anders zullen we jullie kraken wat een een larie, wat een flop want zelf weten ze wel beter... hier kunnen we niet tegen op. doch, ze kunnen het…

het mooie van een laatbloeier is dat hij zo lekker laat nog bloeit alle anderen zijn dan al vermoeid ze laten de kopjes zakken en hun stengeltjes knakken en de laatbloeier is de enige die die dan nog boeit omdat hij dan nog bloeit en alle aandacht opeist en o wat vindt hij dat fijn en waarmee hij bewijst dat de mooie ware woorden…

Wat weemoedig opgestaan, een depressie lijkt te komen ik voel het aan mijn ogen dus laat ik 't water stromen Geen blije dag in 't verschiet en de stilte laat me varen ik zie het niet meer zitten, voel me gevangen door de jaren Starend naar mijn kerstboom, wat flikkeren die ledjes raar... mijn boom die staat niet recht en zoekt steun…