wind trekt aan regen tikt je tegen slaat je lam je vraagt je af hoe dit zo kan maar eenmaal uit het veld geslagen staat er een ander op jouw plek…

Op onze scholen in óns land is van alles aan de hand het geven van lessen is te kort. Kinderen spijbelen dusdanig dat er een speciaal team op pad gaat de spijbelaars alsnog te motiveren naar school te gaan om precies, te leren. Op onze scholen mankeert het een en ander een nieuwe les is geïntroduceerd de les van wapens en het liefst…

Dit is wat ik weet Buiten is van niemand Dit is hoe ik heet Wat echt is en voort gaat is niet goed te zien want Ik leef in een zelfgemaakte kooi van ijs, wolken en verf Het zegt me is te laat Te laat voor spontane dooi Nu open ik mijn ogen en alles wat eeuwig leek te vriezen smelt. Ik ben bedrogen door mijn ik, mijn eigen haat Bomen…

de waarheid is wat niet wordt opgeschreven je schetst een beeld dat nooit geheel voldoet zoals wel vaker voorkomt in het leven men merkt het wel maar een ieder vindt 't goed je schrijft een vers met een verkeerde pen terwijl je vals wat schuine liedjes zingt maakt wat muziek in vrolijke akkoorden ondanks dat droefheid jou steevast omringt…

De populaire jongleur verloor een hand maar bleef dromen dat zijn blote voeten zijn handen konden vervangen Nu oefent hij lange dagen zijn tenen in lenigheid in handstand op één hand ondertussen leurend met zijn nieuwe act Binnenkort de première op het pleintje in z’n straat want in het theater hoeven ze hem niet meer…

De hond verjaagt vreemden hij blaft zijn verhaal De koe graast ons Vlaamse land tot de bodem kaal De kip kakelt chaotisch politiek schandaal Maar het varken met Vlaamse eer doet me telkens wederkeren naar dat Vlaamse land Keer op keer…

‘k ben in de hongerput geboren van zwart Nazareth met niets dan armoe aan me donder en dode dromen aan mijn bed onder het kruien van de molen in die gemene kolenlucht werd het grove mout vermalen voor mijn vaders drankzucht wie bezong de blanke top der duinen in het vuil van de achtersteeg wie rook de lente van ommuurde tuinen in een stad waar…

De waarheid is een zeilboot die zich laat leiden door de wind Het is die ruk of windstoot die voor jou het gezochte vindt…

Boeren wonen hier nu nog Terwijl de bouw maar verder gaat Het wordt levendiger doch Gelukkiger is niet 't resultaat Een boer kijkt moedeloos toe Het sneeuwt nieuwe gezichten De wereld wordt nooit moe Van andere gedichten…

U leest een woord En denkt aan wat u dacht Welke betekenis het woord kreeg U leest een woord En denkt dat wat u wacht Meer is dan dit. Niet zo enorm leeg U leest een woord: een woord…

Over een grindplein naar de binnenstad Langs fietsers, winkels, stoplichten Het was maar even dat ik vergat Langs grachten, gebouwen, toeristen Hoe afhankelijk we zijn, we zwichten Langs kleine huizen, panden, tegels Ik wandel van bovenaf De metroroute…

Het begin van alles is Een eind van alles. Een spoor Eindigt niet in het midden Maar ongeveer bij Het eind van alles en Het begin van alles…

al zijn alle mensen gelijk de wereld vertelt iets anders op basis van de kleur van een stel ongekleurde cellen leert iedereen zijn plek wel kennen rood staat gelijk aan dood voor moord en zelf vermoord het volk verstond geen woord van goud en koorts ernaar en geel, geel is geheel geheid het meest heidens in de rij voor wij doch uniek…

Op blote voeten kwam zij met een bundeltje niets keek haar ogen uit naar de overvloed van dit westers land zij warmde haar handen aan een fata morgana slikte lang vergeten tranen de oorlog leek voorbij maar was nooit zo dichtbij huis schrijnende beelden van haar moederland waar dood geduldig wacht…

als ik over de galerijen loop en bij de mensen binnenkijk lijkt het even op de uitverkoop in deze grote nieuwbouwwijk bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme…

Mijn buurvrouw is pas gevonden liggend op de koude grond, haar lichaam al totaal ontbonden een kennis die haar zo vond. Weken had ze daar gelegen, niemand die er wat van wist, vast een hartinfarct gekregen we hadden haar nog niet gemist. Druk met onze hebbelijkheden geen tijd voor die ander daar op straat we houden ons zelf graag tevreden…

“O” wat is het fijn, inwoner van de Korenbloemstraat te zijn. Gelegen in de stad Roeselare, wonen we zoals we in ’t westvlaams zeggen: oal te goare. Die inwoners heten we voortaan, “Korenbloemers” daarom is het “O” zo fijn “Korenbloemer" te zijn. Zoals een korenbloem, groeiend tussen korenhalmen, de halmen gaven haar steun, zonder die…

Waarom sterven er nog kinderen door honger en gebrek aan drinkbaar water. Terwijl er genoeg voedsel is ter verzadiging van heel dees aarde. Waarom lijden er nog mensen, aan de last van een leven zonder glans. Terwijl wij met zo velen zijn grijpt eenzaamheid nog steeds z'n kans. Waarom noemt men een missile…

Waarschijnlijk kent u het wel dat u zegt nóóóóóit "zoiets" te doen Het heeft niet altijd te maken met normen, waarden of fatsoen Soms geloof je gewoonweg niet tot "zoiets" in staat te zijn En is je denkvermogen op dat vlak door de omstandigheden klein Maar als je dan zélf "zoiets" meemaakt en jouw omstandigheden veranderen Pas dán…

De mayonaise lekker smeuig geur verleidt, mijn buik geniet daar op het Damrak, Amsterdam voor echte Vlaamse friet Een vieze vent, lang niet gegeten ziet mij smullen, kijkt en wacht; ik stop met eten, lik het zout ik kijk eens terug en lach. Snuif het aroma van zijn jas zijn handen smerig, vet met Vlaamse groet reik ik hem dan mijn vers…