Waaiwind wapperende rode sjaal Stofbril vol dood insectenbloed Plofgrommende uitlaatgebrul Geuren olie, benzine vermengend Asfaltzwart, wittestrepenflits Trillend zadel, motorhitte langs edele delen, gelukzalig gevoel. Een tanktjokvol vrijheid, gelukschreeuwleven. Zonnewarmte op ledervest, spijkerbroek Relaxed geleund, bijna slaapgevoel.…

Tien jaar later .... wiedend tussen het jong plantsoen, fleurend bij vers frisbronnend water, horen de telers boven ‘t groen ver hoefgetrappel en geratel. het span komt recht hun richting uit met aan zijn boord een jongedame : asblond van bles en blank van huid arriveert daarginds Jean’s erfgename. zij herkent goed de hypocrieten…

tegen de heuvel, dor en droog van maquis, grindzand en rotskeien, vecht zich een ezel traag omhoog langsheen de lege boerderijen de pendel uit een verre bron houdt zich soms koppig stil en star het water, klotsend uit de ton, smeert het geratel van de kar eens boven bij de laatste bocht hoort men de bultenaar ‘hòò ! halt !’ Jean veelt…

alles is een samenvatting regie koos knipte hele Nistelrooy er uit dit keer geen ene balaanname je zag hem wel lopen Cocu niet bleef onzichtbaar…

Ik had gewaarschuwd moeten zijn De regisseur had het over beeldenrijkdom van leven ende dood en teksten als los zand waardoor structuren losgelaten een nieuwe werkelijkheid ontstond Ik viel in slaap, mijn laatste fort tegen ´Het Lied van het Hart´ met stromen bloed ondanks het knierpend achtergrondgeluid De Middeleeuwse kleren waren mooi…

Een rijpe vrouw Zij is mooi, elegant Haar ogen flirten Innemend charmant Ze schittert op het doek Laat menig hart kloppen Haar prachtige lichaam Doet de tijd even stoppen Een rijpe vrouw Zij is mooi, elegant Haar ogen lachen Een vrouw…zó markant……

Spinnenangst ze wordt er alleen maar groter door vrees ik en ik hou niet van dat superman gedoe Geef mij de natuur: een regen van bloedzuigers tse tse vlieg en vraatzuchtige penisvisjes heerlijke docu's over duiken naar scheepswrakken met mensenetende witte haaien en over het wroeten in aarde of ik verlies me in een erbarmelijke vertaling…

serieuze veranderingen wachten ons met het klimaat de film " De dag na morgen " is het die daar over praat... het C.O.2 is de veroorzaker... kan men er iets tegen doen? opgeslokt door terreurbestrijding vergeten we het klimaat, van elk nieuw seizoen... Je wordt er echt niet vrolijk van en liever stop je het weg we zitten onze tijd…

Tranentrekkers vullen de zaal met mensen die als haatobject zijn geprojecteerd op een wit doek vol met vlekken in de bioscoopzaal letten ze niet op je onschuld. Zeg vooral geen ‘boe’ of ‘bah’ maar laat het allemaal zijn gangetje gaan als de speler zijn been er dan toch weer afvalt maakt het niet uit, the show must go on.…

Hij zat onschuldig in de dodencel een simpele ziel met een gave z'n genezende kracht bracht herstel hij doodde niet, hij was een brave. Hij was groot, sterk en zwart hij móest wel 'n moordenaar zijn door superieure bewakers gesard voelde de grote man zich klein. Al bleek hij onschuldig te zijn liet hij zijn executie doorgaan lijden onder…

Als de dood voor het lijden Slapen gaat, Laat je leven dan voor mij Een weg van straten vermijden. Verfilm mij met ernst En beloop mij, een weg, Weg van lijden…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

dit wordt een droef gedicht over een film, die nooit verdwijnen zal en slechts bestemd voor een enkele toeschouwer krampachtig sluit ik mijn ogen met als enige resultaat een nog indringender beleven van deze fatale beelden keer op keer ga ik de confrontatie aan, de ene keer in gelatenheid, dan weer met gebalde vuisten van woede…

Een plek waar je iemand anders kan zijn Een plek waar je ware liefde vind Een plek waar je wordt bemind Een plek, o zo fijn Hoge hoeden en pruiken Make-up en glitterjurken De goede en de schurken Een andere stem om te gebruiken Jezelf verliezen Opgaan in een personage Iemand anders zijn bagage Je hoeft nooit echt te kiezen Eeuwig…

Het papier groeit aan de muren bedoeld voor het doelloos turen Propaganda voor het dromende volk ontzetting doorboort me als een dolk Ik heb die films dus nooit verslonden voelde me nooit trend gebonden meepraten kon dus niet lag toch al niet in 't verschiet Of lag het aan te weinig geld? eerder teveel aan superheld…