Jacob van Artevelde, geboren in Gent woonde in een heel chique tent Hij schreef duizenden gedichten en stuurde naar alle vrouwen liefdevolle berichten maar het bleef toch vooral een gestoorde vent…

Mooie, lieve, zoete woorden, als een koude douche glijden zij over en langs mij heen. Ik schud ze van mij af en antwoord, laat me maar even weer alleen. Met enkel woorden is niet te leven mooie woorden zijn om te beleven woorden, verwoorden het streven de inhoud ervan weer te mogen geven. Maar enkel de mooiste maar zo lose woorden doen uiteindelijk…

Je moet er niet te zwaar aan tillen je kunt het, maar moet dat ook willen dit is makkelijker gezegd als gedaan om je rugzak stukje bij beetje open te laten gaan ook al lucht dat enorm op en zet het je leven even op zijn kop probeer er in ieder geval over te praten dan kun je het verleden misschien los laten!…

Jij angst, ga weg uit mijn gedachten, uit mijn dromen alle nachten en vraag me niet jou te ontleden. Je sluipt stiekem uit mijn verleden en nodigt jezelf uit in mijn heden. Je steelt mijn rust en al mijn dagen zijn nu vervuld met vragen die geen antwoorden verdragen, ga weg jij angst. Ik wil je kwijt. Jij steelt al mijn kostbare tijd en zoekt…

Hij was gek op voetbal maar snapte de regels soms niet meer Schreeuwde 'buitenspel!' bij een uitbal en vroeg de stand keer op keer In de rust discussieerde hij met de spelers en de staf Maakte zich ontzettend boos en noemde de scheids ronduit laf En na 90 minuten was ie helemaal op 'Wat een klote wedstrijd' riep hij dan 'gelukkig was…

Probeer binnen de lijntjes te blijven, als je kleurt.. En trek je er maar niets van aan, als mevrouw Staver weer eens zeurt En straks drinken we koffie, met verse appeltaart En gaan we kijken, hoeveel centjes er zijn gespaard Voor zuster Astrids afscheid, ze gaat trouwen weet je nog. En daarom kleuren we die kleurplaat, want kleuren vind…

Vandaag gewoon weer opgestaan ik weet eigenlijk niet waarom Gegeten en gezeten en toen weer andersom Vandaag gewoon weer opgestaan maar ik vergeet steeds waarom Ze noemen het dementie maar ik voel me gewoon dom.…

Angst om te falen je zit enorm te balen waarom toch die onzekerheid raak je die nou nooit eens kwijt stond je maar sterker in je schoen niet twijfelen maar doen was je maar zo spontaan dan zou het allemaal veel makkelijker gaan.…

Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Haar man was gestorven, maar dood was ie niet Hij was er gewoon stilletjes vandoor gegaan en zonder dat ze alleen was was ze alleen komen te staan Ze wilde gillen en huilen, van frustratie en verdriet Ze had niet eens gedag kunnen zeggen toen hij haar verliet Ze mistte zijn armen…

Ik zie hem wel, maar hij is er niet Een lege blik zonder herkenning maar met de diepte van verdriet Soms loopt ie me te zoeken terwijl ik er gewoon ben waar was je nou, vraagt ie dan er was iemand die ik niet ken Ik ben er wel maar hij ziet me niet voor hem ben ik een ander of..degene die hem in steek liet Soms lieg ik dan en zeg…

Ondanks het feit dat ie soms niet meer wist wie z'n kinderen waren of waar het toilet ook alweer was... Ging hij iedere ochtend het ontbijt voor haar maken en begon dan al zingend aan de afwas Ondanks het feit dat ie soms niet wist voor wie hij kookte of wie ze eigenlijk ook alweer was... Ging hij iedere middag de piepers schillen en…

Ik laat mijn gedachten de vrije loop. Eerst heerlijk over een toekomst dromen. Dan zal het verleden nog langs komen. Maar dit geeft mij geen vreugde, slechts wanhoop. Leef niet in de toekomst of het verleden. Je kan alleen iets doen in het heden.…

Mijn gedachten heb ik op nul gezet Maar toch voel ik nutteloze vragen dringen Ik voel met nutteloos, toon geen verzet Blijf voor de buitenwereld dansen en zingen Maar wat zie je als je binnen mij kijkt Iemand met veel gevoel die niet weet wat ze wil Waarbij alles niet vanzelf lijkt Vragend en vechtend blijft ze stil Een vraag knagend diep…

Om mijn hart heen ben ik gebouwd in wereldvreemde lagen op zoek wat dit doet gedragen zonder centrum ben ik niet zonder binnenkomen klopt het niet zonder verliest het snel kan ik zijn bij die zogenaamdheid of bedoel je spring ik uit het zaad dolgedraaid door het rad van avonturen in het onbekende van mijzelf maakt het van de ander los vreemdeling…

Hé jij daar, ja jij ! Judas, judas, judas Judas van jezelf….…

Er zit een monster in mij... Af en toe spreekt hij zich uit, word ik genegeerd... Kwellend van frustratie houd ik mij in en word ik onteerd... Bij tijd en dag, is het monster in een groot gelach... Ik zal wachten op de dag dat ik eindelijk vrij praten mag... Het monster is mijn metgezel, mijn wederhelft, mij alter-ego, mijn eigen ik... Aanspreken…

Ik voel me zo eenzaam Niemand die ‘t weet Waar moet ik heengaan Met al dit leed. Voel me zo kansloos Gefaald, wel 1000 keer Angstig en boos Ik weet het niet meer. Probeer het zo vaak Het wil gewoon niet Een machteloze zaak Als je geen uitweg meer ziet. Ik weet precies hoe het moet Maar angst houdt me tegen Het komt zo niet goed…

Met handen gevouwen, gaf ik het aan ik voelde me niet meer alleen staan. Veilig verbonden, gesterkt door hem zei mijn stem eindelijk alle nodige woorden, vloeiend zonder rem. Het moet zo zijn, het moet zo gaan en enkel hij weet, voor wie dit ooit, terecht zal staan.…

Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik probeer te praten maar kan het beter maar laten er is niemand die mij kan horen. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren, iedere poging om maar te schrijven komt nooit naar boven drijven. Mijn woorden zijn in mijn mond bevroren ik heb alles verloren.…

De honger eet mij op speelt klavecimbel op mijn zenuwbanen verleidt mij als een alfaman met Spaanse zwier maar ik eet niet want als ik eet krijg ik doorligwonden van het slapen op vergeten zwachtels van oud zeer krijg ik wintervoeten van het waden door ijskelders van verdriet kniehoog het wassend water van verbeten pijn hoger nog de…