componisten verguisd afgekraakt jaren later uitvoeringen uitverkochte zalen kunstschilders verguisd afgekraakt jaren later schilderijen in museum kunstenaars onbegrepen jaren later wereldberoemd ze waren hun tijd ver vooruit…

wie je ook maar mag wezen wie je ook maar mag zijn je bracht een verhaal van zo’n 5000 jaar geleden ongewild naar het heden was je jager jong of zo oud dat je was verdwaald of werd je helaas door een vijand achterhaald of ben je gewoon tijdens het jagen uitgegleden en op je hoofd geland en was dat het verhaal en was er verder niet eens…

weten wat het verschil is tussen goed en kwaad weten dat wat je werkelijk weten moet of beter aan een ander overlaat weten wat je echt wil weten weten wat beter is niet te vergeten weten wat noodzakelijk is om te kunnen overleven weten doordat je iets onbewust diep van binnen voelde en wist weten dat het weten soms gebruikt wordt…

nog zie ik pa de koe handmatig melken en mezelf met een bladertakje de muggen weg jagen het lijken nu misschien wel romantische dagen die zoals alle oude tijden ooit verwelken ook toen al wist het milieu ons net als nu te plagen en is het melken nog steeds een heel gedoe…

wat als je uit principe een vluchteling de hand moet reiken maar ach het zijn er zoveel maar wat als principes gaan smaken naar slappe lauwe thee zonder suiker of oploskoffie van Nescafé wat als je principes te gemakkelijk opzij schuift en de schijn opwerpt en te gemakkelijk wegwuift wat als je principes uit de kast haalt of terug…

ze zit bij de zee met een tas vol scherven ze kent elke scherf weet waarom waardoor ze pakt de scherven legt ze naast zich neer pakt ze weer op een zwaai ze gooit ze smijt een afscheid van haar gebroken relatie geheeld gaat ze terug naar zichzelf naar wie ze werkelijk is…

stel dat er geen oorlog geen geweld en geen misdaad zou zijn dat er geen ruzie geen nijd en geen haat zou zijn stel dat ziekte, pijn en verdriet altijd draaglijk zou zijn dat er vrede vriendschap en goedheid zou zijn stel dat deze droom de werkelijkheid zou zijn dan was het leven hier een hemel op aarde ik…

de geluksmomenten waar zijn ze de momenten waar je blij van wordt waar zijn ze ze zitten verborgen te wachten tot ze gevonden worden ze zijn te vinden in het licht- en schaduwspel van de bomen en in het zonlicht dat schittert op het water ze zitten in het schilderij van een meer met waterlelies of in de felle kleuren die van…

je hebt ze ergens zij die vanzelf zonder moeite spreken in tongen zij gebruikte mij om er aan te beginnen zelf zou ik er nooit aan zijn begonnen ik ben leergierig maar raakte niet zoals het blijkbaar hoort buiten zinnen ik vond het gewoonweg uiterst goor en smerig en heb haar daarmee dus ook niet voor mij weten te winnen…

alsjeblieft geen meningen meer iedereen heeft er zowat een en moet die zo nodig ongevraagd uiten keer op keer ik wil ze niet meer horen over zo iets onzinnig wat gezonder is wit bruin meergranen of volkoren over wie er kampioen wordt wat maakt het mij uit wie dan leeft wie dan zorgt of de Russen straks zullen komen en of je zussen al last…

herinneringen soms goed, soms slecht maar hoe beleef ik ze echt   is het recept vaak niet een eetlepel verdriet  met een snufje melancholie een handjevol weemoed en een beetje nostalgie een theelepel gelach en een pan vol idealen die ik allemaal zag smoren in het eigen falen   en verder een sudderende wens om boven mijzelf uit te stijgen…

vertel me ... vertel me eens over je land over de bergen de bossen de heuvels de korenvelden de meren en het goudgele strand vertel het me in haar ogen las ik wat ze zag ze stond voor me met open ogen te dromen en even later zag ik haar met haar tranen in de grond wegstromen ze nam me bij de hand en zei daar begroef ik mijn…

twijfel kruipt naar binnen verstopt zich onder mijn huid in cirkels draaien mijn gedachten rond en rond rond en rond wel doen niet doen wel erheen niet erheen ja of nee aarzelend kijken naar het voor en tegen twijfelend bezig met wikken en wegen en dan neem ik eindelijk een besluit ik stel de beslissing uit…

De druppels in de zee En de korreltjes zand Fluisteren met elkaar Over het verloren land Een land, waar mensen wonen Die blij zijn met elkaar Waar altijd iemand voor je zorgt Dat gebeurt alleen maar daar In dat land heeft niemand ruzie Oorlog kennen ze daar niet Er is geen pijn, geen ziekte Geen angst en geen verdriet Dat land is nooit…

een weg die ligt voor hem open maar toen hij hem afliep ontmoette hij wanhoop stil verdriet en onbeantwoord verlangen sommige wegen ogen zo betrouwbaar en geplaveid maar nooit kon hij ze helemaal afzien en komt hij bijna aan het eind dan blijkt de werkelijkheid en beseft hij dit was misschien mijn weg niet heeft hij zichzelf voorgelogen…

Mijn haar is grijs, lichtgrijs mag ik zeggen; er is echter iets dat ik absoluut niet begrijp Iemand moet 't mij toch uit kunnen leggen op mijn armen en elders is 't blond, 't is lijp Toch is zulks wat vreemd, vind jij ook niet is 't dat mijn hoofdhaar meer te lijden had Vaak sturen ze mij met een kluitje in 't riet en vragen ze mij ben…

hoe lang is lang hoe ver is ver om dit te weten moet er worden gemeten hoe lang en ver heb ik te gaan hoe ver is dat hier eigenlijk vandaan dit alles kun je globaal met Maps en Stappenteller weten ik wil een afstand snelheid en aantal stappen bepalen om m’n zelfbeeld omhoog te halen? Echter om te weten hoe ver en of er een weg is…

soms lijkt poëzie zo simpel dat je denkt kan ik ook maar dan verschijnt er op je hoofd een rimpel en langzaam raak je van de kook…

als de waarheid wordt gelogen en de leugen op waarheid is gestoeld wie wat wordt er dan bedrogen wie wat wordt er dan gevoeld als de leugen wordt verkocht en de waarheid gestolen wordt de dader dan ooit gezocht of blijkt hij een immens groot gedrocht en als ze zijn teruggebracht bij wie ze werkelijk horen worden we geacht ons…

mensen zouden als bomen moeten zijn elke boom is een individu toch vormen ze samen een bos en onder de grond omarmen de wortels elkaar hieraan zouden mensen een voorbeeld kunnen nemen alle volkeren zijn verschillend hebben hun eigen identiteit toch moeten we elkaar de hand reiken tot elkaar komen want samen vormen we de mensheid…