Jouw gezicht op een foto die ik vond. Lachend, terwijl jij daar levensecht voor mij stond. Te leven begon jij, te leven voor mij. De kilte verdween daardoor om mij heen. Een warme gloed ging door mijn lichaam van top tot teen. Die foto bracht bij mij veel te weeg. En even later was er een stilte die alles over steeg...…

hij had alles op alles gezet om haar te krijgen …veel te hard geprobeerd om haar vast te houden hij kende haar van binnen en buiten vechten zou hij ( tegen wie of wat ? ) hij won wat tijd maar verloor zich zelf onderweg. ze ontweek zijn ogen toen hij de waarheid in de hare zocht. ( en uiteindelijk vond ) verdriet benam hem de adem realiseerde…

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

Masker, wil jij zachtmoedig kijken en ook lachen als ik daarom vraag Hoe ik mij voel laat ik niet blijken vraag daar maar niet naar vandaag Masker, wil jij mij wellicht helpen om mij aan de wereld te verkopen Dan kan ik tranen achter je stelpen mijn innerlijk verder dichtknopen Masker, laat mij naar ieder lachen voor hen dé bron van vreugde…

Daden met hun woorden doen niet altijd pijn maar soms doen die woorden zeer die juist vermeden zijn.…

Nee je mag niet te lang treuren Men sluit alle deuren Maar je hebt nog steeds verdriet Waarom is dat iets wat men niet ziet Hoelang mag je rouwen En het verlies mee sjouwen Geef het een plek Maar verdrietig zijn vindt men gek!…

De wind waait hard en ongenadig De storm raast door boom en hart Ik sta verstijfd aan de grond Met stomheid geslagen, verstard Vroeger kon ik vliegen, vroeger wel Vroeger, toen alles nog kon Vroeger, toen ik nog vleugels had Voordat ik ze kortwiekte Ja, ik herinner me de zon Ik herinner me de dagen De dagen dat ik vloog Dat de grenzen…

Emotionele pijn Kan heel intens zijn Gevoelens diep van binnen Die je het liefst wil verdringen Ze maken je kwaad Omdat je dit haat Niemand die je zo herkent Ze zijn een vrolijk persoon gewend Maar verdriet doet pijn Het liefst zou ik nu heel anders willen zijn Maar dan speel ik toneel En dat wordt mij teveel!…

De oude vrouw loopt met vaste tred door de winkelstraat denkend aan de karbonaadjes die al in de boodschappentas haar het water in de mond doen lopen niet het water dat na een hardroze regenbui spettert in paarse plassen op de begraafplaats waar ze al weer maanden wacht op de zo dikwijls beloofde hemel onder anjers en gerbera's omdat…

Huil maar lief kind je hebt pijn, het mag ik zal je troosten als het moet elke dag Troosten zal ik je lief kind al weet ik niet wat er is mijn kind maar je huilt, dus ik doe het tenslotte is er een moeder die dat vindt Waarom zou je huilen lief kind als er geen moeder is geen moeder die je troost geen maand,geen dag,geen uur,wat 'n gemis…

Je laat een traan. Zijn gang gaan. Om de volgende de dag. Te beginnen met een glimlach. Iedereen heeft zijn ups en downs wel. Dus aarzel geen tel. Dan kom je bovenaan de top terecht. Je ben trots op je zelf en dat is zeker niet onterecht.…

de hemel driedelig grijs als 't chagrijn van alle dag en daar zou het zaligmakend zijn..?…

Tranen over mijn wangen bij het horen van jouw bericht totaal lamgeslagen rijp voor een gesticht Tranen voor mijn lieve vriendin die totaal verslagen moet zijn tranen voor haar man en kinderen want zij voelen de meeste pijn Tranen lieve meid, laat ze maar gaan het zal nog heel moeilijk worden voor jou maar wij weten, je bent een sterke…

Er zijn geen woorden voor iemand die slecht nieuws krijgt je voelt mee akelige gevoelens wat achter blijft Er zijn geen woorden voor wat iemand moet doorstaan er zijn er zoveel maar wat heb je daar aan Er zijn geen woorden voor iemand pijn te zien lijden niet weten wat er in hun omgaat iemand waar je van houdt in alle tijden Er zijn…

Haar bloesje had ze uitgedaan; haar armen, die rilden ontbloot Waar geen haar kon gadeslaan daar was ze haar eigen despoot Ze was de rechter en ook beul in het diepe stille van de nacht Nadat zij ‘t fatum had gezeuld miste zij voor verzet de kracht Waar ook ‘t maanlicht ontbrak terwijl zij door ‘t donker gleed Zocht ze een scherf in haar…

In gedachten verzonken, fiets ik over het niet geasfalteerde pad. Ik zie en hoor hem niet, de wind, hij fluistert, niet hard genoeg voor mij. Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

Verstild lag je daar, Omgeven door veel bloemen. Vol ongeloof heb ik je aangestaard, Het was alsof je lachte. Sereen straalde je de rust uit, Die ik onmogelijk kon voelen... Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd; Het was alsof je sliep, Ik kon het niet bevatten. Ik wilde je zo graag nog.... Aanraken..... Maar...jij was het niet, Die daar…

Kruidig hoe gul ik ook alles met kruiden bestrooi en hete pepers eet zonder jou blijft mijn leven flets en flauw, de hunkerende honger niet te stillen…

Ik ben alleen, dat weet ik wel, maar waarom. Ik ben alleen, dat weet ik wel,ik ben niet dom. Jij ging heen, ik weet het wel, het moest, ik ben niet stom. Maar nog steeds blijft de vraag, waarom, waarom, waarom.…

Ik dacht dat ik onbreekbaar was, dat mijn masker alles tegenhield. Maar het is jij, die het dichts bij mij staat, die het juist vernielt. Ik kan alles buiten houden, pijn of verdriet zie je vaak niet. Maar als jij me pijn doet, herkent niemand me nog door de waterval van tranen, die dan giet.…