Ter kimme schuift een boot van noord naar zuid, onhoorbaar langs de smalle strook tussen lucht en zee, tussen grijs en grijs. De avondbries geeft koelte aan de vermoeide geest bij het rusteloos ruizen van de branding in het luie landschap van pieren en dijk en scheepswrak. Achter mij, in het polderland, de windmolens met wentelende wieken…

Gisteravond zag ik de grote beer Tussen alle andere sterren Schitteren deed hij niet meer Ik zag het al van verre Er zijn er ook zoveel die schijnen Volop hun aanwezigheid Zelfs de grootste sterren verdwijnen Meestal weer na korte tijd Echte sterren kunnen niet vergaan Zo zijn zij geboren Op grote hoogte blijven staan Stralen tot aan…

Het kralensnoer van mijn leven, laat ik door mijn handen gaan. Bij een glanzende kraal wacht ik even, en geef mijn herinneringen ruim baan. Er zijn ook doffe kralen, met scheuren en verdriet. In mijn hoofd gaat het malen, ik vind de oorzaak niet. Diamantjes zijn er ook af en toe. Dat maakt me toch tevreden. Ik vraag me af: waarom en waartoe…

Als de weilanden Langs mij voorbij gaan Opweg Naar mijn ouderlijk huis Laat de trein Mij terug denken aan het verleden Waar de kindertijd ongerust Haar weg baande naar het heden Kijk ik naar mijn toekomst Als een ver verlangen Waar de trein zal stoppen Op haar bestemming…

De oude boom beweegt door het wuiven van de wind mijn schoenen knarsen op de kiezels van het grind Een raam staart mij moedeloos aan terwijl ik de oude voordeur uitnodigend open zie staan Het verlaten tuintje glijbaan en een oude trog daar was de keuken de gehaktballen ruik ik nog Ik hoor het huis zuchten en aan de…

Oh zalige maand van vier keer zeven dagen, waar in het begin het einde mij al roept, waardoor de snelheid van de winter floept en Valentijnse rozen vele harten plagen, je hebt mijn plichten heerlijk ingekort, en als er aan mijn werk een uurtje schort, zeg ik mijn baas: 't Is nu februari: wie zeurt van langer tijd, verkoopt slechts larie.…

Je ogen zo blauw en zo groot, zo jong Je leven nog zo onbewogen Ik weet nog wat je toen zong ‘De wereld lag voor je voeten’ Je zei dat alles mogelijk was vandaag Met open armen wilde je alles begroeten Zenuwachtig plukte je nog aan je kraag Blonde krullen dansend op en neer Ik blijf naar je kijken, naar die foto van toen Maar die krullen…

Nog een keer wil Ik bij jou zijn Alvorens ik Verdwijn Als een kaarsje In het duister Uitgestorven in ‘t zacht gefluister Vlammetje teer en klein In z’n laatste tel verstikt Laatste momenten weggetikt Ik vlieg Op de flanken van de tijd Naar de mooie Eeuwigheid……

Ik klem het vast dat beeld van toen met beide handen en trek het naar me toe hou het vast voordat het wegglijdt in nevelen van vroeger vervlogen glimlach om dat woord dat nog ergens hangt en ik verbaas me hoe helder het nog klinkt…

De wereld, die wacht Op een verandering. Onze tijd, die lacht Om de sterveling, Die altijd verliest - Of al kiezend strijdt, Ofwel wachtend triest - Van de eenzaamheid. Onze tijd, die wacht Tot alles bevriest, Tot zelfs de wilskracht Van het lot verliest. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid…

morgen is van glas de toekomst transparant met een lichte weerspiegeling van het verleden je droomt voorzichtig over morgen borduurt voort op je ervaring van vandaag morgen is van glas beslagen van mijn adem herinnering van Dromen over morgen sijpelen als water uit je handen geen houvast, oneindig lijkt de val als je in de overbruggende…

laatst zag ik een vriendin van vroeger maar zoveel ouder dat ik even dacht het is haar moeder later toen ik thuiskwam en in de spiegel keek herkende ik mijn vader…

let wel het is teenkrommend de Halve Egmond over duin en strand als voorlaatste met grote haast aankomen groots in cadans op kilometerpunt 17 bij bananenstal ONZE HAP TEGEN HONGERKLAP met een in alle rust je banaan pellende mevrouw die lacht zet door blijf er voor gaan bent er bijna dat is pas echt krom om niet te zeggen bij…

Dagen duren lang wanneer je weet dat er niemand op je wacht. Nooit heb ik geweten dat samen zijn ellendig kan zijn wanneer je niet meer -samen bent- Zittend nu voor het raam denkend aan toen ja, ik weet die tijd is geweest.…

Als nietige dwerg loop ik tussen reuzen uit tijden van weleer na duizenden jaren nog steeds symbool voor magische kracht Hoe mensen beperkt in kennis en middelen wonderen verrichtten door samenwerking waar wij nog steeds versteld van staan Als de zon zich wendt voor weer een cyclus van zomer naar winter van winter naar zomer spreekt…

De vroege morgen heeft haar stem verloren als ook nu in duisternis gebleven de zon maar niet wil komen en ik schrijnend de nacht nog van mijn schouders schud en mijn slaap nog zoek tussen de onbeslapen lakens zoals toen ik nog kind was en zwaluwen ging tellen in zomerdagen waar vreugde uit de hemel kwam en het maanlicht bij stille nachten…

Bewijsstuk van een Gejaagde Jacht naar de eindstreep waar aangekomen je te moe bent - doodmoe - om je lauwerkrans met het lint RUST ZACHT in ontvangst te nemen…

De eerste vlieger ging niet op. Bakker Bel moedigde ons aan, maar te vergeefs. Het was warm, wind- en radiostil. Buiten het dorp woedde een koude oorlog. De tweede vlieger ging niet op. Bakker Bel moedigde ons aan, maar te vergeefs. Het was warm, wind- en radiostil. Buiten het dorp woedde een koude oorlog. De derde vlieger ging op als een…

gisteren stond geborgenheid in blokletters op de schoorsteenmantel alsof de tijd geen naam mocht hebben vandaag de laatste dag van het jaar drinken bange mensen zich moed in voor weerom een nieuwe ronde om vijf voor twaalf schuift men alles wat tegenzat terzijde... straks knalt men voor even de angst aan flarden…

Morgen kan alles anders zijn de dag ruikt naar avondrood de hand die gisteren leven vatte voelt de overmorgen-dood begrijp de geur van bloemen proef de kleur van de maan die engelen tastbaar bezingen voor hen die gekleurd verstaan.…