Langzaam ebden De nachtmerries Weg, toen ik Ze elke ochtend Met woorden Beschrijven kon, Angsten elke morgen Opgeschreven in Mijn dromenschrift Werden tastbaar En ik kon afstand Van ze nemen - En nu ik elke Dag de woorden Van pijn en Rouw angstaanjagend Met verf hun vorm Kan geven Laat ik ze achter, Doen ze geen…

Pesten, het hoort niet Pesten, je bent altijd de bok Hoe je het ook went of keert Je zal altijd gezien worden als zwakkeling Eerst gaat het goed Dan gaat het snel bergafwaarts Je wordt met de nek aangekeken omdat je anders bent Dan gaat het weer beter Weer beter omdat je je durft te weren En zomaar op kerstavond word je uitgescholden…

prachtig, zij aan zij op mijn toetsenbord en piano konden mensen maar zo in harmonie samen leven ebbenhout en ivoor niet kijkend naar kleur..net als ik met open mind de mensen die zich beperken in denken of het juist uitschreeuwen daar heb ik niets mee. het is zó achterhaald dit alles ebbenhout en ivoor gaat in de eerste instantie…

ja, bidden zou ik willen om te smeken en te vragen of het ook wat minder kan met het haten en het sarren, het misgunnen en het pesten Maar ik weet niet tot wie…

Hier sta ik dan als zonnebloem zo maar tussen het puin. Ik kan mijn kop nog draaien al hangt hij wel wat schuin. Hoewel ik mij bij tijden soms ook wel eenzaam voel heeft onze grote Schepper met mij toch ook een doel. Wanneer het weer wat meewerkt begint mijn kop te zwellen en wordt er zaad gevormd voor vogels om te pellen. Ik blom…

Neerbuigend behandeld Door Jan en Alleman Van begin tot eind Door hen gekrenkt Tot op het bot - Opgehemeld ben ik maar Door Eén en dat is De Zoon van God…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Er is iets dat veel verder gaat dan verdriet iets in en om mij, krachten ook door de botten en heel het zenuwstelsel heen. Iets dwars door mijn hoofd. Er is iets dat verder gaat dan ellende of pijn. Iets buiten het waarnemingsveld: íets in mij, van een grote held! Ook een nieuwe vorm van zijn. Iets in mij.…

Als ik dood ben, kàn het niet minder zijn dan pas word ik eindelijk met rust gelaten Dan pas doet de wereld mij niet meer pijn dàn pas..zullen zij aardig over mij praten Als ik dood ben, zal ik niet eenzaam zijn dan pas zal ik van liefde kunnen proeven Dan pas pieker ik niet meer over die trein dàn pas zal ik ‘t masker niet meer hoeven Als…

Wat is de hel, Vraagt men zich Voortdurend af, Ervan uitgaande Dat de hemel Daadwerkelijk bestaat, Het antwoord kan kort En simpel zijn, zegt De filosoof die Wetenschap bedrijft - De hel is niet meer, Ook niet minder, Dan de plaats waar De mens liever wil zijn Dan in leven hier op aarde Dagelijks tot uitschot Verklaard te zijn…

Weet je hoe afgrijselijk je je voelt wanneer ieder je voortdurend pest Als elkeen je onafgebroken na joelt geloof mij maar dat voelt niet best Besef je wel hoe ontzettend het is als je almaar buitengesloten wordt Nou dat is waarlijk geen kattenpis dan lijkt ‘t of er iets aan jou schort Snap je hoe eenzaam je dan bent als je absoluut geen…

Huil jij wel eens huil jij wel eens omdat ze je pesten? Omdat je niet hoort niet hoort bij de besten? Omdat je niet hoort niet hoort bij de rest word je dan wel eens gepest? Huil jij wel eens huil jij wel eens omdat ze je plagen? Omdat je niet bent niet bent zoals de anderen? omdat je niet bent zoals zij aan het einde van de straat…

Je bent vandaag weer huilend thuisgekomen, Woedetranen, lang en moedig opgekropt, zag ik met lede ogen langs je wangen stromen. Op school had iemand weer je boekentas verstopt.…

Alleen in de schoolbanken zit zij Haar trouwste vrienden zijn papier en pen Op het bord de sommen in een nette rij Te makkelijk voor haar want ze heeft ze al klaar Om zich heen kijkend naar haar klasgenoten Die gebogen zitten te zwoegen op de som Zwetend werken en studeren, onverdroten Zit zij zich te koest'ren in de zon De bel gaat en…

Zwijgend treed ik Ze daag'lijks tegemoet Zooitje ongeregeld dat vindt Dat ik niet langer leven moet Hoog tijd, vinden ze, Dat ik me van het leven beroof Daar heb ik, vinden ze, Sowieso al te lang mee gewacht - Als het aan hen gelegen had Was ik er al lang uitgestapt, Niet beseffend dat de horde Om morgen toch weer naar school…

Wat zou het wat zijn Als ik in het geheel Verder kon leven Als uitsluitend virtueel Verlost van vermoeiende zaken In nullen en enen opgelost En zelfs mijn ademen Dat geen moeite meer kost In respect opgedragen aan Fleur Bloemen en Tim Ribberink die vanwege hun pesters de zelfdoding verkozen boven verder leven.…

De aardse ongerechtigheid Ontstegen - De hemelse gerechtigheid Verwelkomt jou Leven dat lijden werd In respect opgedragen aan Tim Ribberink, Tilligte…

"Hij rende weg maar ontkwam niet en werd getroffen en stierf 20 jaar jong" 'Vermoorde onschuld' door zelfdoding verlost Nu geen zichtbaar doelwit meer te zijn van die pestcultuur, die van ons En de daders....de vele daders... "Die liggen onzichtbaar op het kerkhof" zoekende naar nieuwe slachtoffers Dag lieve jongen, dag…

Ik heb er weer zo'n zin in, Te schoppen tegen schenen, Op lange tenen trappen, En pootje haken benen. Ik heb er weer zo'n zin in, Recht voor hun raap te zeggen, En als het even kan, Het loodje laten leggen. Ik wil ze ook zo graag Eens op hun nummer zetten, En al wie mij belaagt, 'k Maak met hem korte metten. Ik geef ze ook zo graag…

In hun ogen Werd er slechts Met hem gedold, In werkelijkheid Werd er met hem Onnatuurlijk hard gesold En werd hij voor 't Leven gemold En ging gebukt Onder 't juk Dat onherstelbaar Weerloos maakt Onschuldig leven Voorgoed kapot gemaakt…