Het is april en op de fiets heb ik mijn handschoenen gemist Het zijn de krokussen en hyacinten de bloemen in velerlei tinten die zeggen dat ik mij niet in het jaargetijde heb vergist De hoge huizen de torens de ijzeren hekken in de waarschuwende straten en al wat daar te gronde ging Zij die meer uitdeelden dan toebedeeld kregen…

Hertje, zo mooi. Zo sierlijk ben jij daar. Ik voel mij zo ontspannen. Als ik jou streel door je zachte haar. Hertje zo dapper. Zo sterk is jouw gewei. Jij bent zo ontzettend vlug. Je bent zo vrij. Ik loop naar je toe. Door het bos, zo oud. Ik pak voor jou een appel. Een appel van goud.…

je hebt me In je ogen verdronken Zo blauw zo diep zo diep Toch voel ik me opgetogen Want een liefdevoller Verzonken zijn Bestaat er niet…

In mij Is een weten Waar ik Altijd Naar toe kan De wonderlijke Schat…

Groen is het gras. Groen zijn de bomen. Groen is het leven dat nog moet komen. Maar als het zo doorgaat dan gaat het mis. Dan weet ik niet of er over 50 jaar nog wel zo een aarde is. De mensen zijn bezig de aarde te vervuilen met uitlaatgassen en rommel op straat. Het is echt om te huilen. Moet de aarde zo mooi blijven. Zorg er…

Vandaag zaten we weer op het terras Iets wat altijd gewoon nu iets bijzonders was In de zon met de ontwakende geuren van bloemen in de voorjaarswind boven de ranja een bij hoorden zoemen…

Het Universum Ik ben er Deel van Alles Is In mij…

Langzaam gaat de zon ten onder. Wolken kleuren rood en geel. Bliksem begeleidt de donder bij een machtig tafereel. Over alle stille bomen. waakt de grote gouden maan. Vergezeld van mooie dromen die als sterren blinken gaan. Als het schouwspel over is dan pas valt de duisternis. Alles wordt in 't zwart gehuld en de zon wacht vol geduld…

Open de vensters van je geest, En laat het leven binnen. De geuren van de lente, die buiten wacht. Met bloesems in tinten, teer en zacht. Het spelen van een kind, het laat je hart weer leven. De neiging om te zingen. Barstens vol herinneringen. Hoe heerlijk dit gevoel, dat zich ieder jaar opnieuw onthuld, het leven doet ontspruiten. Met…

Ik voel in de natuur diep mezelf en ook het Al. En ontdek zo weer het vuur dat mijn licht ontsteken zal. Elk dier, elke boom, al het water en de wind zijn de spiegels van mijn droom van de Vader die bemint. Ik geef mij over aan de adem en het ritme van de kracht om te komen tot het weten dat de schepping is bedacht.…

Met alle respect; toch is het mij een raadsel versoepelingen waarom juist nu? Nooit eerder was het gevaar zo groot een jaar lang hebben wij ons aan de regels gehouden en nu we er bijna zijn komen er versoepelingen tegen het advies van de medische wereld in En och, wat doet mijn hoofd een pijn misschien is mijn verstand…

onze koning gaat op akelige jacht 5 miljoen subsidie wie heeft deze stomheid bedacht het anders zo juichend gezicht van deze Koninklijke jager wordt keihard de dieren kunnen geen kant op smart misschien indruk maken aangaande vrienden jagersclub stoere verhalen te kunnen vertellen in de pub Nederlandse oranjevlag…

Ik ben genoeg Ik mag leren Er gewoon te zijn Ik ben oké Ik hoef Aan niemand Te bewijzen Dat ik oké ben…

Overal zien we je, je raaskalt er op los en het voelt als een onvrijwillige inbreuk op de persoonlijkheid van de mens die jij in het totaal niet kent of misschien juist wel en doe je dit omdat je bang van ze bent Jarenlang al ben je zo bezig met maar één doel je wilt overal gezien worden met je versluierde woorden laten zien…

Mijn broer was als kind zeer goed in techniek en ik excelleerde in gymnastiek. Hij ging dus naar het technasium, maar ik kon niet naar het gymnasium!…

Een sprankje hoop is als een lichtje in het duister. Een vlaagje wind drukt het uit als stilletjes gefluister. Het bosmeertje dat golft zachtjes over het fijne zand De zon die dan opkomt verlicht langzaam het strand. De wolken drijven langs de egaal blauwe lucht. De bloemzaden verspreiden en vervliegen hun tochtelijke vlucht.…

een terras is slechts wat stoeltjes met een tafeltje ertussen een kaart met getypte lekkernij hier en daar een asbak hier en daar een bloempje hier en daar een kaarsje uitzicht als een schilderij of stoeprand baksteen en gevel whatever, het glas is leeg en moet halfvol niet thuis niet binnen niet alleen maar de zon op onze bol…

Ik zie je nog staan, daar voor het raam. Je handen in je zak, je haren zilvergrijs, je ogen hemelsblauw en ik... kijkend naar jou. Je had je netjes aangekleed, want het was zondag. Dat was je zo gewend. Ik weet nog wat ik zei: “Eigenwijze vent.” Je bromde wat terug. Het gevoel dat me dat gaf... Je was zo knap! Dat wou ik toen niet…

Dagdieven in de eerste lentezon. Die de eerste warmtestralen schijnt. overschaduwt dat wat slechter kon. Alle narigheid verdwijnt. De natuur in al zijn pracht ontwaakt. Een eind aan winterdromen maakt. Het preludium van het vieve zomerseizoen. Reïncarnatie van het eerste groen. Bloem en plant met een weergaloze kracht. Integer het eerste…

Na de genocide een volkerenmoord van één tot 1,5 miljoen op de Armeense Christenen zijn zij over de hele wereld verjaagd uiteengeslagen Wie zal dit volk en haar lijden begraven? uit de heldere rivier ontsproten Met een witte wolk die voor ze uittrekt gaat het volk voorwaarts O luister , luister naar hun stem de aanklacht…