Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

Oorlog Door racisme Blank tegen zwart Er vallen veel doden Angst…

Jouw stem fluistert in het duister zegt mij altijd hopend weer gedag, maar in glinsterende ogen echoot onze afscheidslach…

Kogels verscheuren, Granaten maken kuilen. Bloed doet aarde kleuren, Zij kunnen alleen maar huilen. Gaat het om olie, Gaat het om macht. Overdag snipers, Bommen in de nacht. Boodschappen zijn op, Buiten moet je rennen. Spelen kunnen ze niet, Zullen zij ooit vrede kennen. Zij leren niets meer bij, De school is al lang dicht.…

Oh machtig land Irak, je zag er zo mooi uit zonder al dat lak. Mensen dachten jou te kunnen verbeteren, maar alles wat ze deden was jou vernederen. Bagdad, oh mijn mooie geboorteplaats, je gaf mij leven zonder al te veel haast. Ik bid elke dag voor je, tranen rollen over mijn gezicht, ik kan er niet meer tegen ik doe mijn ogen dicht. Waar…

als gevallen dook hij op een ieder perplex met zijn bestaan het was oorlog toen hij viel maar nu kan hij het leven weer aan…

Het vijanddenken moet even oud als de eerste stammenoorlog zijn en gekoesterd wantrouwen is al eeuwenlang oorzaak van ’t venijn dat complottheorieën doet smeden ja, oog om oog en tand om tand regeert nog steeds met strakke hand leren we dan nooit van het verleden? Maar gelukkig is er wereldwijd protest tegen de zinloosheid van doden want…

Hoe diep zijn de gedachten geworteld in je ziel Hoe eenzaam zijn de beelden toen jouw vijand viel Hoe dreigend zijn de nachten oog in oog met duisternis Hoe diep zijn de diepste wonden van jouw hart dat nu zo vurig aan het bloeden is Kan ik jouw tranen drogen? ik zou het willen doen als het alleen maar had gemogen had ik je de liefde…

een gescheurd blaadje van een roos, duizend mensen ooit gekend, nu enkel nog een fotodoos duizend mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen…

Duitse soldaten, luide buren, ingekwartierd, zes of meer. Mijn moeder, jonge huisvrouw, kordaat maar zonder kennis van hun taal. De put, zomer en winter bron voor ons allen van fris en helder water. De putemmer, vaste bode naar beneden, om het water op te halen. De soldaten, ruwe klanten, onverschillig, of uit de stad misschien…

Mijn manen dansen in de wind Hoeven verpletteren de aarde Ik draag het oorlogskind In de vlucht bij volle maan geeft leidsel het vertrouwen en het haalt ons hier vandaan Ik zal nog harder voor je draven Open je beschadigde ziel Geniet van de veilige haven en omdat ik je de liefste vind Dansen alleen voor jou mijn manen… zachtjes in…

Waar wreed vertrokken muilen zich achter prikkeldraad verschuilen. Waar brandend bommenluchten gillend langs de hemel vluchten. Waar splinters 'hoop' verscheuren en vlammend rood de aarde kleuren Waar blinde ogen in verwrongen lijken zielloos naar de hemel kijken. Rest, het slagveld van de dromen zal 'daar' ooit een eind aan komen.…

De zon scheen. Wij zaten achter het huis, mijn moeder en ik. Zij schilde aardappels. Een Duitse soldaat kwam achterom. Ausweis bitte! Ik herinner mij een grijsachtige kaart met een foto er op. De soldaat droeg, behalve een helm, opzij een groene bus, een pijlenkoker leek het wel. Gelukkig leven wij nog.…

Ogen smeken om vergiffenis waar angst te lezen is. Woorden ontbreken in alle talen. In zware klei staan voeten vast. een vuurpeloton richt. Een hand gaat neer, de laatste wens wordt neergeschoten.…

Had vandaag een visioen van een wereld zonder bommen kinderen spelend in het groen dolfijnen die in oceanen zwommen. Had vandaag een visioen van mensen die samendrommen in Oost en West, plein en plantsoen geen bom die hun deed verstommen. Had vandaag een visioen dat we allen wensen en dromen van 'n leven vol begrip en fatsoen waarin…

Gezichten in het zand Handen verkrampen De kou is tastbaar als smeltend ijs Bloed stroomt op het strand De wonden prikken door het zoute water maar er is alleen de pijn Niet bewust van eigen kreten of van snikken Langzaam glijden ze mee met de woeste golven die met lichamen dollen en verdwijnen in de diepte voor een eeuwig graf…

De jongen speelde op de straat en ving de bal met beide handen. Toen viel een bom of een granaat, daarheen gestuurd door Goede Landen. Nu ligt in een Bagdads ziekenhuis een kind dat nooit meer een bal zal vangen. Zijn armpjes zijn de balkjes van een kruis waaraan het levenslang zal hangen.…

Ik heb helaas maar één opa gekend, de vader van mijn vader... Hij was bij menigeen bekend, als de joviale vent... Als wij een bezoekje aan hem brachten, kon je metéén, een zeekaak van hem verwachten Hij had alle zeeën reeds bevaren en als wij aten van zijn vette soep, vertelde hij spannende verhalen Hij vertelde over zijn zeemanzijn…

Ze speelden oorlogje op de grond, Met mini-soldaatjes En gooiden naar elkaar Met zelfverzonnen mini-granaatjes Boem, boem, jij bent dood En met schmink kleurden zij hun handen rood Hij was pas 11 jaar en soldaat Vocht voor vrede, dacht hij, t was een goede daad De grond onder hem kleurde rood Boem, boem…hij lag dood Op de televisie…

gedachten groeien oud, in jong lichaam, nog te onervaren om dit te dragen het prille leven op de proef gesteld omdat je niet mag zijn waar je nu bent verlaten straten onder sterren leiden niet meer naar huis dromen vleugellam geslagen vertwijfeld vragen naar een reden, maar kun jij stoppen wat je niet begonnen bent?…