Maar in Vlaanderen ben ik geboren, waar de nevelen domen, In een klein dorp, waar achter de beteerde muren, Onder stormende luchten, geladen met as van de rokende vuren, Nog arme, maar koppige varenslui wonen. Mijn jeugd heeft ze gekend, helaas maar al te goed: De donkere moerassen, de sombere bossen en naakte velden, Grijze november die slierten…

Toen ving een roodbruine stam nog de ochtendzon op, puur cederhout van caran d'ache. Later fladderden er raven tussen de al even gerafelde takken van de lariks. Een schicht: de schaduw van een zwaluw schoot door de zomer. En in het sprookjesbos is plotseling de stinkzwam dwingend aanwezig. Doodgaan behoort tot het zeer weinige…

Ik leef al meer dan ’n decennium in d’extra tijd die mij is gegund, Door mijn levensstijl of sociaal milieu, Is gekocht of cadeau gekregen. Alleen helaas was mijn levenspartner, Met ongeveer gelijke premisse, Geen extra tijd gegund, Wijl het DNA erg ongelijk is verdeeld. Ik mag nog van het leven snoepen, Ervan genieten dag voor dag, Wijl…

Net Heintje Davids, hij duikt steeds weer op. Want als je denkt: waar is ie toch gebleven of zou die Dickie überhaupt nog leven, dan zie je boven ´t maaiveld weer die kop Hij trekt weer eens een clubje uit de goot. Nee...Advocaatje is nog lang niet dood…

ik weet dat jij weet dat ik weet wat jij weet wat zij niet weten kan anders dan van jou als het vals is dat jij niet zegt dat ik weet dat jij weet dat ik weet wat jij weet van mij dat zij niet weet wat ik alleen weet…

AMSTERDAM / ANTWERPEN Als alles aan het aanzien anders was Alles A.D. MMXXV alterneerde Alternatief zich aandiende voor A als aanvang van 't alfabet, een Aap die noten op de leesplank leerde Als amsterdam geen amstel had wat zou er dan geworden zijn van Amstel bier, de zuidas, ajax en de abn Amsterdam was nooit Amstelodamènsis…

Goddank heb ik Turkije overleefd, Ik heb er niet één paddenstoel gegeten, En straatverkopers mijd ik als de neten, De kans is groot dat men je daar vergeeft. Thuis had mijn moeder al wel zo’n vermoeden, Ze wilde mij zelfs voor ‘Turks Fruit’ behoeden.…

zonder kunstlicht zij zweeft buiten mijn dakraam geen neiging aan te kloppen het is wel als een ruit zonder spijlen mede om mijn spiegelend beeld te verstoppen ik heb geen weet of zij de koude voelt en neigt naar een warme zolderkamer wellicht is deze verschijning als voorbode bedoelt inschattend naar de te volgen weg; een tikje op het raam…

Inedia het kwakzalverig zogenaamd kwikzilverig vermogen der lunatische herfstkorstmosnauten heeft in kringen der vrijzinnig hervormde pranagelovigen een revolutionaire wending genomen onhoorbaar zacht fluisterend wordt beweerd dat het menselijk vermogen om, ook onder de zeespiegel, zonder voedsel te leven hetgeen niet tot het rijk…

De hele dag schuilen wachtenden achter de regengrens in nissen aan het trottoir langs Bar Titanik, geen hoop op toegang noch op het einde van de lange regentranen over de ruwe muur, het raam en de tralies voor de vrolijkheid binnen, waar ik hand in hand in trage cirkels om de muzikanten loop over het zwart en het wit van met modder…

Kraai op houten paal mist vlecht stilte door het veld seizoen ademt uit Wanneer koude, zilveren mist zich spreidt over de kale velden, zie ik hoe schaduwen zich wikkelen om de laatste bladeren, hun adem een trage fluistering van wat eens groeide. De donkere natte grond ademt zwaar onder de druppels van de nacht, en in de grijze schemering…

De glazen hal was waar de mensen bijeen kwamen Er was geen koning of president De materie sprak tot ons Zij verklaarde hoe het was gekomen Dat ramen nu vertelden hoe het moest zijn Vele millennia hadden zij geluisterd En waren wijs geworden Van volksmenners en redenaars Een greep naar de macht hadden zij gedaan De materie overwon de geest…

Toen er een hand uit de kast stak, niet opdringerig, eerder bijna verlegen, traag kantelend in het bleke licht, nam ik een stoel en moest even gaan zitten. Ik overdacht het bestaan, het ritme ervan, de pitloze weekte, en besloot de hand niet weg te slaan. Sindsdien deel ik de tijd, mijn kast en mijn leegte, en het is waar dat ik voor het eerst…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor…

niemand wil vingers of zijn bek verbranden aan het rondzingende onuitgesproken maar o zo uitgesproken woord dat tijden in herinnering schreeuwt! er wordt gedraaid om oververhitte soep met bio-industriële ballen op gas van toegeëigende bodem gecoket & gerookte illegalen onder de palingen der onpopulaire -excuus-boeren- off-air…

Ik kwam binnen met zachte voeten, twijfel nog als jas om mijn schouders. De muziek was luid, de blikken fel en vriendelijk, alsof iedereen al wist hoe je leeft met open armen — en ik nog moest beginnen. Maar ergens, tussen adem en beweging, trok iets ouds in mij wakker: het meisje van acht dat lachte om handklapspelletjes, dat danste…

Haar borsten hingen laag en zomaar voor het grijpen, terwijl we voerden op de Taag begon ik erin te knijpen. 'Pak ze maar eens stevig vast!', zei ze met het shirt omhoog, wij werden beiden enthousiast, ik zei: 'Ik ben theoloog!'. Zij zei: 'God heeft ze gemaakt!' en ik aanbad ze heel secuur, ik heb ze overal aangeraakt, al was ik…

Ode aan de Westersingel De plek waar ik ter wereld kwam In het middelpunt van Rotterdam Vroeger een gewone plek met een singel en een straat Nu al een tijd opgeknapt En het is voor mij een boulevard Alles verandert niet meer zoals vroeger Maar je moet nu eenmaal mee met de tijd Moet je horen Ook al zullen ze alles afbreken Vergeet niet…

wat u nu leest is absoluut objectief wat u niet aan zag voor wat poëzie vermag te zijn, of niet kleingeestig deze woorden zijn dicht- gekit met natte vingers langs afgemeten latten rond gestes van sensitiviteit ingemetselde wederkerigheid zonder vraag in behoeftes voorzien waarvan bovendien voordien geen enkele notie bestond geen…

ik leef moeilijk en maak me altijd zorgen over gisteren vandaag en morgen zei je je moet je niet zo laten gaan je moet er niet aan denken je moet er boven staan zeiden ze wat weten jullie van ontroostbaar verdriet en pijn het niet meer weten wat te doen of hoe te zijn vroeg je onze auto is kapot dat is echt niet fijn onze…