liefde is net als een zee, het kent eb, het kent vloed en er zijn ook golven ik ben verdronken door een golf die niet bestond en nu lig ik op het strand te wachten op de volgende…

Dat geweldige toen we elkaar eindelijk hadden, met elkaar knokten voor later en geluk. En jawel het leven pakte ons soms flink bij de kladden maar tussen jou en mij kon het niet stuk. En nu, nu zit jij daar en ik hier voor me uit te staren met geen enkel idee hoe het leven te leven. Mijn hart en ziel zijn niet meer te bedaren, geen zin meer…

Als houden van gepaard gaat met pijn Dan is stoppen met houden van een moeilijk medicijn Als houden van verdriet veroorzaakt En houden van alleen nog mooi geschreven staat Dan hoop je dat het verdriet over gaat Als houden van heel makkelijk wordt gezegd  Als houden van niet wordt uitgelegd Is houden van dan wel zo echt Als houden van verschillend…

De weg die naar de liefde voert. Soms overvalt de liefde me, soms schuilt ze ergens diep in me. Is de liefde te vinden zoals de stilte na de storm? Wie begrijpt de liefde zonder de liefde te hebben gekend? We geven liefde aan ons verdriet, stillen de honger en lessen de dorst. Liefde komt niet zo plotseling en hard aan, ze daalt zoals het donker…

Mijn lieve God ach weet je ik heb zoveel verdriet Mijn vragen die vergeet je waarom ziet u mij dan niet Hoelang moet ik nog verder hoeveel jaren moet ik nog gaan De heer dat is mijn herder maar ziet mij niet meer staan. Mijn kinderen zijn uitgevlogen, ik zit hier maar alleen. Lieve God heb meededogen, ik ben toch niet van steen…

het is aan mij waarom we nu zijn zoals we zijn het is bij mij alleen verstorven ooit zal ik je vraag horen en jou liefde van mijn leven mijn antwoord geven tot dan ben ik schuldig…

Ze woonde in het notendopje van haar eigen wereldje klein Ze miste ‘t bijzondere knopje, dat knopje om gelukkig te zijn In stilte leefde zij het bestaan van een treurig wenend mens Die het liefst was doodgegaan na elke niet te vervullen wens Altijd in ‘t eenzaam schreien wijl het duister om haar hing Kroop de dood heel nabij en vroeg…

Hij gaat dood hij is dood ik ga dood omdat hij dood is sterf ik ook door het gemis weet dat hij er niet meer is dat hij echt dood is.…

Als je loopt door de straten rennen mensen heen en weer. Is er geen tijd meer voor woorden, niemand kent je meer. Je bent niet meer zoals vroeger, toen was je jong en vol geloof. De hele toekomst voor je is als een kaarsje uitgedoofd. Je ogen gericht naar beneden, je hele hebben en houden in je hand. Waar is het vertrouwen gebleven…

Soms mag jij jezelf wel eens verliezen vaak krijg je het daardoor voor de kiezen, verlies je ook eens in mijn teksten hoor hoe al ruziënd onze woorden kwetsten. Al heel jong heb ik dit opgeschreven bewaarde dit stil mijn hele lieve leven, heel misschien nadenkend dit lezend toch herinner jij je die verregende vakantie nog. Al heb jij al…

Niemand is perfect Zeker ik niet misschien hij misschien zij Misschien ben jij Perfect voor mij Maar nooit Zijn wij…

Geen mens die naar het meisje keek wist van ‘t traan achter haar gezicht Van het leed waaronder zij bezweek van haar ziel, die bijna was gedicht Stralend voor elk die haar gaan zag dartelde zij in luchtige kleding rond Evenwel verborgen achter haar lach bloedde dag na dag een diepe wond Vrolijk zag het meisje eenieder aan en uit haar gedrag…

In een groene oase door sereenheid en rust omgeven waar het zonlicht de graven kust besef je de eindigheid van het leven waar alleen het gezang van de vogels de stilte doorbreekt als het verdriet zacht tot ons spreekt dan voel je het gemis van een dierbaar mens die er niet meer is In deze stille oase ontstaat een moment van bezinning om…

Als je over de vijftig bent, begin je na te denken over dingen waar je vroeger nooit wakker van lag. Ik dacht vroeger dat mensen niet graag oud werden uit ijdelheid, maar het gaat erom dat je mensen die je liefhebt kwijtraakt. Rimpels krijgen is onbelangrijk.…

Het is afgelopen, Afgelopen, dat altijd maar zorgen voor een ander en achter iedereen achterna lopen. Rekening met een ander houden is goed, maar niet als je dit te vaak doet. Het is tijd, tijd om te laten zien wat ik nu eigenlijk wil, Tijd, dat ik geen onnodige aandacht aan anderen verspil. Het is tijd, tijd voor balans in mijn leven, Want…

Nu komen weer die dagen de dagen die ik haat, zij zijn gevuld met vragen hoe nu het leven gaat. Mijn vrouw is overleden de kinderen allen groot, het is al zolang geleden dat zij haar ogen sloot. De kinders vol in't leven met eigen gezin en cultuur voel me rot, het is even gedoofd het heilig vuur.…

Met een mobiele telefoon belde ik mijn vader omdat hij 73 geworden was nee, ik kan niet komen omdat je weet wel die krater in mijn ziel die ik nog niet gedicht heb laten we haar naam niet noemen die komt me de keel uit hij begreep me hij heeft me nooit geleerd dat de liefde illusie is is zelf een illusionist kent gek genoeg wel de pijn…

Zo ver weg, maar toch zo dichtbij. De afwezigheid van de emotie, het gevoel van een kerend tij. De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd. Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd. Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast. Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere…

Ik krijg het nooit meer uit mijn kop Althans, niet in dit leven Probeer in mijn gedachten Niets meer te verwachten Niet dat het me lukt Maar het is een nobel streven Ik huil nog weleens Tranen, zomaar onbedoeld Argeloze tranen Onopgemerkte tranen Parels in het donker Wanneer je niets meer ziet Doch werkelijk alles voelt Mijn momenten, mijn…

ik kijk naar de wereld ik zie zwart-wit kleuren zijn verdwenen het leven is eruit de mensen zijn zwart jij bent wit je valt niet op voor een ander hoe je het ook probeert je lijnen zet ik neer maar wat ik ook probeer je blijft een waas je ogen zijn gesloten dimensie loos levenloos maar toch vol diepgang zo zijn je ogen ik kijk…