De hond werd in de pot gevonden, er was niet veel van over het beestje had er te lang gezeten, als men vooruit had geweten, dat zij zich in de pot had verstopt, had men de hond in de pot eerder gevonden.…

Maandag- ochtend fris vlier in bloei seringen in het witste wit fluitenkruid dove netel en jasmijn zo edel…

Een kleinood zwart op geel of rood ternauwernood een knopje groot 't zit op je huid 't maakt geen geluid geen mens die 't stoort een wonder ding dat slechts bekoort…

Eigenlijk kunnen ze ook heel stil vliegen zeg je ze moeten niet zo luid zijn wie vraag ik daarboven zeg je kijk eens wat mooie dingen je daar kunt zien…

Wist je dat vroeg hij ja zei ik maar er is meer er is dat tot nu toe verzwegene dat wat ik zogezegd vergat…

Zag haar steels in ’t voorbijgaan even lockte onze ogen als met een lasergun niet genoeg om vast te houden maar ja, het zet zich in je hoofd. De uitgestoken hand: te laat missschien ? of niet gewenst of niet gekunt signaal al doorgegeven vindt zich een weg als nullen en als enen ...... geen tijd te enteren delete dan maar als onverwerkbaar…

De kantelpoort klikt hoorbaar dicht verbluffend licht valt op mijn gezicht ongelooflijk wat voor een oogverblindend wit is dit…

Hoe mooi bijvoorbeeld een handvol kan zijn vijf wilde kastanjes die blinken vanzelf…

Dat is geluk in de zon een parasol daaronder lig je en kus je o wat is zij mooi en slank en blond ik wou dat ik er ook van dromen kon in de zon een parasol daaronder lig ik en kus je o wat ben je mooi en slank kastanje o ja het mag wat mij betreft gerust ook in plaats van van blond kastanje…

Er zijn zo van die dingen die kan ik niet onthouden en nu vraag ik mij af ligt het aan die dingen of ligt het aan mijn kop…

De woorden willen maar niet komen gedachten wel in overvloed die zijn maar moeilijk in te tomen ik heb aan woorden ingeboet.…

Het laatst gezongen woord bleef galmen in mijn oren en in mijn hersens boren tot 't langzaam een gedachte spon zó mooi en rond, maar toen ik mij bezon had ik toch niet verwacht dat ik mij niet herinneren kon hoe het begon de bron van mijn gedachte.…

Ze keek mij aan met ronde ogen blauwgroen als kwam ze uit de zee met een geur van wier en venusschelpen zo schoon kan eenvoud zijn als licht en water en blond was ze als zand…

Je moet ze niet van de daken schreeuwen als de sneeuw gaat smelten komt ze vanzelf naar beneden…

Hoe ver ik ook keek zand en nog eens zand niets anders dan zand en in het verlengde van je hand die ene haagwinde die bloeide witter dan het wit van je oog zo wit zag ik nog nooit een haagwinde helemaal alleen in het verlengde van je hand zo wit in het zand…

'k Zag haar zwemmen en telkens weer keerde zij om en om en zwom alsof een groot verlangen in haar glom en klom en klom…

Duizelingwekkend gewaagd hoorde ik ook zeggen 'k zag ze bekvechten gisteren op tv te diep het decolleté…

Hij legt zijn handen op zijn buik hoe zacht denkt hij buiken zacht als hooi daar ligt hij dan het zomert de uiers spannen ervan…

Onafgebroken rennen en maar in de weer drie strandlopertjes waren het drie hondjes misschien dat zij jawel om een been…

je zei dat weet ik niet je zei dat geloof ik niet je zei wist ik het maar je zei het zal wel waarom beantwoord je alles met onnozelheid tussen weten en zijn ligt een wereld, die als een waas in je ogen weerspiegeld ligt weet je dan niet dat de dingen voorbij gaan zoals de weerkaatsing van een persoon op de omgeving laat je gaan het is maar…