Veiligheid lijkt niet meer te bestaan in een wereld waarin ieder moment een bom kan afgaan. Een blij argeloos reizen van de vrije Europese burgerzin kleurt rauw zwart de dag met een gelukkig begin. Geen respect meer voor een zich verplaatsend onschuldig leven, dat part noch deel heeft aan een godsdienstig weerstand streven. Dat nimmer…

Wat ben je mooi, M'n Prinses Margrietplantsoen, M'n Cruquiusstraat, Vaillantlaan en Prinsegracht. Wat ben je mooi, Schenkkade, Theresiastraat, Drogersdijk, Van Foreestraat en Sirtemastraat. Wat ben je mooi, Wat ben je mooi, M'n hart, wat ben je mooi.…

Ik kan niks Niet dansen, zingen of tekenen Zo kan ik toch niks betekenen? Nooit de beste Nergens goed in zijn Dat is mijn talent Goed in sport, of in een band? Nee, dat is niks voor mij Altijd de slechtste In voetbal, hockey of basketbal Vast in een dal Ik kom niet meer omhoog Ik wil wel dingen kunnen Dat is niet het probleem Maar…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

een traan rolt langzaam langzaam maar zeker naar beneden de andere tranen zijn volgzaam er is verdriet geleden een zout spoor achterlatend zachtjes wenend de emotie gehavend niet redegevend de mond gesloten lippen die trillen de trots ruw omgestoten op zoek naar troost om te stillen het verdriet heeft de overhand treurend over dat…

Waarom zoveel ellende waarom zoveel pijn waarom zoveel dingen die niet te begrijpen zijn?…

Het stille zwijgen van mijn verdriet vraagt...hoor je me niet? Zonder te antwoorden...begrijp je me niet? Laat het gaan, verwoorden mag. Want niemand die het ziet. Het stil zwijgen verwoorden in een lach. Dat is...wat ik toen dacht.…

Mama ik mis je zo... Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde kan ik niet zonder jou Mama...? ik kan niet zonder je je was mijn steun mijn toeverlaat we deden alles samen, iedere dag mama ik mis je zo...…

Ik weet het nog als de dag van vandaag, Dat u, mama naast mij zat, ook al lag mijn moed zo laag, toen u voor mij bad. Toen op een dag ging het heel slecht, ik dacht dit is het einde, maar haar ogen gingen open, en keken in de mijne. Mijn liefde werd steeds sterker, En mijn angst werd groter, Toen op een dag het vonnis kwam, Ze is verlost…

In golvend water weerspiegelt het dansend haar als een filmscène met een eend in gezelschap drijven herinneringen.…

Wat er is gebeurd is in en in triest. Terroristen, extremisten hebben een aanslag in Frankrijk gepleegd. Veel onschuldige mens zijn gedood en nog velen zwaargewond en dat allemaal in naam van een geloof. God is machtig, God is krachtig, kaboem! In geen enkel geloof is doden toegestaan en deze mensen zien zich als strijders van de islam, maar ook…

Men vraagt me hoe het nu gaat en ik zeg het gaat.... maar wat ik bedoel is: het gaat door maar even niet voor mij ik maak een tussenstop zet de boel even stil stilte in m'n hart en in m'n kop voelen hoe ik verder wil dus inderdaad het gaat.... straks weer door…

wereldburger-sociaal-wijs- alert-behulpzaam-aandacht- luisteren-liefdevol Verdriet wie kent dat niet weg je dierbare die je al één jaar niet meer ziet Een traan laat ik gaan ik mis hem gemis blijft bestaan Hij was er altijd voor een ander,voor mij die gevoelens zet je niet opzij Herinneringen koesteren dankbaar om wat er is…

Ik houd mijn verdriet diep in mij verborgen als een kluwen stekelige braamtakken Ik huil niet, ik snik niet, ik klaag niet Ik moet loslaten maar blijf haken aan de doorns van mijn verdriet zodat ze me verscheuren en ik ineenkrimp van pijn Ik kijk niet naar binnen want daar wil ik niet zijn Ik probeer niets te ontwarren Wil niks tegenkomen…

Ik ben als een spons Zuig alles op Alles dat gebeurt Kom ik aan de beurt Ik verdrink aan wat verkeerd gaat Een bui die ik niet zag aankomen Gekibbel tussen de kinderen Zo erg dat ik in tranen verdrink. Stilaan ben ik aan het verzuipen In de vergetelheid zou ik willen kruipen Maar ik hou alles stevig vast Het is een zwaar pak last…

Zware leegte Wroet in mij De stilte knaagt In mijn verleden Ik wil het wissen Laat mij zijn wie ik was Voor ik werd tot wie ik ben Vervormd tot Iemand zonder verleden Omdat de pijn te hevig is Om te benoemen Of zelfs te voelen Werp me in de toekomst Alsof ik van nul terug Kan beginnen Gun me de illusie Van de hoop op Iets beters…

donkergrijze wolken verduisteren zijn gedachten nochtans begon de dag met de zon hij is te oud om nog lang op de zomer te wachten…

Als het hart getekend is door het leed van het verleden, wordt het moeilijker om je gevoel te uiten in het heden.…

Soms heb je een dag waarop het even niet gaat. Dan is het de eenzaamheid die toeslaat. Jij was diegene die mij begreep, zonder dat ik een woord sprak. De dag dat je heenging was alsof mijn hart in tweeën brak. Daardoor voel ik een groot gemis, die ook blijvend is. Het is toch de eenzaamheid die toeslaat. Op een dag dat het even niet gaat…

Soms wil ik stiekem huilen, dan zegt mijn binnenste ik . . . . blijf lachen.…