Stel, je hebt geen bed om in te slapen waar leg je jezelf dan neer het komt me in gedachten vaak voor niet zomaar een enkele keer. Stel je hebt geen bord om van te eten geen vork of lepel eveneens ‘t komt me zomaar voor de ogen net als douchen, een groot goed algemeen. Stel je hebt geen huis om in te leven geen stoel om te zitten gaan…

Als de ziel zingt De melodie van stilte ken ik inmiddels uit het hoofd omdat het ligt opgeslagen in de krochten van mijn ziel leegte en volheid komen daar ze tezamen het maakt me vrij daar ontwaarde ik dat eenzame leegte ook volheid van het leven kent de ziel vertaalt die melodie eens immers is mij die rozentuin beloofd een witte…

Van harte welkom fluisterde het steen zie het tot mij komen dus niet als straf Ik wachtte al even; het voelde alleen nu jij er bent zeg ik, welkom in je graf Ik had jou beslist heel lang verwacht op een kerkhof lig je eenzaam, alleen; En absoluut op zo’n december nacht voelt het eenzaam, als ijskoud steen Als kille wind door al de bomen…

Door mij Aan te passen Aan ieder ander Heb ik mijzelf In de steek gelaten En ben ik verdwaald…

Ik ben op weg Terug naar mezelf Goed bezig Goed op weg Maar de weg Is zo eenzaam En voel me Vervreemd En verdwaald…

Ze voelde zich door God en ieder verlaten kilte had zich dof in haar innerlijk gebrand ’s Nachts zwierf ze begerig door de straten en dacht ze, ik maak mij nog eens van kant Koude winterwind sneed in haar dunne jas af en toe vond ze een totaal verrotte tomaat In een slooppand vond ze een oude matras daar voelde ze zich even geen brokje straat…

Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt alleen maar aan vandaag. Hij wil niet aan morgen denken. Gisteren is hij reeds vergeten. Hij zit gevangen in het hier en nu. Een man in de woestijn. Soeverein maar toch alleen. Hij denkt aan een rivier die stroomt. Hij denkt aan de groene bomen. Van gisteren wil hij niets meer…

Nu iedereen eeuwig jong wil lijken wonen ze in een woonzorgcentrum. Deze krijgen mooie namen, het bloemenveld, de wending. De namen dragen vaak een belofte in zich iets met bloemen en regenbogen en dat er in het leven altijd spannende wendingen kunnen gebeuren. Hoop doet veel. De bewoners ontwaken uit hun hangmat. De grijptang boven…

Als jij nu even aan mij denkt, dan heeft er vandaag toch nog iemand aan mij gedacht.…

Kerst 2020 Zit hier Alleen in Mijn huisje Boompje versierd En ik vraag me af Hoe zou het zijn Mezelf Te zijn En samen Te zijn…

zij zagen hem lopen langs de straten was nooit met iemand aan het praten niemand kende iets van zijn levensverhaal een vreemde met een onverstaanbare taal hij ging met ietwat gebogen schouders toonde daardoor een tiental jaar ouder zijn ogen lagen diep en keken verward of hij niets meer van ’t leven had verwacht hij woonde in ‘n verkrotte…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

ooit eindigen we van die gezamenlijke krachtige bui regen in die eenzame alleenstaande kleine onbeduidende drup dat kun je niet voorkomen dat hou je echt niet tegen maak je daarover toch niet druk bedenk voor jezelf even regen brengt meestal zegen weet ook al ben je klein alleen en bang - voor de harde uitgedroogde aarde…

Avond mijmering Ik sta buiten op mijn schemerig balkon, ontvluchtte mijn stille kamer die de hele dag al tegen mij zweeg. Achter het einder sterft de zon in oranjerode vlammen en veegt met duister, langzaam de hemel leeg. Een zwakke bries voelt weldadig koel, bomen bewegen traag hun takken alsof ze mij zachtjes wenken. Spreeuwen zoeken…

Single Alleen staand Even overvalt Me de angst En eenzaamheid Er altijd Maar alleen Voor te staan Had ik maar Even iemand Die mij vasthield En vertelde Alles komt goed…

Vandaag Sinterklaas De kerst in zicht Verjaardagen Ik hou daar niet van Ik voel dan Te veel druk Gevoel van alles te moeten Wat belastend Voelt Voor mij Zijn feestdagen Bedoeld Om elkaar Te horen En te zien Door alle Drukte Er omheen Is dat vaak Niet mogelijk En dat is Waar ik dan Bang voor ben En wat ik mis…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

zou je even met je handen door mij haren willen woelen en mijn hoofdhuid masseren of alleen maar even voelen mij gewoon een beetje aanraken mijn gezicht strelen doen alsof of je met me bent begaan en me zo een beetje helen en mag ik dan mijn handen even dankbaar om de jouwe gaan vouwen schenk me dat gevoel van echt te leven ik voel…

Zonnetje Schijnt In mijn huis De kleuren Van de herfst Schitteren Op een Hemelse manier Naar binnen In mij Heerst Een onrust Een storm Een verdriet Een eenzaamheid Ik weet het even niet Zou zo graag willen delen Doe zo mijn best Maar weet het even niet Het is zo raar De mensen Waar ik Naar mijn gevoel Wat met Te delen…

De eenzaamheid neemt hard toe in deze coronatijd. Zoveel mensen alleen, het is niet te bevatten. Hoe langer het duurt, hoe erger dit probleem zal worden. Het is niet te overzien, maar het aantal ligt veel hoger dan wij denken. Toch kunnen we er voor die mensen zijn, ook al is het op enige afstand.…