Ik vraag me wel eens af waarom we zo verschillend zijn het lijkt me juist zo ontzettend fijn maar ja, dat is nu achteraf als iedereen, dun of dik zo leuk zou zijn als ik…

zacht ademgeruis doet haar voelen tot in haar tot in haar diepste zijn het is waar die lijn breekt nooit af wat is wat was dit blijft tot waar de tijd gaat gaat de pijn wie is er te laf wie lijdt om te beseffen dat sommige lessen nooit leren huil niet om wat was lach glimlach het is gebeurd ook in de kilte kleurt de zon alles…

Ik holde achter mijn gedachten aan steeds verder raakte ik achter mijn krachten begaven het moedeloos lag ik langs de weg nu onttrokken ze zich aan mijn waarneming met mijn laatste krachten stond ik op en begon te rennen als een echte marathonspecialist de kronkeling in de weg gaf niet veel hoop maar ik zag iets liggen ik stopte en raapte…

Een mens, die zich bewust is van de diepere lagen in het denken en het voelen, weloverwogen en met bezieling communiceert heeft een inspirerende en positieve uitwerking op een ander…

Strakjes ben ik uitgestorven Ik voel me al bedreigd Van mij bestaat er nog maar 1 Die kwaaltjes heeft en hijgt En toch, ik hoef geen reservaat Geen kweekgroep, geen gekloon Laat mij nou maar mijn gangetje gaan Dan leef ik toch gewoon Voor mij bestaat geen fokverbod Er is dus nog wat hoop Uniek ben ik in heel mijn soort En zeker niet te koop…

Opgestaan de ochtend beleefd indrukken opgedaan de spiegel bekeken kleding uitgezocht de dag tegemoet het leven weer aanvaard in al zijn facetten denken aan noodzakelijkheden terzijde schuiven van narigheden die iedere dag weer tot mij komen mijn gedachten herhalen zich in een zekere rangorde daar ontkom ik niet aan het zijn vleugjes…

Een mens heeft een leven lang nodig om alle maskers van zich af te zetten…

Het is niet te hopen Maar stel je voor Dat ik muteer Een stoere Henk Die kikker wordt Die scheten laat En nog veel meer De hele nacht De buurt hier stalkt Mijn kikkerslijm Op muren kalkt Met hardrockkwaak De nachten rekt Met kikkerdril Mijn kroost verwekt Miljoenen kikkers klein en dik Met net zo´n grote bek als ik Die slaan, net als…

vol verbazing en respect aanschouw ik hoe je weer jezelf herneemt vanuit schijnbaar een hopeloze situatie het wonder der veerkracht…

De tulpen in de vaas bloeien vrolijk en parmant brengen lenterse vreugde in dit bar-winters land Crisis, regen of natte sneeuw het maakt helemaal niets uit we gaan toch door het leven met deze kleurrijke buit. En dat bloemetje krijgt van ons mondjesmaat zijn water, zo blijven wij een beetje warm in dit koude theater.…

een eigen blikveld bepaald door het uitgangspunt de wereld rondom gekleurd door een waarneming…

Het water zuipt de longen vol en zuigt er naar beneden De gloed van zon verstard tot glas en wuift er moegestreden Naar al wat was en niet meer is zou zijn maar toch nooit kwam Gelijk een zee in eb en vloed er gaf en nu ook nam…

op mijn balkon drinkt een vogel van het smeltende ijs in een stralende zon achter het glas hoor ik het gesprokene overdenk en laat bezinken buiten ploft de sneeuw uiteen op de grond de merel lest zijn dorst en ik de mijne…

de splinter steekt diep levenslang gerijpt werkt langzaam richting oppervlakte…

Was het maar morgen of gisteren of nooit. Ik kan niet slapen. Kon ik mijn hoofd maar in mijn bed begraven. En niemand uitnodigen voor de plechtigheid. Was het maar toen of straks. Of een keer dat ik wel kon slapen. Kon ik maar wegzakken door mijn matras, door de grond. En geen mens tegenkomen. Was het maar soms of later. Was het…

mijn lichaam bewaart de herinnering aan wat geweest is attendeert op wat vergeten leek de sporen volgend verteer ik het onverwerkte…

de onbevolkte woning het onbemensde leven hoogste tijd de plaats te betreden en te zijn…

dwarrelende bladeren doorluchten verwarrende gedachten diepzuchten hopeloos gemodder te duchten…

binnen en buiten in evenwicht die balans een dagtaak des nachts ben ik vrij ik meld me bij het ochtendgloren…

klopt mijn vlag en klopt de lading…