III 'k Geniet met dankbaarheid de zachte dagen En de geleidelijke gang der weken, Waarin geen stoot de teed're rust komt breken, Geen winterleed de najaarsstilte plagen. 'k Hoor nòg in 't hout der woudduif innig klagen, En dool gelukkig langs de bocht'ge beken, En in mijzelve loop ik zacht…

Dans de herfst in, de bruinkleurige, spit de aarde om, je velgen bespat met slierten in een Ford zonder olievlek de avond in. En antwoord zonder spot, Jack, ontneem de nacht zijn wijzers, voor jou de wissers, vuige kledder over de beslagen ruit, nu bewijzen zich de pedalen en daarmee uit. Het zijn de uren van diepe kleuren, losse draden…

II De meeuwen scheren langs 't verlaten strand, Hun witte buikjes glimmen even op, En nederwaarts gestrekt met spitse kop, Zo laten zij zich vallen op het zand. De najaarsstilte ligt al over 't land, Het bos vergoot zijn loof, als drop na drop Van bloedend blad vervloot, wijl groene knop…

I De zon bestraalt het rosse beukengoud, Dat in het water glanst met felle pracht, En beukenstammen in licht-grijze dracht Verheffen schitt'rende armen boven 't woud. Zie hoe de wolkeloze hemel blauwt, En door 't verwelkend takkenweefsel lacht, En zomerdromen weer te brengen tracht, Beloften…

Oktober met uw donkerblauwe dagen, Uw koesterende warmte en koelend licht. ’t Hart kan uw heerlijkheid haast niet dragen. Gij zijt té schoon voor ons verweend gezicht. O, tranen kunnen onze ziel niet zuivren, Zij maken ons ellendig en zo zwak, Dat wij voor uw milde weelde huivren, Als uw wit licht in stille kleuren brak. Gij hangt de weke…

Vanuit eethuizen kringelt keukendamp, bereikt wijde boomkruinen. Dan verdwijnt zijn lucht langzaamaan in dicht, kleurig beregend herfstloof. Oven, najaarsvocht geven samen late smaak aan het Sprookjesrijk.…

Oktober dé herfstmaand, Bladeren zien ’t niet meer zitten, De kachel duwt kilte uit huis, Zwammen zwermen uit. De zon neigt naar kimme, De lange avonden beginnen, Kruiken vóór en in bed, Hoop op uitzicht op winterpret, De voorbode van ’n nieuwe lente, Ter inluiding van rokjesdag, Zomer staat weer voor de deur. Deze cyclus herhaalt…

Ritselend blad valt ademt de koele herfstlucht stilte op mijn huid Bomen ademen in zachte bewegingen van goud en roest, hun bladeren ritselen neer als fluisterende herinneringen, ik zie hoe de lucht vol tinten koper en as wordt, en mijn huid voelt de koele streling van vallend licht. De geur van vochtige aarde stijgt op uit het gedempte…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen. Zij hebben gezegd: de Herfst was 't schoonste getij, Al was hij dan ook droefeniszwaar en de baar van de…

De zomer is voorbij en het is niet erg. Ik zag genoeg ganzen overvliegen, de tuin stond vol bloemen, er waren genoeg warme dagen en er is genoeg gebeurd. Ringen zijn aan vingers geschoven, iemand viel van de trap, iemand brak zijn ledematen, en er kwamen berichten uit de wereld. Deze zomer kan ik met een gerust hart…

Hoe vlinderlicht het licht over het nauwelijks groen zo pril als ik waartussen ik begon aan mijn seizoen De toon van 't groen werd diep de tuin kwam vol geluid want wat mij riep bedrieglijk riep liep met de knoppen uit Hoe kort o argeloze voel je de zon maar branden nog tuimelen rozen over rozen ze roesten aan de randen Straks…

Herfstzegen. Ver en heinde een stille pracht van bomen. Bewaasde weiden dromen, en donker wordt verwacht. In vromend zoet gebeuren verheimlijken de kleuren, vergroeien grond en gracht. En alle zoen is zacht: een vrede ver en heinde; de zomer voelt zijn einde, en de avond raakt de nacht. -------------------------------- uit: Uit de diepten…

Welk seizoen strooit zo kwistig met edelsteen en goud over de paden zo welig in het langzaam kalend woud. Een genot in late “Indiansommer” wandelen in het knisperend blad vrij van zorg, vrij van kommer weg gedachten van een stad. Dit is het seizoen waar ik van droom als de natuur zich voorbereid op rust rust ik ook zelf uit onder een boom…

De blanke mane Licht overal De donkre lanen Staan langs de wal; Boomtoppen drinken Het zilv'ren licht Beneden zinken Schaduwen dicht. Maar midden in de Betovering, Waar beuk en linde Te dromen aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer... ----------------------------- uit: Gedichten (1909…

De herfstwind draagt de geur van tijd, verwaaide dromen vallen neer, de hemel kleurt in grauwe spijt, de dagen lichten steeds iets meer. Langs lege paden zweeft de mist, een boom staat kaal in stil verdriet, de zon vergeet wat warmte is, en schemert weg in grauw gebied. Toch fluistert zacht een laatste blad, het loslaat in de koude…

Gezangen zijn aan het verstommen de dagen korten snel een nazomer in septemberdagen Schemer donkeren de dagen weersveranderingen in vlagen de klimaatopwarming, gevolg van menselijk falen Het zicht van de winter dat de hoop doet verbleken 't verlangen naar een jeugdig eeuwig leven notenbomen die nu hun krachtvoer geven beukennootjes…

De zomer en de late rozen zijn zacht ontblaadrend uitgebloeid; het bloedend vuur, het hete blozen tot oud oktobergoud vergloeid. de groene vlammen van de bomen - bestorven bruin en wingerdrood - zijn van hun donkre drift benomen o dag, o droom van blauw en goud! het licht hangt in de honingraten der vensters als een vochtig vlies…

Het bruin blauwtje rust op zacht geel boerenwormkruid licht danst op mijn huid Soms is het genoeg om de zon op mijn huid te voelen dringen, het licht door bladeren te zien spelen, het zachte zoemen te horen van een bij die even bij me blijft alsof ik deel ben van dit ritme. Ik hoef niets te verklaren, alleen te ademen in de warmte, waar…

Hoog in de wolken vliegt De rode wouw zijn rondjes rond, Het briesje blaast de zomer, Het koren wuift in de zomergloed. De trekker ploegt over d’akker, De leeuwerik zingt het zomerlied. Fietsers zonder helm Genieten van de buitenlucht, Een Porsche komt aangesneld, Fietsers genadeloos geveld, Sirene doorklieft de rust, Dan is de rust…

De herfst ritselt de laatste warmte bij elkaar en de kruinen scheef van wat niet houden kan wijl witgeblazen wolken schuiven over stervend groen het licht valt anders nu en zet de toon voor krimpende dagen het blad bekent weer kleur en geur van schoonheid door verval de bladeren ritselen in ons gemoed en vragen vinden weer hun weg…